کلام الله ناطق

دلبری دارم که باشد عالمی شیدای او	یک جهان شیدای قد و قامت زیبای او
ماه تابان شرمگین گردد چو بیند عارضش	مهر رخشان شرمسار از پرتو سیمای او
هر سری را از پی سودی سر سودا بود	نیست سودایی مرا در سر بجز سودای او
احمد مرسل، ابوالقاسم، محمد، مصطفی	آن که باشد توتیای دیده خاک پای او
چون طواف آخرین فرمود در بیت الحرام	شد روان سوی مدینه موکب والای او
هجده ذی الحجه وارد گشت در خمّ غدیر	جبرئیل آمد ز سوی خالق یکتای او
گفت: «بلّغ فی علیّ»، آنچه فرماید خدای	گرچه این فرمان بود سوز دل اعدای او
هان علی را جانشین خویش کن در این سفر	عالمی را زنده کن ز افکار روشن رای او
امر حق فرمود اجرا حضرت ختمی مآب	بود تکمیل دیانت ضامن اجرای او
منبری فرمود سازند از جهاز اشتران	تا در انظار همه باشد مشخص جای او
قافله زد حلقه گرد قافله سالار خویش	تا زند چنگی به حبل عروة الوثقای او
رفت بر بالای منبر «رحمة للعالمین»	تا رسد بر گوش عالم خطبه غرّای او
دست مولا را گرفت و گفت با صوت جلی	هر که را مولا منم، باشد علی مولای او
هست بالای همه دست پسر عمم علی	جز یدالله نیست دست دیگری بالای او
او کلام الله ناطق باشد و بود از ازل	ممتلی از باده حق ساغر مینای او
لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار	نیست در شان کسی جز شخص بی همتای او
هر که در زیر لوایش این جهان گیرد قرار	آن جهان ساکن بود در جنت الماوای او
آن که سرپیچی کند امروز از فرمان وی	می‎برد حسرت چو بیند نعمت فردای او
تهنیت‎ها گفته شد اما پس از فوت نبی	خدعه‎ها کردند با ابن عم و زهرای او
«پیروی» کی ره برد در ساحت خلد برین	تا نباشد بر فراز نامه‎اش امضای او
	علی اکبر پیروی