هپاتیت خود ایمنی

زمانی که این بیماری در بدون شروع به پیشرفت می کند، هیچ علامتی نداشته و کاملا بی سر و صدا و تدریجی پیشرفت می‌کند و باعث آسیب به کبد و بروز مشکلات جدی برای کبد می شود. در صورتیکه این بیماری به موقع تشخیص و درمان نشود کبد کم کم دچار نارسایی خواهد شد.

نکته مهم: ایـن بیماری بیشتر در زنان دیده شده و گاهی نیز ابتلا به این بیماری زمینه های ارثی دارد.

دربیمارانی که خودایمنی بروز می‌کند، سیستم ایمنی عضوهای بدن را به جای اینکه عضو خودی بشناسد آنرا عضو خارجی شناسایی کرده و به آن حمله می کند و در نتیجه التهاب و آسیب در آن عضو به وجود می آید.
هپاتیت خود ایمنی بیماری است كه در آن سیستم ایمنی بدن، سلول های كبدی را ملتهب می كند.

علائم هپاتیت خودایمنی

همان طور که قبلا نیز اشاره کردیم در شروع بیماری هپاتیت خود ایمنی کاملا بدون علامت بوده و در بیشتر مواقع علائم بالینی این بیماری در مرحله پیشرفته ظاهر می شود. از شایع ترین علامت های اولیه این بیماری؛ سرما خوردگی شدید، احساس خستگی شدید و درد عضلات و استخوانها است.

زمانی که التهابات کبدی پیشرفت کرده باشد این علائم به صورت؛ زردی پوست و چشم(یرقان)، ادرار تیره، مدفوع بیرنگ یا خاکستری رنگ، احساس خارش و کـاهش اشتها می‌شود. 

از دیگر علائم این بیماری می توان به بزرگ شدن کبد، مشکلات پوستی، درد مفاصل و دردهای استخوانی، دردشکم، تهوع و استفراغ، جوش های شدید صورت در دختران جوان و اختلالات قاعدگی  نیز اشاره کرد.

اگر هر چه سریع تر برای درمان این بیماری اقدام نشود، كبد فرد دچار نارسایی شدید در عملكرد یا سیروز خواهد شد. علت بوجود آمدن این بیماری هنوز شناخته نشده، ولی زنان و دختران(حدود 70 درصد این بیماری در زنان دیده شده است) جوان بیشتر در معرض این بیماری قرار می‌گیرند، البته كودكان نیز از این بیماری مصون نیستند.

تشخیص هپاتیت خود ایمنی

هپاتیت خود ایمنی معمولا از طریقه های مختلفی قابل تشخیص است، مانند:

- آزمایش خون
- تصویربرداری
- نمونه برداری از کبد

شروع هر چه زودتر درمان این بیماری باعث بهبود علائم بیماری شده و همچنین در آسیب وارده به کبد را متوقف می کند، و حتی گاهی مواقع باعث می شود صدماتی که از این بیماری به کبد وارد شده بهبود یابد. درمان بیماری هپاتیت خود ایمنی شامل داروهایی می شود که التهاب را کاهش داده و دستگاه ایمنی را سرکوب می نماید.

درمان دارویی ممکن است بـا مقدارکم درتمام عمر، بارها تکرارشده، شروع و قطع شود. برخی از بیمارانی که به شکل خفیف دچار این بیماری هستند حتی ممکن است در مواقعی نیاز به گرفتن دارو نیز نداشته باشند.

برخی از بیماران نیز بعد از اینکه دوره درمان دارویی آنها به پایان رسیده، باید به طور مرتب به پزشک مراجعه کرده و تحت معاینه و آزمایش قرار گیرند تا از بروز مجدد این بیماری جلوگیری شود.

---