حضرت خدیجه(س) در چند سالگی فاطمه(س) را به دنیا آوردند؟

در رابطه با سن پيامبر(ص) و خديجه(س) در وقت ازدواج، اختلاف نظر وجود دارد. برخي بر اين عقيده ‏اند كه پيامبر(ص) ۲۵ ساله بود و خديجه(س) ۴۰ ساله. ولي برخي سن پيامبر(ص) را ۲۱ و برخي ۳۰ سال دانسته ‏اند و سن خديجه(س) را برخي ۲۵، ۲۸، ۳۰، ۳۵ و ۴۵ سال گفته‏ اند.[۱]
 آنچه  معروف و مشهور است اين است كه سن پامبر(ص) ۲۵سال و سن خديجه(س) ۴۰سال بوده است.
به برخي از منابع تاريخي كه مطلب فوق را تأييد مي كنند اشاره مي كنم:
پيغمبر بسن بيست و پنج سالگى با خديجه دختر خويلد ازدواج نمود. سن خديجه در آن هنگام چهل سال بود.[۲]
و تزوّج رسول الله صلى الله عليه و سلم خديجة و هو ابن خمس و عشرين سنة، و هي ابنة أربعين سنة. و ذلك الثبت عند العلماء.[۳]
هشام گويد: وقتى پيمبر خديجه را به زنى گرفت بيست و پنج سال داشت و خديجه چهل ساله بود[۴]
حضرت به هنگام ازدواج با خديجه، بيست و پنج ساله بود و خديجه چهل ساله و حضرت تا او زنده بود همسرى ديگر اختيار نكرد.[۵]
ولی منابع متعددی سن حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را هنگام ازدواج با حضرت محمد(صلی الله علیه و آله)،۲۸ سال ذکر کرده اند.[۶]و اما دلیل اینکه بر خلاف نظر اکثر مورخین، سن ایشان چهل سال القاء شده، شاید به دلیل فضیلت سازی برای برخی دیگر از همسران پیامبر باشد. والله اعلم.
در مورد اينكه حضرت خديجه تا چند سالگي بچه دار نشدند اظهار نظر قطعي بسيار مشكل است چرا كه در منابع تاريخي فقط به نام فرزندان پيامبر(ص) از خديجه اشاره شده و زمان دقيق تولد آنها ذكر نشده است. در ادامه به ذكر نام فرزندان پيامبر(ص)از آن بانوي بزرگوار با استفاده از منابع تاريخي اشاره مي كنم:
- به جز ابراهيم ديگر فرزندان پيامبر(ص)، زينب و رقيه و ام كلثوم و فاطمه و قاسم و طيب و طاهر از خديجه بودند و كنيه از قاسم گرفت و او را ابو القاسم گفتند.[۷]
- به جز ابراهيم ديگر فرزندان پيامبر(ص)، زينب و رقيه و ام كلثوم و فاطمه و قاسم و طيب و طاهر از خديجه بودند و كنيه از قاسم گرفت و او را ابو القاسم گفتند. همه‏ پسران پيامبر(ص) در جاهليت از دنیا رفتند و دختران به دوران اسلام رسيدند و مسلمان بودند و با پيامبر(ص) هجرت كردند.[۸]
- تمامى فرزندان رسول خدا صلى الله عليه و آله بجز ابراهيم كه مادرش مارية قبطيه و از اهل «حفن» مصر بود- و مقوقس پادشاه اسكندريه او را براى آن حضرت هديه فرستاده بود- ما بقي فرزندان آن حضرت از خديجة بدنيا آمدند، و آنها بترتيب سن عبارت بودند از:
قاسم- كه بواسطه او حضرت مكنى بابو القاسم شد- طيّب، طاهر، رقية ،زينب، ام كلثوم، و فاطمه عليهم السلام.
پسران آن حضرت يعنى قاسم و طيب و طاهر هر سه قبل از بعثت از دنيا رفتند و اما دختران همگى تا زمان بعثت زنده ماندند و اسلام اختيار كرده با آن حضرت بمدينه مهاجرت كردند.[۹]
- همه فرزندان پیامبر(ص) از خدیجه بودند مگر ابراهيم بن ماريه را كه از قبطيه زاده است.
بزرگترين فرزندانش قاسم بود و از نام همين پسر كنيه ابو القاسم يافت، سپس طيب و طاهر و سپس رقيه و سپس زينب و سپس ام كلثوم و سپس فاطمه.[۱۰]
- و ولد له من الولد بناته كلهن، و أولاده الذكور كلهم من خديجة إلا إبراهيم، فأما البنات فزينب و رقية و أم كلثوم و فاطمة، رضى الله عنهن، و أما الذكور فالقاسم، و به كان رسول الله صلّى الله عليه و سلم يكنى، و الطاهر و الطيب و قيل: القاسم و الطاهر، و عبد الله و هو الطيب لأنه ولد في الإسلام، و قيل:
القاسم و عبد الله و هو الطاهر و الطيب، فمات القاسم بمكة و هو أول من مات من ولده،[۱۱]
در مورد سن آن بانوي گرانقدر در زمان تولد حضرت زهرا(س):
از آنجايي كه در مورد تاريخ تولد حضرت زهرا(س) دو قول وجود دارد كه بنابر يك قول تولد ايشان دو سال بعد از بعثت بوده و بنابر قولي ديگر پنج سال بعد از بعثت متولد شدند. بنابراین با توجه به اينكه حضرت خديجه در سال دهم بعثت و در سن ۶۵سالگي از دنيا رفتند، بنابرقول اول در مورد تولد حضرت زهرا(س)،سن مادر ايشان در زمان تولد ۵۷سال بوده و بنابر قول دوم ۶۰ سال بوده است.
در مورد زمان رحلت حضرت خديجه(س) كه طبق اتفاق موجود در منابع در سال دهم بعثت، در ۶۵ سالگي، حدود دو ماه پس از خروج بني هاشم از شعب ابي‏طالب، در ماه مبارك رمضان، در مكه رحلت كرد. مقبره حضرت خديجه(س) در مكه، در محلي به نام «حجون»، مجاور قبر حضرت ابوطالب(ع) قرار دارد.

پی نوشت:
[۱]. اعيان‏ الشيعه، ج ۱۰، ص ۸۲ - الصحيح من سيرة‏النبي، ج ۱، ص ۱۲۶ - اسدالغابه، ج ۶، ص ۷۸.
[۲]. الكامل، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى‏، ج‏۷،ص:۳۷.
[۳]. أنساب‏ الأشراف،ج‏۱،ص:۹۹.
[۴]. تاريخ ‏الطبري، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج‏۳، ص:۸۳۴.
[۵]. البدأ والتاريخ، ترجمه محمد رضا شفيعى كدكنى‏، ج‏۲، ص:۶۴۸.
[۶]. شذرات الذهب ج ۱ ص ۱۴ واقتصر علیه فی بهجة المحافل ج ۱ ص ۴۸ ورواه عن ابن عباس کل من: أنساب الأشراف (قسم حیاة النبی (صلی الله علیه و آله)) ص ۹۸ وتهذیب تاریخ دمشق ج ۱ ص ۳۰۳ وسیر أعلام النبلاء ج ۲ ص ۱۱۱ ومختصر تاریخ دمشق ج ۲ ص ۲۷۵. والبحار ج ۱۶ ص ۱۲ عن الجنابذی. کلهم عن ابن عباس. ورواه فی مستدرک الحاکم ج ۳ ص ۱۸۲ عن ابن إسحاق، دون أن یذکر له قولاً آخر. وراجع سیرة مغلطای ص ۱۲ والمحبر ص ۷۹ وتهذیب الأسماء ج ۲ ص ۳۴۲ وتاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۶۴ والسیرة الحلبیة ج ۱ ص ۱۴۰.

[۷]. تاريخ طبري؛ ج۳ ص۸۳۴.
[۸]. تاريخ ‏طبري، ج‏۳ ص۸۳۴.
[۹]. السرة النبويّة، ترجمه سيد هاشم رسولى‏، ج‏۱، ص:۱۲۳.
[۱۰]. البدأ والتاريخ، ترجمه محمد رضا شفيعى كدكنى‏، ج‏۲، ص:۶۴۸.
[۱۱]. أسدالغابة، ج‏۱، ص:۲۴.

---

منبع : شهرسوال