چگونه دارایی های خود را به چک مسافرتی تبدیل کنیم؟

همه انسان ها در طول زندگی خود، سفر را تجربه کرده اند. حال، این سفر می تواند نزدیک یا دور، کوتاه یا طولانی بوده باشد. ولی در هر صورت، از مدتی قبل برای آن سفر باید برنامه ریزی شود. هنگام تصمیم برای سفر باید طرح و برنامه کاملی داشته باشیم تا برای جزییات و کلیات برنامه ریزی کنیم. مثلا:
با چه وسیله ای مسافرت کنیم؟
چه تجهیزاتی همراه داشته باشیم؟
با چه افرادی همسفر شویم؟
از سفر خود چه هدفی را دنبال می کنیم؟ و ...

امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) در مورد آمادگی سفر آخرت می فرمایند:
«فان الغایة امامکم، و ان وراءکم الساعة تحدوکم، تخففوا، تلحقوا، فانما ینتظر باولکم آخرکم »؛  همانا آخرت جلو است، قیامت شما را از پس می راند، و بخود می خواند، وزر و وبال خویش را سبک کنید، تا بتوانید به کاروان برسید. آنکه اول رفت، انتظار آخری را دارد، تا همه با هم به سر منزل نهایی برسند، و با سایر رفتگان پیوند خورد. (1)

اگر بشود چيزي را با ضدش معرفي کرد بايد گفت که: مرگ پايان زندگي دنيوي است . چنانکه امام علي (عليه السلام) مي فرمايند: «الموت غايته » (2) و «بالموت تختم الدنيا .» (3)

اين تعريف در عين سادگي، واقعي ترين تعريف مرگ است . به هر حال اين زندگي، يعني زندگي دنيوي با مرگ به پايان مي رسد. با مرگ به همه مسئوليت ها، تلاش ها، آرزوها و هدف هاي دنيوي انسان پايان داده می شود. اما از اين تعريف چيزي که مي فهميم آن است که مرگ زندگي را به پايان مي رساند؛ ولي درباره خود مرگ و دنيايي که با مرگ آغاز مي گردد چيزي به دست نمي آيد .


تعبیر به «الغایه» در مورد رستاخیز و بهشت و دوزخ، به خاطر آن است که زندگی این جهان، مقدمه ای است برای حیات دائمی در جهان دیگر.

واقعیت روز مشاهده نتایج حیات دنیا، آنقدر حتمی است که گویا مانند یک فرد موجود، به دنبال شما راه افتاده و شما را به آن روز فرا می خواند.

واژه "تَحدُوکُم" به معنای آواز خواندن و فراخواندن است، برای تشویق به حرکتی مطلوب گردش شب و روز و ماه و سال گرچه انسان را به پایان زندگی نزدیک می کند، اما چون آمیخته با زر و زیورها و سرگرمی های دنیاست، غافل کننده نیز هست.

حضرت علی (علیه السلام) سپس جمله ی کوتاه، ولی بسیار پرمعنای «تَخَفَّفُوا تَلحَقُوا» را بیان می فرماید؛ «سبکبار شوید تا به کاروان برسید.»

هنگامی که کاروانی به قصد سفر حرکت را آغاز می کند، افراد متفاوتی را در کاروان مشاهده می کنیم. بعضی از افراد تجهیزات مختصری با خود برداشته اند و در حرکت، راحت هستند. هنگامی که به مکان های سخت می رسند، یا وسیله نقلیه خراب می شود و مجبور به جابجایی می شوند، بسیار آزادتر از سایر همسفران خود هستند. اما برخی دیگر، وسایل بسیار زیادی با خود آورده اند که آنها را به مشقّت می اندازد و دائماً از همسفران خود عقب می مانند.

مسافرت از این دنیا، مسیری پر پیچ و خم، با گردنه های بسیار سخت است که هر چه بار دلبستگی ها و تعلقات دنیایی انسان کمتر باشد، و هر چه کوله بار گناه انسان سبک تر باشد، حرکت در این مسیر برای او آسانتر خواهد بود. پس چیزی که کوله بار انسان را سنگین می کند دلبستگی های او به دنیا و چیزهایی که درون آن است می باشد.

علاقه به مال، فرزند، خانه و ماشین، مقام و مکنت و ... همگی باعث وابستگی به دنیا شده و به طبع باعث سنگینی کوله انسان می شود که دل کندن از دنیا را برای انسان سخت و سخت تر می کند.

ولی از سوی دیگر با دست خالی هم نمی توان به مسافرت رفت. بنابراین بهتر است نعمت هایی که خداوند در این دنیا به ما داده است را تبدیل به چک مسافرتی کنیم تا بتوانیم با خود ببریم.

چگونه دارایی های خود را تبدیل به چک مسافرتی کنیم؟

اگر شما ثروت زیادی دارید، قطعاً نمی توانید دارایی خود را از این دنیا ببرید، اما می توانید در بانک رضایت الهی، در حالی که نیت خالصانه ای دارید دست محرومی را بگیرید، در ساخت مسجد و مدرسه و بیمارستانی کمک  کنید یا دل کودک یتیمی را شاد کنید و مقداری از ثروت خود را تبدیل به حسنات کرده، در نامه اعمالتان ثبت کنید، این همان چک مسافرتی است که می توانید با خود ببرید.

اگر پزشک، معلم، نقاش، بازاری، ثروتمند، فقیر یا در هر شرایط دیگری هستید می توانید تجهیزات قابل نقل و انتقالی برای سفر آخرت خویش فراهم آورید که در ضمن سبکباری، ره توشه این سفر را با خود ببرید، چرا که هر انسانی در قیامت همنشین اعمال خویش خواهد بود.

پس این قانون کلی را فراموش نکنیم: معنای حرکت، یعنی از وضعیت و زندان و زنجیری که در آن گیر کرده ایم رهایی یابیم. پس در حقیقت حرکت، یعنی سبکبال شدن برای پرواز از موقعیتی به موقعیت بهتر.

---

پی نوشت:
1- نهج البلاغه، خطبه 21.
2- نهج البلاغه، خ 106، بند 5 .
3- نهج البلاغه، خ 156، بند 4 .