نمونه هاي مستند از پيشگوييهاي ائمه (ع)

پاسخ: به طور نمونه به چند روايت اشاره مي شود:
خوارزمى از علماي اهل سنت در مقتل الحسين از سلمان المحمدى نقل مى كند كه: به حضور پيامبر (ص) شرفياب شديم كه حسين (ع) در آغوش او بود، چشمان او را بوسيد و فرمود: «انك سيد ابو سادة، انك امام ابن ائمه، انك حجة ابن حجة ابو حجج تسعه من صلبك، تا سعهم قائمهم (خوارزمى، مقتل الحسين، مكتبة المفيد، قم، ج 1، ص 146.)»؛ تو سيد و آقا و سرور بزرگواران هستى، تو خود امام و فرزند ائمه هستى، تو خود حجت و فرزند حجت خدايى و پدر 9 امام بعد از خود هستى كه آخرين آنها قائم آل محمد (عج) است.

رسول خدا(ص) فرمود: «وصي و خليفه بعد از من علي بن ابي طالب، بعد از او دو نواده ام حسن و حسين است. كه بعد از حسين نُه نفر از صلب حسين، امام هستند كه نام آنان عبارتند از: علي، بعد از فرزندش محمد، بعد از او فرزندش جعفر، بعد از او فرزندش موسى، بعد از او فرزندش علي، بعد از فرزندش محمد، بعد از فرزندش علي، بعد از او فرزندش حسن، بعد از او فرزندش حجت بن الحسن، اين دوازده نفر امامان بعد از من هستند».( بحار الانوار، ج 36، ص 282، ح 106؛فرائد السمطين ، ابراهيم بن محمد جويني خراساني (730 هجري) ، جلد 2 ، ص 234 ، حديث 553 و 554 و ص 100 ، حديث 425 ، چاپ دارالجوادين للطباعة و النشر السوريه ، 2006 ميلادي؛ شواهد التنزيل ، عبيد الله بن عبدالله بن احمد (حاكم حسكاني حنفي) ، جلد 1 ، ص 457 ، حديث 626 ، چاپ مجمع احياء الثقافه الاسلاميه ، 1427 هجري؛ ينابيع المودة ،سليمان بن ابراهيم قندوزي حنفي ، ج 3 ، ص 281 ، چاپ دارالأسوة ، 1422 هجري؛ تذكرة الخواص ، سبط بن جوزي ، ج 2 ، ص 517 ، چاپ مركز نشر مجمع جهاني اهل بيت(ع) ، 1426 هجري)

پيامبر اكرم (ص) به عباس عموي خود فرمودند:

«يا عباس! واي بر فرزندان من از دست فرزندان تو و واي بر فرزندان تو از فرزندان من»

عباس گفت: «يا رسول الله! آيا دستور مي دهيد از زنان كناره گيري كنم [ تا فرزندي نداشته باشم]؟»

حضرت فرمودند:

« علم خداوند انجام گرفته است و قابل تغيير نيست، و انجام و تحقق امور به دست اوست و فرزندانم به اين امر مبتلا خواهند بود.» (بشاره الاسلام، ص ۱۱، به نقل از شش ماه پاياني، ص ۳۸)

همچنين امام باقر ( عليه السلام) ضمن پيش بيني تاريخ، مي فرمايند:

« …سپس بني عباس به سلطنت مي رسند و همواره در عيش و نشاط حكومت، و وفور خوشي ها خواهند بود، تا اين كه در ميان آنها اختلاف مي افتد و پس از آن دچار اختلاف شده حكومت را از كف مي دهند.»( الغيبه نعماني، ص ۱۷۵، به نقل از شش ماه پاياني، ص ۳۹)

امام باقر ( عليه السلام) مي فرمايند:

«… وقتي بني اميه دچار اختلاف شوند و حكومتشان از دست برود سپس بني عباس به سلطنت برسند، بهار حكومت و وفور عيش آنها دايمي نخواهد ماند و در بين آنها اختلاف مي افتد، و پس ازاين تفرقه، حكومتشان بر باد مي رود، و اهل مشرق و مغرب با هم دچار اختلاف مي شوند … آري حتي اهل قبله هم [ چنين خواهد شد] همواره مردم در سختي شديدي به خاطر ترسي كه بر آنها مي گذرد، مي مانند تا اين كه منادي از آسمان ندا دهد، پس وقتي ندا داد، « النفير! النفير!» ( كوچ كنيد، كوچ كنيد» . به خدا قسم گويي كه به او مي نگرم كه در ميان ركن و مقام با مردم بيعت مي كند…» (همان)

از امام صادق ( عليه السلام) روايت شده كه فرمود:

«كوفه از حضور مومنين خالي خواهد شد و علم از آن رخت برخواهد بست، همانند ماري كه به لانه ي خويش خزيده باشد، سپس در شهري كه به آن قم مي گويند، نمايان مي شود، و آنجا معدن علم و فضل مي گردد. به طوري كه هيچ مستضعفي از لحاظ ديني روي زمين باقي نمي ماند. حتي عروسان حجله نشين.» (۷)

اهميت اين پيش بيني زماني روشن مي گردد كه بدانيم در زماني كه امام صادق ( عليه السلام) اين حديث را فرمودند، قم به صورتي كه امروز هست نبود، بلكه هنوز ساكنان آن بت پرست و آتش پرست بودند و بعد از گذشت هزار و دويست سال اين شهر مركز مطالعه و علم شيعه گشت.( منتخب الاثر، ص ۴۴۳؛ اميني، ابراهيم، حوارات حول المنقذ ( دادگستر جهان)، ص ۲۹۶؛ به نقل از شش ماه پاياني، صص ۴۴ و ۴۵)