پیروزی ایران بر کره و سودی سرشار

ایران که پیش از این دو بار در مسابقات مقدماتی جام جهانی با نتایج مشابه یک بر صفر به پیروزی رسیده بود این بار هم در دقیقه 81 روی ضربه کاشته نکونام و حضور به موقع و ضربه سر سردار آزمون به گل رسید تا اعصاب اشتیلیکه و شاگردانش بدجوری خراب شود.

این شکست آن چنان برای چشم بادامی ها گران آمد که در انتهای کار دست به جنجال زدند.

این دیدار دوستانه در شرایطی برگزار شد که کره ای به سبب دو شکست قبلی آمده بودند تا با پیروزی در این پیکار در آستانه جام ملت های آسیا روحیه ای خوب بگیرند.

اینان در نیمه اول تیم برتر میدان هم بودند و با روحیه ای خوب توپ و میدان را در اختیار گرفتند. در حالی که کره ای ها با حفظ توپ و پاس های کوتاه چشم به دروازه ایران داشتند شاگردان کی روش با برتری فردی در چند نوبت خطر ساز شدند. جدال کره با برنامه و ایرانی که برنامه اش فقط دفاع و احتیاط بود برای دقایقی بازی را سرد و کسل کننده می کرد.

میزبان با حضور حاج صفی،سید جلال حسینی و پژمان منتظری که از سوی حیدری، تیموریان و نکونام به شدت حمایت می شدند پشت محوطه جریمه را بسته بود. این در حالی بود که قوچان نژاد، دژاگه و حتی شجاعی و جهانبخش در لایه اول دفاعی حاضر بودند.

این رویه اگرچه در پایان برای ما نتیجه خوبی رقم زد اما چندان باب میل اهالی فوتبال نیست. اما باید به کادر فنی حق داد تا ایده های خود را دنبال کنند.

کره جنوبی در نیمه اول با بررسی و ارزیابی توان ایران خود را شایسته پیروزی دید اما به واقع زور کره ای ها چندان نبود. به عبارتی آنها برای غلبه بر تیمی مثل ایران نیاز به قوایی به مراتب بیش از این دارند.

روال عادی و ابتدایی بازی چنین بود. دو تیم با گرفتن گروی لازم دست به حمله می زدند تا شاید روی حادثه به گل و پیروزی برسند. در این میان تیم ایران دست به چند تغییر کارساز زد.

پس از جهانبخش که حالا جای خود را تثبیت می کند نوبت به آزمون، امید ابراهیمی و حتی ووریا غفوری رسید تا عرض اندام کنند.

این تغییرات و به عبارتی تزریق بنزین سبز ضمن ایجاد تعادل حتی برتری محسوس ایران را در پی داشت. دوندگی این تازه واردان و انگیزه و اشتیاق آنها باعث شد تا اسباب برتری ایران فراهم شود. علاوه بر این زنگ خطر برای برخی که جای خود را در تیم ملی ثابت می بینند به صدا در آمد. بازیکنانی که متاسفانه با اصراری عجیب تحت هر شرایطی باید بازی کنند.

نکته مهم این دیدار عملکرد امیدوار کننده علیرضا حقیقی بود. او چند بار با واکنش های خوب خود نشان داد که صاحب تجربه ارزشمندی شده است. اگرچه او در جام جهانی عملکردی قابل قبول داشت اما هنوز هم دغدغه های برای کارشناسان ایجاد می کرد. اما در این بازی حقیقی مسلط و بی اشتباه بود تا رفته رفته باعث آرامش خیال مدافعان شود. با این حال او تا رسیدن به مرز دروازه بانان آرامش بخش خط دفاع فاصله دارد.

ایران روی نیمکت باز هم از هنر فنی و حاشیه ای کارلوس کی روش بهره برد. او ایده ای داشت که در نتیجه گرفتن موثر نشان داد. اگرچه حاشیه های کی روش با کره ای ها بازهم ادامه یافت و در نگاه اول حرکتی ارزنده نیست اما تجربه نشان داده که بازیکنان با باور جدیت مربی تمام توان خود را به کار می بندند.

 اوج هنر کی روش تزریق جدیت و روحیه جنگندگی به بازیکنانش بود. ملی پوشان ایران در این بازی تا آخرین لحظه جنگیدند. آنها حتی در جدال های بدون توپ کم نگذاشتن به طوری که در انتهای بازی کار از دست همه در رفت. چنین صحنه هایی اگرچه با روح ورزش منافات دارد اما گاهی با تعصب و همت بازیکنان لازم نشان می دهد.

این بازی به پایان رسید و نتیجه خوبی به دست آمد. حتی به لحاظ روحی و روانی و آمادگی تاکتیکی بازی خوبی رقم خورد اما فراموش نکنیم کره ای های زخم خورده در جام ملت ها منتظر تلافی هستند.

این زنگ خطری برای ماست که برای حفظ این برتری و رسیدن به جامی که سالهاست از فتح آن باز مانده ایم نیاز به تلاش بیشتر داریم. این پیروزی نشان داد که فاصله زیادی با تیم های مطرح و مدعی نداریم. برای فتح جام ملتها ما باید جدیت را در دستور کار دهیم و با همه قوا به این سمت برویم. فوتبال ما شایستگی این را دارد تا نیم نگاهی به جام بیندازد. این اتفاق برای گروهی از بازیکنان که آخرین دوره حضور خود را تجربه می کنند نیز فرصت ارزشمندی است که باید از آن بهره ببرند.

خوشبختانه همان چند دقیقه فرصت دادن به جوان ترها نشان داد که آنها توان این را دارند که جایگزین شایسته ای باشند و این اتفاق می تواند باعث خوشحالی اهالی فوتبال ایران باشد.