خاکیِ راه مشهد
خاکیِ راه مشهد
چون ماهیان برکه‌ام، بی‌تاب ماهم یا رضا ! از عاشقانِ «عاشقی با یک نگاهم» یا رضا ! من خوب می‌دانم بدم اما دوباره آمدم خاکیِ راه مشهدم پس سر به راهم یا رضا ! به به! چه می‌آید به هم ترکیب ما، آخر بر آن صحن سفید مرمرت، خالی سیاهم یا رضا ! وقت نظر بر گنبد و گلدسته‌های عرشیت افتاده با عمامه‌ها از سر کلاهم یا رضا ! تو شرط مستی هستی و هستم ز نیشابوریان در صحن جمهوری اگر «مشروطه‌خواه»م یا رضا ! مشروطه و مشروعه را دادم به دست عاقلان در مجلس مستان تو با پادشاهم یا رضا ! یادم نمی‌آید یکی از دردهای بی حدم شکر خدا پهلوی تو من رو به راهم یا رضا ! از ماه زیباتر تویی، از نوح آقا تر تویی با اینکه بدنامم ولی دادی پناهم یا رضا ! من در بهشتم پس قسم، ساقی! به سقاخانه‌ات حتما کشیده دست تو خط بر گناهم یا رضا ! پیش ضریحت پیشتر خیر دو عالم خواستم عمریست من شرمنده‌ی آن اشتباهم یا رضا ! یا ضامن آهو! بگو صیاد آزادم کند تا صحن آزادی شبی باشد پناهم یا رضا ! از آب سقا خانه‌ات یک جرعه نوشیدم ببین «رَستم از این بیت و غزل» من مست مستم یا رضا ! بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
قاسم صرافان
مطالب مرتبط:
منتظر بودم جوادم تا بیاید از سفر