عطر دعای سیزدهم صحیفه سجادیه

امام سجاد(ع) و درخواست حاجت‌ها از خداوند

خدایا پس بر محمد و آل او درود فرست و با من به احسان و تفضلت رفتار کن و با من با عدالت و دادگریت به استحقاق رفتار مکن.

پروردگارا، ای منتهای درخواست حاجت‌ها ...

و ای آنکه رسیدن به خواسته‌ها در پیشگاه اوست.

و ای آنکه نعمت های خویش را با قیمت نمی‌فروشد.

و ای آنکه داده‌های خویش را با منت گزاردن تیره نمی‌کند.

و ای آنکه می‌توان با او بی‌نیاز شد، ولی هرگز نمی‌توان از او بی‌نیاز شد.

و ای آنکه به او روی می‌آورند و از او روی‌گردان نمی‌شوند.

و ای آنکه گنجینه‌های او را، در خواست‌ها نابود نمی‌کند.

و ای آنکه، اسباب و وسایل، حکمت او را تغییر نمی‌دهد.

و ای آنکه خواسته‌های نیازمندان از او قطع نمی‌شود.

و ای آنکه دعای دعاکنندگان، او را به زحمت نمی‌اندازد.

خود را به بی‌نیازی از آفریدگانت ستوده‌ای و راستی، سزاوار بی‌نیازی از آن‌ها هستی. آفریدگان را به فقر و تنگدستی نسبت داده‌ای و راستی، آن‌ها نیز شایسته احتیاج بسوی تواند.

پس، کسی که از درگاه تو بخواهد روزنه نیاز خود را ببندد و به وسیله تو بخواهد فقر را از خود بر طرف کند، محققاً خواسته خود را از جایگاه حقیقی‌اش طلب کرده است و از راه صحیح به خواسته‌اش رسیده است.

و کسی که حاجت خود را به یکی از آفریدگانت عرضه کند، یا او را سبب بر آمدن حاجت خود قرار دهد، نه تو را، بلکه به یقین، خود را محروم ساخته و مستحق از دست دادن احسان در پیشگاه تو گردیده است.

خدایا من به درگاه تو حاجتی دارم که توانم به آن نمی‌رسد و در برابر آن، بیچاره شده‌ام و نفس من چنین وانمود می‌کند که حاجتم را پیش کسی ببرم که او خود حاجت‌هایش را نزد تو می‌آورد و در خواسته‌هایش از تو بی نیاز نیست؛ و آنچه نفس وانمود می‌کند، لغزشی است از لغزش‌های خطاکاران و گناهی است از معصیت‌های گناهکاران.

فضل و بخشش تو مرا مأنوس کرده است و احسان تو مرا راهنمایی کرده، پس از تو می‌خواهم به حق خودت و به حق محمد و آل او، (درودهای تو بر ایشان باد) که مرا نومید [و دست خالی] بر نگردانی.

سپس به خاطر آنکه مرا آگاه کردی از غفلت و فراموشی خویش، آگاه شدم و به واسطه توفیق تو، از لغزشم برخاستم و با راهنمایی تو، از گناهم برگشتم و چنین گفتم:

پاک و منزه است پروردگار من، چگونه نیازمندی از نیازمندی در خواست می‌کند و کجا فقیر و تنگدستی به فقیری مانند خود رو می‌آورد؟

پس ای پروردگار من، من از روی رغبت، آهنگ تو نموده‌ام و با اعتماد به تو، امید بر تو بسته‌ام و دانسته‌ام که حتماً بیشترین چیزی را که از تو بخواهم، در برابر دارائی و توان تو، اندک است و بزرگ‌ترین چیزی را که از تو طلب کنم، در برابر گستره فیض و رحمت تو کوچک است و البته، جود و بخشش تو، از درخواست کسی کم نمی‌آورد و دست تو در بخشش‌ها از هر دستی برتر است.

خدایا پس بر محمد و آل او درود فرست و با من به احسان و تفضلت رفتار کن و با من با عدالت و دادگریت به استحقاق رفتار مکن. چه اینکه من اول رو آورنده‌ای نیستم که به سوی تو روی آورده و با آنکه سزاوار منع است، به او بخشش کرده‌ای و اول سائلی نیستم که از تو درخواست کرده و با آنکه سزاوار محرومیت بوده است، به او احسان کرده‌ای.

خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و اجابت کننده دعایم باش و به ندایم نزدیک؛ و به تضرع و زاریم مهربان و به صدایم شنوا باش؛ و امیدم را از خودت قطع نکن و دعایم را از درگاهت بر مگردان؛ و در این خواسته و غیر آن، گرایشم را به غیر خودت متوجه نکن.

و مرا با برآوردن خواسته‌ام و روا کردن حاجتم و رسیدن به خواسته‌ام، پیش از آنکه از این سرای فانی بروم با آسان کردن دشواری برایم، و خوبی تقدیر تو در همه امور برایم، یاری و کفایت فرما.

و بر محمد و آل او درود فرست، درود همیشگی که رو به فزونی است و جاودانگی‌اش پایان نپذیرد و فرجامش آخر نداشته باشد و آن را یاور من قرار داده و برای بر آمدن حاجتم وسیله بگردان. زیرا، تو دارای رحمت گسترده و بخشش بسیاری.