اهميت پژوهش در آموزش و پرورش
اهمیت پژوهش در آموزش و پرورش
استرینگر در کتاب خود – راهنمای مجریان تغییر و تحول – می نویسد: نقش اثر گذار پژوهش در عمل، در آموزش و پرورش به خوبی هویداست. معلمان و مدیران مدرسه ی ما می توانند به نحو شایسته ای از پژوهش هایی که در عمل و به شکل مشارکتی اجرا می شود سود ببرند و فعالیت های حرفه ای خود را تقویت و روز آمد کنند. آن ها می توانند پژوهش های در عمل خود را با این پرسش ها آغاز کنند:
- ما چه کارهایی می کنیم و چگونه آن ها را انجام می دهیم؟ {بررسی هدف ها و رویه ها}
- تا چه اندازه به هدف های حرفه ای خود می رسیم؟ چقدر از کارآیی برخور داریم؟
- یا می توانیم برخوردار باشیم؟ {ارزش یابی اثر بخش و تعیین میزان کارآیی ها}
- چه کارهایی را باید انجام دهیم؟ چگونه می توانیم آن ها را انجام دهیم؟ {برنامه ریزی فعالیت ها و تعیین استراتژی ها}
اگر بتوانیم این گونه جوشش های فکری و ذهنی را در متن تجربه هایی که در حرفه ی معلمی حاکم اند جای بدهیم، بی تردید موجبات تقویت و تحکیم زندگی حرفه مندانه ی جامعه ی آموزش و پرورش را فراهم آورده ایم. چون ادعای بیهوده ای نیست اگر بگوییم نسل آینده نسلی خواهد بود که به پژوهش های در عمل گرایش پیدا خواهد کرد.
هم اکنون، شاهد این حقیقت هستیم که در آستانه ی قرن بیست و یکم، تمایل به پژوهش در عمل بیشتر شده است. این تمایل عام ره به جایی نخواهد برد، اگر در جامعه ی آموزش و پرورش از آن استقبال شایان به عمل نیاید.
• این گونه فعالیت های پژوهشی، که مبتنی بر بازتاب عملیاتی است، بین آنچه هست و آن چه باید باشد بهبود ایجاد می کند.
• تحقیق در عمل، معلمان را درگیر مسأله می سازد. معلمان در عمل، کنترل تمامی مراحل پژوهش را در دست می گیرند و به این ترتیب، به دوباره سازی مهارت های حرفه ای خود می پردازند.
ما معلمان نمی توانیم خود را در کلاس های درس منزوی کنیم. باید مدام از خود بپرسیم که چه می کنیم. چگونه انجام می دهیم و چرا. ما باید همواره به یادداشت برداری از عمل های خود ادامه دهیم.
بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان، تهیه: سارا قیصری
تنظیم نسرین صادقی