زلزله وحشتناك در خراسان  

امام رضا علیه السلام وارد منزل خود شد و تجدید وضو نمود و دو ركعت نماز خواند و در قنوت ، دعاى مفصّلى را تلاوت نمود و هنوز از نماز فارغ نشده بود، كه زلزله هولناكى سكوت شهر را درهم ریخت و صداى گریه و شیون مردان و زنان بلند شد.  و به دنباله این حادثه ، طوفان شدید و غبار غلیظى با صداهاى وحشتناكى به وجود آمد. 

طبق آنچه مورّخین و راویان حدیث حكایت كرده اند:  مامورین و جاسوسان حكومتى براى مامون عبّاسى خبر آوردند كه حضرت ابوالحسن ، علىّ بن موسى الرّضا علیهما السلام جلساتى تشكیل مى دهد و مردم در آن مجالس شركت كرده و شیفته بیان و علوم او گشته اند. 

مامون دستور داد تا مجالس را به هم بزنند و مردم را متفّرق كرده و نیز حضرت را نزد وى احضار كنند. 

همین كه امام رضا علیه السلام نزد مامون حضور یافت، مامون نگاهى تحقیرآمیز به حضرت انداخت.  

چون حضرت چنین دید، با حالت غضب و ناراحتى از مجلس مامون خارج شد؛ و در حالى كه زمزمه اى بر لب هاى مباركش بود، چنین مى فرمود:  به حق جدّم ، محمّد مصطفى و پدرم ، علىّ مرتضى و مادرم ، سیّدة النّساء - صلوات اللّه علیهم - نفرین مى كنم كه به حول و قوّه الهى آنجا به لرزه درآید و سگ هائى كه اطراف او جمع شده اند، همه را مطرود مى سازم . 

بعد از آن ، امام رضا علیه السلام وارد منزل خود شد و تجدید وضو نمود و دو ركعت نماز خواند و در قنوت ، دعاى مفصّلى را تلاوت نمود و هنوز از نماز فارغ نشده بود، كه زلزله هولناكى سكوت شهر را درهم ریخت و صداى گریه و شیون مردان و زنان بلند شد.  و به دنباله این حادثه ، طوفان شدید و غبار غلیظى با صداهاى وحشتناكى به وجود آمد. 

وقتى حضرت از نماز فارغ شد و سلام نماز را داد، به اباصلت فرمود: بالاى بام منزل برو و ببین چه خبر است ؟ 

و سپس افزود: متوجّه آن زن بدكاره ، فاحشه نیز باش كه چگونه تیر بلا بر گلویش فرود آمده و او را به هلاكت رسانیده است . 

این همان زن بدكاره اى است كه جاسوسان و بدگویان را بر علیه من تحریك مى كرد و آن ها را هدایت مى نمود تا نزد مامون سخن چینى و بدگوئى مرا كنند و مامون را بر علیه من مى شوراند.

 در پایان این حكایت آمده است : تمام آنچه را كه حضرت بیان فرموده بود به واقعیّت پیوست ؛ و پس از آن كه مامون متوجّه این قضیّه شد، دستور داد تا افراد سخن چین و دروغ گو را از اطراف مامون و دستگاه حكومتى او البتّه در ظاهر و براى عوام فریبى كنار بروند و دیگر به آن ها توجّه و كمكى نشود.

منبع: مهر هشتم

بخش حریم رضوی