مشکات حقیقت

فاطمه ای همسر شیر خدا

 دخت نبی ، شافع روز جزا

ای كه تو بر آل كسا محوری

 بر سر زنهای جهان افسری

جان جهان نفس مسیحای توست 

نون و قلم نطق شكر خای توست

مبدأ قانون شریعت تویی

 نیر مشكات حقیقت تویی

سر تو شیرازه قالوا بلی است 

قائمه عرش ، ز نامت بپاست

بضعه پاك تن احمد تویی 

طور لقا ، جلوه سرمد تویی

شأن تو این بس كه تو را داده اَب 

ام ابیها لقب ای منتخب

نخل نبوت ز تو شد بارور 

باغ امامت ز تو شد پر شجر

مهر تو رخشان زبلندای عرش

سفره تو گستره عرش و فرش

علت غائی به دو عالم تویی

جوهره عالم و آدم تویی

خلق ، تو را ، امر تو را جان تو راست

جلوه گه صورت جانان تو راست

انس پیمبر به وجود تو بود

سینه او طور شهود تو بود

شمعی و خوبان همه پروانه ات

 كعبه دلها ، رخ جانانه ات

پردگیان حرم كبریا

 بسته كمر خدمت امر تو را

سیر رسل اوج به معراج توست

 كعبه دلدار ز منهاج توست

كوثری و چشمه فیض خدا

 از تو زند جوش زلال بقا

دور فلك تابع فرمان تو

 خیل ملائك همه دربان تو

هستی ات آیینه « الله نور »

 مهر درخشنده « یوم النشور »

زهره و انسیه و حورا تویی 

نور دل سید بطحا تویی

جام حیا مست ز صهبای توست 

واژه ای از دفتر معنای توست

صبر و رضا طفل دبستان توست

ریزه خور سفره احسان توست

دهر ندیده است چو تو دختری

 هر چه بدیده است تو زان بهتری

گلشن رضوان طرب افزا ز توست

 چهره مهتاب دل آرا ز توست

گر تو نمی آمدی اندر وجود

كی اثر از عالم ایجاد بود

گشت نهان بر همه كس تربتت 

تا بشناسند غم غربتت

بخش عترت و سیره تبیان

شاعر:

محمد جان قدسی مشهدی ( 989 ـ 1056 هـ . ق )