عزیمت به نجف و استادان

آیت الله فیض قمی در سال 1317ه. ق و در 24سالگی برای ادامه تحصیل به نجف اشرف هجرت کرد. در آنجا در محضر اساتید و علمای بزرگ و آیات عظام: آخوند ملّا کاظم خراسانی و سید محمد کاظم یزدی، به تکمیل فقه و اصول پرداخت و استفاده های کامل برد.

علم درایه و حدیث را نیز در محضر درس آیت الله حاج میرزا حسین نوری فرا گرفت.

در آن عصر یکی از علمای ممتاز، حضرت آیت الله میرزا محمد تقی شیرازی برای حفظ و توسعه حوزه علمیه سامرّا، از نجف به این شهر هجرت کرد و پس از استادش میرزای بزرگ، رئیس حوزه علمیه سامرّا و از مدرسین طراز اول آنجا شد.

آیت الله میرزا محمد فیض(ره) پس از اخذ درجه اجتهاد از علمای نجف اشرف، برای درک افکار و تحقیقات علمی و فقهی استاد فرزانهآیت الله میرزا محمد تقی شیرازی، به سامرّا هجرت کرد، او به محض ورود به سامرّا از اساتید و مدرّسین آنجا به شمار آمد؛ و در درس آیت الله شیرازی شرکت کرد، و طولی نکشید که از اعاظم شاگردان و مورد عنایت مخصوص ایشان شد. وی به قدری از نظر علمی به مقامات عالی رسید، که آیت الله میرزا محمد تقی شیرازی در احتیاطات خود، بعضی از مقلّدانش را به تقلید از آیت الله فیض ارجاع می داد؛ حتّی پس از مراجعت آیت الله فیض به قم، هر کس از مردم قم، ساوه، کاشان و اطراف از آیت الله العظمی میرزا محمد تقی شیرازی(ره) می پرسید: در احتیاطات شما به چه کسی مراجعه کنیم؟ ایشان پاسخ می داد: به آیت الله میرزا محمد فیض مراجعه کنید. با این که آن موقع دهها مجتهد دیگر وجود داشت و همین موضوع مرجعیت آقای فیض را پی ریزی و مقام مرجعیّتش را مستحکم کرد.

منابع:

1. کتاب آیت ایثار

2. کتاب آثار الحجة

تهیه: گروه حوزه علمیه