شهر مناسب معلول‌ها نیست!

خیلی از ما در زندگی شهری که داریم ممکن است احساس کلافه بودن را تجربه کرده باشیم، از مشکلات ترافیک و رانندگی‌های بد برخی از شهروندان تا دیررسیدن و یا شلوغ بودن مترو و بی‌آرتی! علاوه براین احتمالا اگر در آن شلوغی مادری کالسکه فرزندش را هم بیاورد با کلی غر روبه‌رو می‌شود که اینجا مگر جای این وسیله است! اما از این زاویه به این موضوع فکر کرده‌اید که در زندگی روزمره‌ چند افراد معلول در سطح شهر دیده‌اید؟ شاید به تصور خیلی از ما تعدادشان کم است، چون آن‌ها را کمتر می‌بینیم و کمتر خبر داریم که کجای این شهر زندگی می‌کنند.

اخیرا پستی در فضای مجازی چرخید و دست به دست شد با عکسهایی از زندگی روزمره یک فردی که دارای معلولیت است، واکنش مردم باعث شد تا دوباره صدای آنها باشیم، به قول آنها حتما که نباید در روز مخصوص‌شان رسانه از آنها یادی کند! بسیاری از ما غرق زندگی شخصی و مشکلاتمان می‌شویم و گاهی این افراد را از یاد می‌بریم، انگار چشم و گوشمان بسته می‌شود و تا وقتی درد آنها را از نزدیک ندیده و تجربه نکرده باشیم، درکشان نمی‌کنیم.

از همون راهی که اومدم برمی‌گردم 

یاسمین که یک ورزشکار حرفه‌ای در رشته تنیس است، باب درددلش را بدون غر زدن و احساس طلبکاری باز کرد و نوشت: «بحث مناسب‌سازی همیشه معظل بوده، جدا از مکان‌ها یا مراکزهای تفریحی که تمام شرایط و امکانات برای ما مهیاست و خوبه، برای تردد در شهر همیشه با موانعی روبه رو میشیم، اگه بخوایم با ویلچر تو خیابون‌ها تنها رفت و آمد کنیم، مراقب باشیم و از پیاده‌روها سالم رد شیم، چاله چوله‌ها، پله‌ها، نبود رمپ و شیب و کلی مانع دیگه هستند که نتونیم به درستی مسیرمون رو طی کنیم و حتی به مقصد برسیم، در سطح شهر این موضوع اصلا رعایت نشده، بعضی بانک‌ها و ادارات که معمولا یه ساختمون قدیمی بدون آسانسور و مسیر حرکت برای معلواین هستن و...»

کاش در هر زمینی که کلنگ زده می‌شود به فکر معلولان هم باشند

مشکلات معلولین تمامی و تازگی ندارد، سالها مسئولین درباره حل این معضلات صحبت می‌کنند اما در همان مرحله اول باقی می‌ماند و در پروژه‌های شهرسازی، کلنگ‌زنی ساختمان‌های تجاری، تفریحی، بیمارستان و خیابانها جامعه معلولین فراموش می‌شود... مشکلات حمل و نقل، دسترسی به اماکن عمومی و حمل و نقل، اشتغال، آموزش و پیش داوریهای نگرشی باعث شده تا خیلی از معلولین خانه‌نشینی را به مصیبت‌ها و چالشهای رفت و آمد شهری ترجیح بدهند.

مشکلات شهری تا نبود سرویس بهداشتی مناسب

بر اساس قانون باید ورودی ادارات، پیاده‌رو، سطح شیب‌دار و پارکینگ، سرویس بهداشتی و آسانسورها از استاندارد لازم برای استفاده جانبازان و معلولان در مراکز، ادارات و مجتمع‌های عمومی مناسب‌سازی برخوردار باشد. عدم دسترسی به ورودی‌ها و دروازه‌ها، عدم وجود راه‌روهای مسطح و دسترسی به تجهیزات مورد نیاز مثل آسانسورها یا نشانه‌های راهنما، وجود پله‌های بسیار بلند یا تندرو، عدم وجود سرویس بهداشتی و تجهیزات بهداشتی مناسب و غیره در برخی از اماکان عمومی برای معلولین مشکل ایجاد می‌کنند. همچنین نبود دسترسی راحت به ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی با تسهیلات لازم، عدم وجود تاکسیهای ویژه برای معلولان و پارکینگ مناسب با تجهیزات مشکلاتی در حمل و نقل آنها به وجود آورده است.

وظیفه مسئولان و شهرداری چیست؟

شهرداری و مسئولین موظف هستند که در بحث مناسب‌سازی اقداماتی انجام دهند، تهیه و نصب موزائیک‌های هشداردهنده، پایه‌های روشنایی، رمپ، آسانسور، نرده‌ها، هموارسازی زمین، سرویس‌های بهداشتی استاندارد در سطح شهر و خدمات حمل‌ونقل عمومی از جمله کارهایی هستند که باید در زیرساخت‌ها اجرا کنند.

همه ما شهروندیم و در قبال همدگیر مسئولیت داریم

مشکلات شهری و حمل نقل باعث شده تا تفکر بسیاری از آنها این باشد که وقتی در کوچه و خیابان جایی برای تردد آنها نیست پس کسی دوست ندارد آنها را در سطح شهر ببیند چه برسد به آنکه حقوق شهروندی‌شان رعایت شود. به گفته یکی از معلولین: «همه مشکلات ما را می‌دانند و برایمان دل می‌سوزانند ولی کسی نیست که برای رفع مشکل ما احساس مسئولیت کند!».

همه ما برای ایجاد شهری مناسب و امن مسئولیم و گاهی فقط با رعایت برخی از قوانین ساده مثل پارک نکردن جلوی علامت پارک ممنوع ویژه معلولین، پارک نکردن موتور و دوچرخه جلوی رمپ‌ها، پل پیاده‌روها می‌توانیم کمک کننده باشیم. نداشتن آگاهی و آموزش ندیدن ما درباره آدمهایی که مشکل دارند مثل معلولیت باعث شده تا با انجام برخی کارها ندانیم چه افرادی دچار دردسر می‌شوند. افراد معلول باید در شهر دیده شوند و مشکلتشان حل شود ما هم به عنوان شهروند با رعایت قوانین ساده مثل پارک نکردن می‌توانیم هوای آنها را داشته باشیم. 

---