علامه حسن زاده آملي

حکيم عارف و فقيه عالم آية اللّه حسن زاده آملي يكي از اين نوابغ و نوادر روزگار و گوهر گرانبهاي علم و فضل و کمال به شمار مي روند. اين دانشور گرانمايه در علومي چون قرآن و تفسير، نهج البلاغه و حديث، کلام اسلامي، فقه و اصول، حکمت و عرفان، رجال، رياضيات، نگارش و خوش نويسي، ادبيات و شعر، نجوم، هيأت و علوم غريبه تبحر داشته، تدريس نموده، در بسياري از اين رشته ها صاحب نظر بوده و در برخي از اين معارف صاحب سبک و نوآوري مي باشد اين ويژگي ها موجب شده که ايشان به عنوان شخصيتي جامع و عالمي ذوالفنون به شمار آيد و خاطره مشاهير صاحب عنوان و علماي برجسته سلف را در اذهان تداعي کند، او جامع علم و عمل و برخوردار از علوم رسمي و عرفاني و حامل نور ظاهر و باطن است. حسن طبري آملي مشهور به «حسن حسن‌زاده آملي»، فرزند عبدالله، در اواخر سال 1307 هجري شمسي در روستاي «ايراي» در بخش «لاريجان» مربوط به شهرستان آمـــــل متولد و در حجر کفالت و تحت مراقبت پدر و مادري الهي، بزرگوار و اهل يقين، تربيت و از پستان پاک مادري عفيفه صديقه طاهره و پاک از «ارجاس حين الولاده» که پستان معرفت و اخلاص و صداقت بود، شير نوشيدند و پرورش يافتند.

در سن شش سالگي، به مکتب خانه رفته و خواندن و نوشتن ياد گرفت. تعدادي از جزوات متداول در مکتب خانه‌هاي آن زمان را خواند و در خردسالي تمام قرآن را ياد گرفت. سپس وارد دوره? ابتدايي دروس حوزوي شد. تاريخ ورود وي به حوزه? علميه مهرماه سال ???? هجري شمسي بود. متون ابتدائي درس حوزه را در آمل در نزد «محمد غروي» و «عزيزالله طبرسي» و «شيخ احمد اعتمادي» و «عبدالله اشراقي» و «ابوالقاسم رجائي» و«آيت الله فرسيو» و سايرين فرا گرفت و در آمل آغاز به تدريس چند کتاب مقدماتي نمود.   

مهاجرت به تهران

در شهريور ???? خورشيدي به تهران آمد و چند سالي در مدرسه? حاج ابوالفتح به سر برد و باقي کتب حوزوي را نزد آيت‌الله سيد احمد لواساني خواند. چندين سال در مدرسه? مروي به سر برد و زير نظر آيت‌الله محمد تقي آملي و حاج ميرزا ابوالحسن شعراني طهراني (به مدت ?? سال) تلمذ نمود و از همو اجازه? اجتهاد دريافت داشت. 

مهاجرت از دارالعلم تهران به قم

در سال ???? هجري شمسي به قصد اقامت در قم ، تهران را ترک گفته و پس از ورود به قم، آغاز به تدريس معارف حوزوي و فنون رياضي نمود.

بارقه اي الهي  

نکته اي که در دوران تحصيل و پس از آن در سيره و شيوه زندگي ايشان مشاهده مي گردد، توجه به لطف خداوند، توکل و استعانت از فضل پروردگار است. خودش مي نويسد:

در سن چهارده سالگي به فضل پروردگارم بارقه مشرقيه الهيه و شهاب قبسي به من رسيد که به اقتضاي عين ثابته ام مطلوب من بود، اين بارقه همانند نوري پيش رويم شتافته، مرا به کسب معارف الهي راهنمايي و به تخلّق به اخلاق ربوبي ترغيب و به تأدّب به آداب انساني تحريض مي کرد و مرا به فرار و انزجار از آيين هاي تباه و پست تحريص مي نمود. ايشان متذکّر مي گردد: زماني شبهات گوناگون بر من روي مي آورد و از تطبيق مسايل عرفاني عاجز مانده بودم و از کثرت فکرت به فرسودگي مبتلا گشته بودم ولکن در درس ها حاضر مي شدم و از خويش ابراز نمي کردم، تنها چيزي که مرا از اين ورطه هولناک هلاک رهايي بخشيد لطف خدا بود، سرانجام بارقه هاي الهي چون نجم ثابت بر آسمان دل طارق آمد و در پناه ربّ ناس از وسواس خنّاس نجات يافتم.

ادامه ي مطلب را در اين تاپيک دنبال کنيد.

انجمن شمال

انجمن هاي تخصصي تبيان

باشگاه کاربران سايت تبيان