مرتضي حاجي، وزير اسبق آموزش و پرورش در سال هاي 1380 تا 1384 و مديرعامل كنوني موسسه همشهري به دعوت مركز اطلاع رساني روابط عمومي وزارت آموزش و پرورش در ويژه برنامه "مهمان آشنا"، در استوديو الفبا حاضر شد و درباره موضوع "گفتگو و مدارا" در آموزش و پرورش صحبت كرد. متن اين گفتگو به شرح زير است:

سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۶ - ۰۰:۰۰
 زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
در مدرسه با دانش آموزان گفت و گو و كارِگروهي را تمرين كنيم
حاجي درباره وظيفه اصلي معلمي ابراز داشت: متاسفانه برداشت درستي در ارتباط به وظيفه معلم وجود ندارد و بايد پرسيده شود، آيا معلم فردي است كه دانش هايي را به دانش آموز منتقل مي كند؟ يا مربي است كه دانش آموز را براي زندگي آينده و در تمامي جهات آن، زندگي فردي، خانوادگي، اجتماعي و در ابعاد فرهنگي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي آماده كند؟
تلقي نادرست از وظيفه معلم سبب شده است تا فكر نشود كه اين آموخته ها چه تاثيري در زندگي دانش آموزان دارد، تمركز نشود.
وي در پاسخ به اين پرسش كه آموزش و پرورش چه وظايفي در زمينه ايجاد فضاي گفتگو دارد، گفت: در گذر زمان مقدار زيادي اين ضرورت احساس شده و تغيير در مناسبات رفتاري معلم و كلاس رخ داده است و نسبت به زماني كه ما مدرسه مي رفتيم رفتارها عوض شده است. اين تغيير نگرش در خانواده ها نيز بوجود آمده است و تفاوت نگرش در خانواده ها نسبت به دوره كودكي و نوجواني ما كاملا مشهود است. هر چند اين تغييرات مثبت وجود داشته است، اما نسبت به آنچه كه بايد برسيم هنوز فاصله دارد.
در اين زمينه لازم است معلم ها به طور ويژه‌ آموزش معلمي را بيبنند و بنظرم اين تربيت با آنچه كه در تربيت معلم ها آموزش داده مي شود، فرق دارد. در تربيت معلم ها اكنون بخش عمده اي از آموزش ها دانش هايي هست كه  معلم به دانش آموزان بايست منتقل كنند مانند رياضي، فيزيك، شيمي و ....، درحالي كه اين آموزش ها را افراد مي توانند در جاهاي ديگر و در كلاس‌هاي دانشگاه‌هاي ديگر ببينند. دانشگاه تربيت معلم حتما بايست دانشگاهي باشد كه اختصاصا روي مهارت هاي معلمي، به معناي مربي و تربيت گر بودن تمركز كند.
 نياز داريم كه چيدمان كلاس هايمان را تغيير دهيم، كلاس هايي كه دانش آموزان به نحوي نشسته اند كه انگار دارند فيلم نگاه مي كنند و دونفري كه نشسته اند اگر با هم حرف بزنند مزاحم نفر ديگر مي شوند، از بين برود. در حالي كه اين چيدمان مي تواند بصورت دايره اي و گرد باشد، آن موقع گفتگو بوجود مي آيد و اگر دو نفر با هم حرف بزنند مزاحم ديگران نمي شوند. در كلاس هاي درس، دانش آموزان را جدا جدا از هم مي نشانيم و از آن ها كارهاي تك نفره مي خواهيم و بعد انتظار داريم كه بچه ها بلد باشند كه كار جمعي انجام دهند. مي توانيم در چيدمان  دايره اي بحث هاي مختلف را به دانش آموزان بدهيم تا گروهي مساله را حل كنند. در جامعه همه آدم ها مثل هم نيستند، ضريب هوشي، اخلاق و روابط اجتماعي افراد با هم متفاوت است و ما مي توانيم با شبيه سازي كارهاي گروهي در كلاس واقعيت هاي جامعه را در آن پياده كنيم. وقتي افراد با توانايي هاي مختلف را كنار هم قرار دهيم، وقتي بتوانند توانايي هاي خود را به هم عرضه كنند و روي هم اثر بگذارند اين افراد به توانايي خواهند رسيد و توانايي جمعي شان بيشتر از  توانايي فرد فردشان خواهد شد.


منبع: پایگاه جامع اطلاع رسانی وزارت آموزش و پرورش