زجر کودکان بی دفاع و عدل الهی

 

در فضای مجازی شبهاتی نسبت به عدالت خداوند مطرح شده از جمله این‌که ظلم هایی که در حق کودکان بی‌دفاع و مظلوم انجام می شود چگونه با عدالت خداوند متعال سازگار است؟
در پاسخ به این شبهات باید گفت: خداوند متعال انسان را آزاد خلق کرده است؛ لازمه‌ی این آزادی این است که انسان بتواند هر کاری را انجام دهد و الا انسان مختار نیست، مثلا اگر انسانی که قصد دارد بچه‌ی بی دفاعی را اذیت کند، خداوند متعال جلوی او را بگیرد، آن انسان دیگر آزاد نیست، لذا اذیت کودکان نتیجه آزاد بودن انسان‌هاست. اما اگر این آزارها بدون نتیجه باشد با عدالت خداوند سازگاری ندارد، بلکه بر طبق آیات رو روایات، خداوند متعال ظالم را عذاب می‌کند و به مظلوم پاداش می‌دهد. پس خدا منزه از هر بی‌عدالتی است و کودکانی که قدرت دفاع از خود را ندارند نیز بی تقصیرند؛ اساسا در تمام ظلم‌هایی که در عالم شکل می گیرد مقصر ظالمان و کمک‌کننده‌گان به توسعه ظلم هستند که هم ظالم و هم توسعه دهنده ظلم باید منتظر کیفر و عذاب الهی باشند.

اما درباره درد و رنج کودکان مظلوم و بی‌دفاعی که بدون هیچ تقصیر و گناهی آماج ظلم ظالمان قرار گرفته و دچار آلام و رنج‌های بسیار گشته‌اند، باید گفت خداوند متعال این آلام دنیوی زود گذر آنها را با پاداش‌های جاوید اخروی چنان جبران می‌کند که آرزو خواهند کرد ای کاش در دنیا سهم بیشتری از این آلام را داشتند تا پاداش های جاوید بزرگتری به آنها می‌رسید، چنانکه متکلمان امامیه معتقدند که اقتضای عدل الهی مقتضی جبران این گروه از آلام است، یعنی خداوند متعال، در دنیا یا در آخرت، نعمتی را به این انسان های درد کشیده می بخشد که از درد و رنج آنان بزرگ تر است و از این طریق، درد و رنجی را که به آنان متحمل شده است، جبران می کند. بنابراین روشن می شود که رنج کشیدن انسان ها در دنیا، در هیچ صورتی مستلزم نفی عدل الهی نیست.[1]

خداوند متعال ارحم الراحمین است و رحمتش شامل تمام عالم و موجودات می‌شود، اما باید بدانیم که این جهان محل آزمایشات است، اما درحقیقت خوشی و یا عذاب واقعی مخصوص آن دنیا است و هر چه از خوشی یا ناخوشی در این دنیا وجود دارد ظاهری و زودگذر است و خداوند متعال تمام این سختی‌ها و رنج های کودکان بی دفاع را پاداش می دهد، و چه بسا که اراده خیر الهی در حق این کودکان از طریق همین گرفتاری‌ها محقق شود زیرا رسول خدا(صلی‌الله‌وعلیه‌وآله) می فرمایند: «إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ خَیْراً ابْتَلَاهُمْ[2] هنگامی که خداوند برای قومی خیر اراده کند آنها را به بلا گرفتار می کند.» زیرا که  همین درد و رنج ها مقدمات رسیدن به پاداش های بزرگ است. امام صادق(علیه‌السلام) نیز می‌فرماید: «لَوْ یَعْلَمُ الْمُؤْمِنُ مَا لَهُ فِی الْمَصَائِبِ مِنَ الْأَجْرِ لَتَمَنَّی أَنْ یُقْرَضَ بِالْمَقَارِیضِ[3]اگر مومن می دانست در مصائب و سختی ها چه اجری برای اوست همانا آرزو می کرد که با قیچی‌ها تکه تکه شود(به بلاهای بسیار شدید دچار شود)».

بنابراین: اگرچه زندگی کودکان بی‌دفاع و مظلوم در برهه ای از زمان بسیار سخت و همراه با مشکلات بوده، اما این کودکان علاوه بر دریافت پاداش اخروی بی‌حساب، در اثر همین مشکلات، ساخته خواهند شد و به شخصیتی تأثیر گذار تبدیل می شوند.

پی‌نوشت:
[1]. آموزش کلام اسلامی، محمد سعیدی مهر، کتاب طه(وابسته به موسسه فرهنگی طه)، 1393 ش، ص 320.
[2]. بحارالانوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،  دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، 1403 ق، ج64، ص266.
[3]. همان، ج64، ص240.

---

منبع : رهروان ولایت