خجالت نکشید تا عقب نمانید

خجالت كشیدن موجب عقب ماندگی است. انسان باید در برخورد با دیگران اعم از بزرگترها یا همسن وسالان خود خیلی «راحت» باشد. به این جهت كه پیش هیچ كس خود را حقیر و بی ارزش احساس نكند.

اگر چنین حالتی، یعنی شرمساری، وجود داشته باشد، آدمی نمی تواند احساس ضمیر خود را بیان یا از حقوق خویش دفاع كند، در نتیجه از قافله زندگی عقب می ماند. احساس خجالت یك بیماری است كه به آسانی می توان آن را با تلقین و ممارست مداوا كرد.

اگر كسی علم و اخلاقش از ما بیشتر و بهتر بود، البته مورد احترام است؛ اما این موضوع مایه خجالت ما نیست. ضمن این كه به او احترام می گذاریم باید بتوانیم حرف خود را هم به راحتی با او در میان بگذاریم.

همیشه به خود بگویید چرا باید از فلان شخص خجالت بكشم؟ مگر او چه دارد كه من ندارم؟ مایه امتیاز انسان ها از یكدیگر،تقوی، دانش و خلق نیك است. اگر كسی علم و اخلاقش از ما بیشتر و بهتر بود، البته مورد احترام است؛ اما این موضوع مایه خجالت ما نیست. ضمن این كه به او احترام می گذاریم باید بتوانیم حرف خود را هم به راحتی با او در میان بگذاریم. بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان در برابر استادان خویش خجالت می كشند و همین، عامل عقب ماندگی آنان است. اگر خجالت نمی كشیدند می توانستند مطلبی را كه نفهمیده اند سؤال كنند و بیاموزند، اما چون، احساس شرمساری بی مورد در آنان است مشكل خود را در میان نمی گذارند و درنتیجه چیزی هم در آن مورد نمی آموزند. این یك مثال بود؛ در همه شئون زندگی، مراجعات اداری، كسب و تجارت، هم نشینی و مجالست و نظایر آن «خجالت» باعث عقب ماندگی است.

بیژن غفاری ساروی