مستحبات سفر
برخى از مستحبات، در سفر اهمیت ویژهاى مىیابند، از آن جمله است نماز شب. روایات و سفارشهاى بى شمارى كه در فوق العادگى این امر مستحب وارد شده به قدرى است كه خود نیاز به تألیف جداگانهاى دارد. لیكن در این نوشتار به این مقدار اكتفا مىشود كه حضرت زینب علیهما السلام در همه مدتى كه با كاروان كربلا در راه بودند، حتى بعد از شهادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام، هیچ شبى نماز شب خود را ترك نفرمودند. نقل است كه حضرت در راه كوفه و شام نیز بعد از تحمل آن اندازه مصیبت و مرارت نماز شب خود را نشسته اقامه مىكردند، و هرگز ناملایمات راه، ایشان را از انجام این مستحب ویژه باز نداشت.
| خفتگان را خبر از زمزمه مرغ سحر | حیوان را خبر از عالم انسانى نیست |
به هر روى، هر امر مستحبى كه در حضر وارد شده، در سفر اهمیت و پاداش ویژهاى خواهد داشت. زیرا انسان مسافر با پرداختن به مستحبات، نشان مىدهد كه در همه حال و همواره به یاد خداست. در واقع سفر، محك و معیارى روشنى است براى آن كه انسان پایبندى و تعهد خود را به تكالیف دینى اعم از واجب و مستحب، نشان دهد، آرى: «خوش بود گر محك تجربه آید به میان». در باب مستحبات سفر، بیش از این نمىتوان گفت كه بسیارى از امور مستحب در سفر نیز به استحباب خود باقى است و قطعاً اجر و پاداش بیشترى خواهد داشت. زیرا آنچه در حضر صورت مىگیرد، با امكانات بیشترى است و در سفر وقت و موقعیت براى مستحبات كمتر مىشود. پس اگر مسافر از همین وقت اندك و موقعیت ویژه، سود جوید همه جا را خانه دوست و دیار یار مىداند:
| همه جا خانه یار است چه مسجد چه كنشت | همه كس طالب یارند چه هشیار و چه مست |
منابع
سایت حوزه
كتاب: آیین سفر، نویسنده: سید اصغر ناظمزاده قمى
تهیه و تنظیم برای سایت تبیان: زهره پری نوش
