مسائلى در نماز مسافر
1. اگر شخص مىداند، مسافر است و مىداند كه نماز مسافر، شكسته است، در عین حال نماز را عمداً یا سهواً، تمام خوانده است، نمازش باطل است و باید به صورت شكسته (یعنى دو ركعتى) اعاده نماید (دوباره بخواند)، و اگر خارج از وقت متوجه شد، باید به صورت شكسته قضا نماید. 2. اگر شخص مىداند مسافر است، اما نمىداند كه نماز مسافر شكسته است، اعاده آن واجب نیست، نه در وقت، و نه در خارج از وقت.
3. اگر شخص، مسافر است و مىداند حكم مسافر قصر است، اما خصوصیات آن را نمىداند، مثلاً نمىداند كه اگر شغلش سفر باشد، وقتى در وطن ده روز بماند، باید در سفر اول شكسته بخواند، در این صورت اگر نمازش را تمام خوانده است، باید به صورت شكسته در وقت اعاده و در خارج وقت قضا نماید.
4. اگر حكم نماز مسافر را مىداند، اما نمىداند كه هشت فرسخ را طى كرده و نمازش را تمام خوانده است، سپس متوجه شود كه مسافر بوده و هشت فرسخ را طى كرده است، در این صورت باید نمازش را شكسته در وقت اعاده و در خارج وقت قضا نماید.
5. اگر شخص مىداند كه نماز مسافر شكسته است، اما فراموش كرده كه خودش مسافر است و به این خیال كه در سفر نیست نمازش را تمام خواند، بعد متوجه شد كه مسافر است، در این صورت اگر در وقت است، باید نمازش را به صورت شكسته اعاده كند. ولى اگر بعد از وقت به یاد آورد كه مسافر است، قضا ندارد.
6. كسى كه در وطن نمازش را نخوانده است، باید قضاى آن را تمام به جا آورد، هر چند در سفر باشد. و كسى كه در مسافرت نماز را به جا نیاورده، باید قضاى آن را شكسته بخواند، هر چند در وطن خود باشد.
7. اگر كسى نمازش را در وطن به جا نیاورد، تا وقت گذشت و نماز قضا شد، سپس با هواپیما به نقطه اى سفر كند كه در آنجا هنوز وقت آن نماز باقى است مثل كسى كه نماز صبح او در تهران قضا شده باشد و با هواپیما قبل از طلوع آفتاب به تركیه برسد نماز قضاى این شخص به ادا تبدیل مىشود و باید نماز صبح را در تركیه به قصد ادا به جا آورد.
8. اگر كسى نماز ظهر و عصر را بخواند و بعد با هواپیما به نقطهاى برسد كه هنوز ظهر نشده است، لازم نیست دوباره نماز ظهر و عصرش را بخواند.
9. اگر كسى با هواپیما به طور عمودى به اندازه چهار فرسخ پرواز كند، نماز و روزهاش قصر مىشود.
10. چنانچه كسى با سفینه فضایی، مسافرت كند و از حوزه جاذبه زمین خارج گردد و بى وزن شود، در صورتى كه بتواند بر سطح داخلى سفینه یا موشك قرار گیرد و پاهاى خود را به كف آن بگذارد، باید با رعایت جهت قبله، نمازش را بخواند و در هیچ حالى نماز و جهت قبله، یا جهت نزدیك به قبله، نباید ترك شود.
11. مسافرین فضایى كه ممكن است در یك شبانه روز چندین بار به دور زمین گردش كنند و در هر دور یك شبانه روز برایشان تحقق یابد، تنها پنج نماز مطابق شبانه روز زمین بر آنها واجب است. ولى باید طلوع و غروب را نسبت به طلوع و غروب خود رعایت كنند، یعنى نماز صبح را قبل از یكى از طلوعها و ظهر و عصر را بعد از نیمه روز یكى از روزها و مغرب و عشاء را در یكى از شبها بخوانند. یا مىتوانند نماز ظهر را بعدازظهر یك روز و نماز عصر را بعدازظهر روز دیگر و همچنین نماز مغرب را در یكى از شبها و نماز عشا را در شب دیگر بخوانند.
12. اما از آنجا كه معمولاً براى هر حكمى، استثنایى است وجوب قصر نماز مسافر نیز از این قاعده مستثنا نیست، به طورى كه دانشمندان و فقهاء شیعى همگى بر این عقیده هستند كه هر مسافرى در چهار مكان، مختار است كه نماز خود را به قصر یا تمام بخواند:
1. مسجد الحرام، 2. مسجد النبى در مدینه، 3. مسجد كوفه، 4. نزد قبر مطهر حضرت سیدالشهداء علیه السلام.
منابع: سایت نورپورتال
- مشاوره تبیان
- سایت بیات زنجانی
- سایت حوزه
- کتابخانه تبیان
تهیه و تنظیم برای سایت تبیان: زهره پری نوش
