«محمد(ص) امين خاك و افلاك» به چاپ دوم رسيد
تبيين سرگذشت پيامبر(ص) از نياكان ايشان تا جنگ‌هاي صدر اسلام در كتاب «محمد(ص) امين خاك و افلاك(اعظم پيامبران)» نوشته عبدالله رفيعي از سوي انتشارات اميرمحمد تجديد چاپ شد.
به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين كتاب مي‌كوشد سرگذشت و زندگاني پيامبر(ص)، از نياكان ايشان تا سرزمين حجاز را به همراه معاني كلمات، لغات و اصطلاحات تاريخ و سيره زندگي ايشان ارايه و تشريح كند.
اين اثر در سيزده فصل تنظيم شده است. در فصل اول درباره حجاز و سرزمين وحی آمده است: «دين مقدس اسلام در قرن هفتم ميلادي با نام زيباترين سروده آفرينش محمدبن عبدالله(ص)، معروف به محمد امين، پيامبر بزرگ و اعظم در سرزمين حجاز(شبه جزيره عربستان) به امر الهي ظهور نمود. تا قبل از پيدايش دين مبين اسلام سرزمين حجاز بستر حوادث و درگيري‌هاي خونين بزرگي بود.
اسلام، اين دين الهي، به سرعت گسترش يافت و منطقه وسيعي از اقيانوس اطلس تا كرانه‌هاي غربي اقيانوس آرام را در برگرفت... در حال حاضر مجموعه بزرگ جغرافيايي جهان اسلام، منطقه‌اي به طول يازده هزار كيلومتر و به عرض بيش از پنج هزار كيلومتر، با تركيبي بسيار متنوع از نظر انساني و طبيعي را شامل مي‌شود.»
در حال حاضر، مسلمانان در 57 کشور اسلامی پراکنده و زندگي مي‌كنند.
بر اساس مطالب کتاب، از نظر تاريخي و معنوي سرزمين حجاز اميد وحي از سوي ايزد منان براي بشر بود كه شهر مقدس مكه در آن واقع شده است و خانه كعبه نيز در مركز آن شهر قرار دارد. درباره سرزمين حجاز، شهر مكه و خانه كعبه، روايات و نوشته‌هاي زيادي وجود دارد و هر نوشتار شاخص زيباي خود را به همراه دارد.
ناصر خسروي قبادياني مروزي در سفرنامه خود، در زمينه حجاز و شهر مقدس مكه نوشته است: «لفظ حجاز به معني حاجز و مانع است و در جغرافياي عربستان به كوه‌هاي سراه، فاصل ميان مرتفعات(نجد) و كرانه‌هاي ناهموار(تهامه) اطلاق شده و اصطلاحا ناحيه‌اي است از جزيره‌العرب(عربستان) در كرانه‌هاي شرقي درياي سرخ(بحر احمر) كه مشتمل بر دو قسمت است: اراضي پست ساحلي تهامه(شامل شهرها، بنادر و مواضع معروف، همچون مكه، جده و ...!) و كرانه كوهستاني(اين نواحي نسبتا حاصلخيز بوده، مانند ناحيه آتشفشاني مدينه و واحه‌هاي ييلاقي چون طايف). توضيح اين كه مناطق خيبر، بدر و حجر از توابع ديگر حجاز بودند و قبايل قديم عرب از جمله ثمود، اوس، خزرج و قريش به اين ناحيه بستگي دارند و در طايف و حجاز جنوبي زندگي مي‌كرده‌اند.»
واژه حجاز در لغت‌نامه دهخدا نیز چنین توصيف شده است: «سرزمين معروف شهرهاي مكه، مدينه، طايف و روستاهاي آنها را حجاز مي‌گويند. حجاز در اصل حاجز، فاصل و حايل است و نيز نام كوهي طویل است كه حايل بوده، ميان غور(زمين پست) و تهامه و نجد. راجع به اين كلمه و واژه اقوالي گوناگون وجود دارد كه بهترين آنها، قول هشام كلبي است از جمله به تحديد حدودي در جزيره‌العرب قايل شده‌اند و پنج قطعه براي نزول و زاد و ولد اعراب مشخص كرده‌اند، كه عبارت‌اند از تهامه، حجاز، نجد، عروض و يمن. بنابراين، ترتيب اعظم جبال عرب يعني جبل‌السراه از قعر زمين يمن رو به سوي شام امتداد پيدا كرده و اعراب آن را حجاز ناميده، چون آن مانند حاجزي است ميان نشيب غور و فراز نجد، قسمت عقبي كوه در طرف مغرب تا حدودي به دريا منتهي مي‌گردد.»
موضوع فصل دوم كتاب، به نياكان پيامبر(ص) اختصاص دارد. اجداد و نياكان حضرت محمد(ص) را بسياري از مورخان و سیره نویسان از حضرت ابراهيم خليل(ع) شروع مي‌كنند و به ديگر اجداد وي،در حد یک نام نظير نوح(ع)، عابر(هودالنبي"ع")، اخنوخ (ادريس نبي"ع")، شيث(ع) و حضرت آدم ابوالبشر(ع) اكتفا مي‌كنند و از ذكر ديگر اسامي به دليل روايت معروف پيامبر(ص)، صرفنظر مي‌كنند. چرا كه پيامبر(ص) در روايت صحيحي كه در كتاب‌هاي تاريخي و انساب ثبت و ضبط شده‌اند، مي‌فرمايند: «اذا بلغ نسبي الي عدنان فامسكوا» يعني نسب مرا فقط تا عدنان بازگو كنيد!. به همين خاطر سيره‌نويسان و تاريخ‌نگاران اسلامي، اكثرا تا عدنان را شمارش مي‌كنند و از ذكر بقيه اسامي اجداد وي، به غير از كساني كه داراي مقام نبوت بوده‌اند، پرهيز مي‌كنند.
در بعضي از كتاب‌هاي تاريخي و از قول پيامبر(ص) آورده‌اند؛ «میان من تا حضرت آدم(ع) يكصد پشت فاصله است.» لذا نویسنده اين كتاب، اجداد و نياكان حضرت محمد(ص) را از حضرت ابراهيم(ع) شروع کرده است و از زندگاني و سرگذشت ايشان مطالبي را عنوان مي‌كند، پس از آن حضرت به اسماعيل و داستان قرباني شدن وي توسط ابراهيم(ع) مي‌پردازد. سپس از عدنان جد بيستم پيامبر(ص) شروع كرده و تا پدر بزرگوار حضرت محمد(ص) را يك به يك معرفي و درباره هركدام از آنها، مطالبي را براي آگاهي خوانندگان به رشته تحرير در آورده است.
كودك مقدس، عنوان فصل سوم اين مجموعه است كه نويسنده به تولد پيامبر(ص) پرداخته و اتفاقاتي كه در اكناف عالم به هنگام ولادت ايشان به وجود آمده است را تبيين مي‌كند، از جمله اين رخدادها مي‌توان خواب حضرت عبدالمطلب(ع)، مكاشفه حضرت آمنه(س)، خاموش شدن آتشكده پارس پس از هزاران سال روشنايي، كه حتي لحظه‌اي خاموش نشده بود، فرو ريختن چهارده كنگره از كاخ شاهنشاهي ايران، فرونشستن و خشك شدن آب درياچه ساوه در ايران، واژگون شدن بت‌هايي در جهان و به لرزه درآمدن تخت‌هاي سلاطين را مي‌توان نام برد.
در بخشی از اين کتاب درباره ولادت حضرت محمد(ص) آمده است: «پيامبر اسلام(ص) در روز جمعه هفدهم ربيع‌الاول، بعد از طلوع فجر، در عصر سلطنت انوشيروان پادشاه ايران زمين، قبل از طلوع خورشيد، در شهر مكه چشم به جهان گشود، در شب تولد و هنگام تولد آن حضرت حوادثي كه به آنها اشاره گرديد، رخ داد، ولي ذكر چند حادثه ديگر هم، مناسب به نظر مي‌رسد.
از امام صادق(ع) روايت شده است كه فرمودند؛ "ابليس(پدر شياطين) در آسمان‌هاي هفتگانه رفت و آمد مي‌كرد. هنگامي كه حضرت عيسي(ع) متولد شد، از پرواز به سه طبقه آسمان ممنوع گرديد، ولي در چهار طبقه ديگر آسمان، رفت و آمد داشت، ولي هنگامي كه پيامبر اسلام(ص) متولد شد، از پرواز به سوي همه طبقات آسمان هفتگانه ممنوع گرديد و شياطيني كه به سوي آسمان مي‌رفتند با تيرهاي شهاب آسماني رانده مي‌شدند."
در هنگامه تولد حضرت رسول(ص)، افراد قبله قريش، اوضاع آسمان را پريشان و دگرگون ديدند، گمان مي‌كردند كه قيامت برپا شده و به همديگر مي‌گفتند: "اين پديده‌ها نشانه برپا شدن قيامت است كه يهوديان و مسيحيان از آن سخن مي‌گويند." در همان روزها، يكي از كاهنان زبردست به نام عمروبن اميه به مردم اعلام داشت: " به ستارگان آسمان كه نشانه‌هاي مسير راه زمستان و تابستان ما بودند، بنگريد، اگر آنها از جاي خود پرتاب شدند، بدانيد كه نابودي همه ما و همه چيز فرا رسيده است، ولي اگر آنها در جاي خود قرار گرفتند و ستارگان ديگري پرتاب شدند، اين نشانه بروز حادثه جديدي است كه من چگونگي آن را نمي‌دانم!"
همچنين در این روز، آب رود سماوه در بين شهرهاي شام و مكه زياد شده و به جريان افتاد. موبد تيس(روحاني پارسيان) در آن شب و در عالم خواب ديد كه شتران نيرومندي اسب‌هاي عربي را كشيدند و از رودخانه دجله گذشتند و به سرزمين ايران وارد شدند و طاق بزرگ ايوان كاخ مداين از وسط شكافته شد و نيز از دجله به سوي خانه‌هاي كناره آن آب جاري گشت و نوري تابان از جانب حجاز صعود كرد و پخش گرديد و به سوي شرق جهان كشيده شد و ...! همچنین دانش كاهنان نابود شده و جادوي جادوگران بي‌اثر شد و ... .»
«امين مردم» عنوان فصل چهارم اين اثر است كه به تشريح مراحل رشد و نمو پيام آور دين اسلام اشاره دارد. نويسنده كتاب در اين فصل پيمان «حلف الفضول»، حمل سنگ حجرالاسود و نصب آن در جاي خود را نيز تشريح كرده است.
پيامبر خاتم(ص) پيش از بعثت به فضايل و صفاتي به غير از امين بودن نيز در محيط زندگي خود شهرت داشت، از جمله اين صفات مي‌توان به حكيم، فرزانه، اصيل، درستكار، صادق، هوشيار، دور انديش، ريشه‌دار، خير خواه، دانا، سخن‌دان، عابد، زاهد، جوانمرد، دلير، قاطع، متواضع، عاقل، خردمند، بردبار، مهربان، غيور، صبور، حليم، رحيم، استوار، شكيبا، پايدار و ... اشاره كرد.
فصل پنجم كتاب، با عنوان «چوپاني تا حكمراني» آغاز مي‌شود كه در آن بعثت و حوادث پس از آن بررسي شده‌اند.
فصل ششم به «تاريخ و اسلام» مي‌پردازد و تاريخ را از بعد علمي، اعتبار و بي‌اعتباري تاريخ نقلي، اسلام و تاريخ، و قرآن و تاريخ بررسي كرده است.
«ژئوپليتيك اسلام» عنوان فصل هفتم اين مجموعه است و در آن مباحثي نظير ژئوپليتيك اسلام، كعبه، مسجدالحرام، بيت‌العتيق، ژئوپليتيك و جغرافياي مذاهب طرح و تشريح مي‌شوند.
فصل هشتم با عنوان «اسلام در صلح يا جنگ» به مباحثي چون اسلام در صلح، تصميم پيامبر(ص) براي حج عمره، حج تمتع، از تقصير عمره تا احرام حج، طواف كعبه، صلح حديبيه، اسلام در جنگ و جهاد، اهميت نظامي و تاريخي، توجه دارد.
شمشير و اسلام، جنگ از ديدگاه اسلام، نبردهاي اسلام در سه قرن اوليه و ماهيت جنگ‌هاي حضرت رسول(ص)، عناوين فصل نهم با عنوان «پيامبر(ص) در صحنه جنگ» هستند.
«استراتژي دفاعي پيامبر(ص)» عنوان فصل دهم كتاب را به خود اختصاص مي‌دهد كه در آن موضوعات استراتژي، برخوردهاي تهاجمي و تدافعي، نقش استراتژي هجومي، استراتژي كلان در نگاه اسلام، استراتژي وفاق اعراب در صدر اسلام و استراتژي ملي با محوريت دين اسلام، آمده است.
فصل يازدهم به «جغرافياي اسلام» مي‌پردازد. «صلح حديبيه = فتح قلوب مكه» عنوان فصل دوازدهم كتاب است.
سيزدهمين و آخرين فصل اين اثر، به استراتژي نظامي اسلام اشاره مي‌كند كه در آن مباحث استراتژي نظامي، انديشه نظامي در اهداف، امت مسلح، جنگ بدون گريز، جنگ در سرزمين دشمن، آموزش نظامي در انديشه اسلام، انديشه تهاجم نظامي در اسلام، غزوات حضرت رسول(ص) و شكست و پيروزي جنگ احد از نگاه تاريخ، گردآوري شده‌اند.
از منابع مورد استناد نويسنده در تدوين اين اثر مي‌توان علاوه بر قرآن كريم كتاب‌هاي سفرنامه ناصر خسرو، آن‌سوي حج خونين، بازشناسي جنبه‌هاي تجاوز و دفاع، جغرافياي سياسي جهان اسلام، مجموعه مقالات سمينار بين‌المللي مسايل جغرافيايي جهان، اصول و مباني هنر جنگ در اسلام، كليات و مباني جنگ و استراتژي، نگاه به زندگي پيامبر(ص)، مديريت نظامي در نبردهاي پيامبر اسلام(ص)، محمد(ص) پيامبر جاويدان، تاريخ نظامي جهان و هنر جنگ، و فرهنگ علوم سياسي را نام برد.
چاپ دوم كتاب «محمد(ص) امين خاك و افلاك(اعظم پيامبران)» در شمارگان 2200 نسخه، 383 صفحه، بهاي جلد گالينگور 55000 ريال و جلد شوميز 50000 ريال راهي بازار نشر شده است.
