فقط تویی که میدانی، فقط تو
همه کس مرگ را میچشد و شما پاداش خود را به طور کامل در روز قیامت خواهید گرفت. هر کس را از آتش دور کنند و به بهشت در آورند، کامیاب شده است و این زندگی چیزی جز کالایی فریبنده نیست.
آل عمران/ 185
همه آدمها میمیرند، همه آدمها. هیچ کس نیست که زنده بماند. حتی پیامبرها و امامها مردهاند. پرندهها و پروانهها هم میمیرند. درختها و گلها هم میمیرند. هیچ چیز و هیچ کس نمیماند. اما چرا برای مردن باید به دنیا بیاییم.
این همه زندگی میکنیم، این همه زحمت میکشیم و سعی میکنیم آدم نیکوکاری بشویم و آخرش میمیریم. همین!
من هم میمیرم. این را مطمئنم. ولی نمیدانم کی و کجا و چه جوری. یعنی هیچ کس نمیداند. شاید این طوری بهتر باشد.
فقط تویی که این را میدانی، فقط تو.
شاید همین امروز آخرین روز زندگی من باشد. شاید همین نوشته، آخرین نوشته من باشد. هیچ کس نمیتواند از مردن فرار کند. هر چقدر هم که پولدار باشد، هر چقدر هم که باهوش باشد، هیچ راهی وجود ندارد.
خودت گفتهای: «هر جا که باشید، ولو در حصارهای سخت استوار، مرگ شما را درمییابد.»
اما آدمها دوباره زنده میشوند و این موضوعی است که تو بارها و بارها گفتهای. مثل دانهای که برای سبز شدن کاشته میشود.
«زنده را از مرده بیرون میآورد و مرده را از زنده و زمین را پس از مردنش زنده میکند و شما نیز اینچنین از گورها بیرون آورده میشوید.»
آیا مرگ پایان همه چیز است؟ اگر این طور باشد زندگی چیز خیلی غمانگیزی میشود. تو چه فکر میکنی؟
تو در باره مرگ چه نظری داری؟ آیا ما با مردن تمام میشویم؟ در این باره با خدا حرف بزن.
عرفان نظر آهاری
تنظیم:بخش کودک و نوجوان
*******************
مطالب مرتبط
هابیل درونت زندگی میکند یا قابیل؟
