ارتباط با خدا یا جوانی کردن؟!
نوجوان وجوان به عنوان عضوی از اعضای خانواده به شمار می آید . در صورت سلامت روح و جسمش ، خانواده در آرامش بسر می برد ، ولی اگر نوجوان در ورطه فساد و بزهكاری گرفتار شود ، خواه ناخواه خانواده آسیب می بیند . همانطور که حفظ سلامت اعضای بدن برای هر انسانی ضروری است ، هدایت و ارشاد نوجوان نیز برای پدر و مادر امری اجتناب ناپذیر است . نوجوان دارای نیازهای جسمی ، روحی ، فکری و مذهبی است . لذا او به طور مستقیم و یا غیر مستقیم از پدر و مادر خود می خواهد که ابعاد گوناگون نیازهایش را پاسخگو باشند . درهمین رابطه ، تربیت دینی نوجوانان یکی از امور ضروری در هر خانواده است . در اینجا لازم است که نكات خاصی را كه مربوط به تربیت دینی نوجوانان است ، بازگو کنیم .
همانطور که می دانید رشد افکار مذهبی و علاقه به فضیلتهای اخلاقی می تواند در سنین نوجوانی به اوج خود برسد . بعضی از نوجوانان در این دوران ، تمایل دارند که نه تنها رفتار خودشان كه اعمال دیگران نیز براساس خیر و مصلحت و درستی باشد . این افکار باعث می شود که از بی قیدی برحذر باشند و خود را از فساد دور کنند . گرچه در سن نوجوانی زمینه صفا و پاکی و خلوص درونی بیشتر است ، اما شک های مذهبی نیز در همین سنین آغاز می شود .
نوجوانان وجوانان گاهی در اعتقادات خود و والدین شک می کنند . نوجوان می خواهد مطمئن شود که آیا آنچه را که تا به حال به دست آورده ، درست بوده یا خیر؟ او می خواهد با دلایل عقلی و منطقی همه اعتقاداتش را رد و یا قبول كند و تفسیری نو از جهان هستی داشته باشد . البته گاهی از اینکه شک هایش را با دیگران مطرح کند ، نگران است . مشکل از همین جا بوجود می آید که نوجوان و جوان در شک های خود باقی بماند و این تردیدها در نهاد او تثبیت شود . خطر دیگر این است كه او برای برطرف کردن شک های خود در امور دینی ، به افراد ناصالح و بی اطلاع رجوع كند .
حال وظیفه مربیان و والدین در این خصوص چیست ؟ والدین و مربیان نقش بسیار مهمی در جهت دهی نوجوانان و جوانان در پیروی از اصول مذهبی و اخلاقیات پسندیده دارند . روابط آموزشی و مذهبی والدین و مربیان با نوجوانان ، می بایست براساس دوستی و محبت و استدلال شكل گیرد .
آن هاباید با شیوه درست اندیشیدن آشنا شوند و اعتقاد به مبانی دینی و جهان بینی توحیدی را باید براساس برهان عقلی به آنها ارائه كرد . دراین رابطه می توان کتب مناسبی را که جوابگوی سؤالات و شبهات نوجوانان و جوانان است ، به آنها معرفی کرد . البته شیوه طرح مسایل مذهبی با نوجوانان ، بسیار اهمیت دارد . موضوعات دینی باید به گونه ای بیان شود که آنها بتوانند آموزه های دینی را با زندگی روزمره خود تطبیق دهند . آنها باید احساس کنند كه امور مذهبی در زندگی كاربرد مثبت دارد و می توانند نیازهای روانی خود را نیز با استعانت از آموزه های دینی برطرف نمایند . اگر تفهیم مسایل دینی ، با تجربه و عمل توأم شود ، در ضمیر نوجوان ، نقش می بندد . با ارشاد والدین و مربیان می توان نوجوانان را به این حقیقت رساند که دین با عقل و علم هماهنگ و سازگار است . در این صورت نوجوان پی می برد در دنیای امروز که علم و تکنولوژی با شتاب فزاینده به پیش می رود ، دین و مذهب ، مانعی برای تکامل و ترقی بشر نیست و حتی آموزه های دینی ، انسان را به پیشرفتهای علمی ترغیب می كنند .
والدین و مربیان موظفند در مواقع دعا ، دلیل علمی و روانی این نوع درخواست را ذكر کنند و اثرات نیایش را در زندگی و اعمال انسان توضیح دهند . برای نوجوان باید تفهیم شود که دعا عامل سکون و بی تحرکی نیست ، بلکه عامل حرکت است و به او امید و انگیزه می بخشد . هر انسانی نیازمند به یک تکیه گاه زوال ناپذیر و نیرومند است ، تکیه گاهی که در همه لحظات بتواند به آن پناه ببرد و از او کمک بخواهد . اعتماد نوجوان به مبداء هستی ، در وجودش تحولی ریشه ای و پایدار ایجاد می کند . و از تزلزل و تردید باز می دارد . به این شكل ، زندگی برای او ، معنای عمیق و با ارزشی می یابد و موجب اعتماد به نفس در او می شود .
سایت صدای جمهوری اسلامی
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
