حضرت علی در غار حرا
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و سلم پیش ازآنكه مبعوث به رسالتشود، همه ساله یك ماه تمام را در غار حرا به عبادت مىپرداخت ودر پایان ماه از كوه سرازیر مىشد ویكسره به مسجد الحرام مىرفت وهفتبار خانه خدا را طواف مىكرد وسپس به منزل خود باز مىگشت.
پیامبر هر سال در كوه حرا به عبادت مىپرداخت وجز من كسى او را نمىدید.
در اینجا این سؤال پیش مىآید كه با عنایتشدیدى كه پیامبر نسبتبه حضرت على داشت آیا او را همراه خود به آن محل عجیب عبادت ونیایش مىبرد یا او را در این مدت ترك مىگفت؟
قراین نشان مىدهد از هنگامى كه پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم حضرت على علیه السلام را به خانه خود برد هرگز روزى او را ترك نگفت.مورخان مىنویسند:
على آنچنان با پیامبر همراه بود كه هرگاه پیامبر از شهر خارج مىشد وبه كوه وبیابان مىرفت او را همراه خود مىبرد. (1)
ابن ابى الحدید مىگوید:
احادیث صحیح حاكى است كه وقتى جبرئیل براى نخستین بار بر پیامبر نازل شد و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت على در كنار حضرتش بود.آن روز از روزهاى همان ماه بود كه پیامبر براى عبادت به كوه حرا رفته بود.
امیر مؤمنان، خود در این باره مىفرماید:
«ولقد كان یجاور فی كل سنة بحراء فاراه ولا یراه غیری...». (2)
این جمله اگر چه مىتواند ناظر به مجاورت پیامبر در حرا در دوران پس از رسالتباشد ولى قراین گذشته واینكه مجاورت پیامبر در حرا غالبا قبل از رسالتبوده است تایید مىكند كه این جمله ناظر به دوران قبل از رسالت است.
طهارت نفسانى حضرت على علیه السلام و پرورش پیگیر پیامبر از او سبب شد كه در همان دوران كودكى، با قلب حساس ودیده نافذ وگوش شنواى خود، چیزهایى را ببیند واصواتى را بشنود كه براى مردم عادى دیدن وشنیدن آنها ممكن نیست; چنانكه امام، خود در این زمینه مىفرماید:
«ارى نور الوحی و الرسالة و اشم ریح النبوة». (3)
من در همان دوران كودكى، به هنگامى كه در حرا كنار پیامبر بودم، نور وحى ورسالت را كه به سوى پیامبر سرازیر بود مىدیدم وبوى پاك نبوت را از او استشمام مىكردم.امام صادق علیه السلام مىفرماید:
امیر مؤمنان پیش از بعثت پیامبر اسلام نور رسالت وصداى فرشته وحى را مىشنید.
در لحظه بزرگ وشگفت تلقى وحى پیامبر به حضرت على فرمود:اگر من خاتم پیامبران نبودم پس از من تو شایستگى مقام نبوت را داشتى، ولى تو وصى ووارث من هستى، تو سرور اوصیا وپیشواى متقیانى. (4)
امیر مؤمنان در باره شنیدن صداهاى غیبى در دوران كودكى چنین مىفرماید:هنگام نزول وحى بر پیامبر صداى نالهاى به گوش من رسید; به رسول خدا عرض كردم این ناله چیست؟
فرمود: این ناله شیطان است وعلت نالهاش این است كه پس از بعثت من از اینكه در روى زمین مورد پرستش واقع شود نومید شد. سپس پیامبر رو به حضرت على كرد وگفت:
«انك تسمع ما اسمع و ترى ما ارى، الا انك لستبنبى و لكنك لوزیر». (5)
تو آنچه را كه من مىشنوم ومىبینم مىشنوى ومىبینى، جز اینكه تو پیامبر نیستى بلكه وزیر ویاور من هستى.منبع: استاد شیخ جعفر سبحانی، فروغ ولایت، ص 19-21
تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه - مرتضی رستمی
پىنوشتها:
1- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج13، ص208.
2- نهج البلاغه، خطبه187(قاصعه).
3- پیش از آنكه پیامبر اسلام از طرف خدا به مقام رسالتبرسد وحى وصداهاى غیبى را به صورت مرموزى، كه در روایات بیان شده است، درك مىكرد. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج13، ص197.
4- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج13، ص310.
5- نهج البلاغه، خطبه قاصعه.
