تو یک طلبه هستی

اگه مطلب اول را نخوانده ایی گیج مشی اول قصه اینجاست

تازه حالاکه اولش رو خونی بقیش اینجاست

حالا شد! ادامه مطلب رو قورت بده

حاج آقا با همه رفقا همین رابطه را داشت. همة دوستانی که با او ارتباط داشتند، از رهگذر این ارتباط با زنجیره‏ای از شخصیت‏های موفق حوزه مرتبط شدند و امروز هر یک از آن‏ها از طلّاب موفق حوزه هستند و خدمات ارزنده‏ای دارند.

تقریباً همة دوستان ما با ترجمة قرآن آشنا هستند. اصول کافی و نهج‏البلاغه را کار کرده‏اند. یک دوره آثار شهید مطهری و قسمت عمده‏ای از تفسیر المیزان را خوانده‏اند. توجه به نیازهای اجتماعی را نیز، برای خود یک مسئولیت می‏شمارند.

محسن پس از 8 سال تحصیل به یکی از کشورهای آفریقایی اعزام شد و مدیریت یک حوزة علیمه را در آن‏جا بر عهده گرفت. یکی از کارهای زیبای او، تأسیس یک هیئت علمی، متشکل از تخصص‏های مختلف، برای سیاست‏گذاری و برنامه‏ریزی تحصیلی و تربیتی برای طلّاب است.

احمد هم، پس از پایة ششم، با یکی از شهرهای جنوبی ایران مرتبط شد و یک هیئت بزرگ را در آن‏جا راه‏اندازی کرد که در آن به سبک جالبی از اعضا ثبت‏نام می‏شود و اطلاعات مربوط به هر یک، کاملاً ثبت می‏گردد. او با تقسیم کار و تلاش ویژه خود، با حدود 2000 جوان ارتباط دارد و بر فعالیت‏های همة آن‏ها نظارت می‏کند. پیش از تأسیس این هیئت، فقط 6 ماه در حال تحقیق در مورد ویژگی‏های تاریخی، جغرافیایی و اجتماعی منطقه و شناسایی نیازهای آن بود. بعد هم که کار را شروع کرد، مدّت‏ها طول کشید تا اعتماد بزرگ‏ترها را جلب کرد، بودجه و نیروی لازم را فراهم آورد و سپس جوانان را جذب کرد. این هیئت، در ابتدای کار، مانند یک نهال کوچک بود که با مراقبت و تلاش مستمر او، اکنون به یک درخت تناور تبدیل شده است.

محمّدمهدی از مبلغان موفق دانشگاه است که مرتب با دانشگاه‏ها و دانشجویان ارتباط دارد. دو ویژگی علمی او، یکی احاطه بر تاریخ تمدن غرب و شاخصه‏های آن است و دیگری تسلط بر آثار شهید آوینی، که از این‏ها برای ارتباط با جوانان و انتقال پیام دین بسیار کمک می‏گیرد. در ایام تبلیغی، معمولاً در خوابگاه‏های دانشجویی می‏ماند و با همة تشکل‏ها صمیمانه مراوده دارد.

عباس منبری توانایی است که در هئیت‏ها و مجالس بزرگ، دعوت می‏شود. او از اوایل طلبگی، با جلسات سخنرانی خطبای نامور انس داشت و نوار سخنرانی آن‏ها را مکرر گوش می‏کرد. نقاط قوت و ضعف آن‏ها را در یک دفتر نوشته بود و برای هر کدام یک کارنامه و برگة ارزش‌یابی تهیه کرده بود. بعدها هم جلسات تمرین خطابه تشکیل داد و خودش در آن جلسات بهترین نقاد و ارزیاب خطابه دوستان بود. با این حال، بیش از همة ویژگی‏ها، برای قوّت محتوای سخنرانی، ارزش قائل است و سخنرانی کم‏مایه و شتابزده را خیانت به حوزه، مردم و اسلام می‏داند.

محمّدتقی یک کانون تحقیقاتی تأسیس کرده و به سؤال‏های دینی و عقیدتی جوانان پاسخ می‏گوید. او پیش از تأسیس این کانون، با همة مراکز پاسخ‏گویی به پرسش‏های دینی در قم ارتباط برقرار کرد و الآن با کمترین نیرو، بهترین کار را ارائه می‏دهد.

شهاب هم در یک مدرسة علمیه، با طلبه‏ها و در یک دانشگاه با جمعی از دانشجویان، ارتباط مستمر دارد. او معتقد است که استمرار این ارتباط، معجزه می‏آفریند و همیشه کار حاج آقا را به عنوان یک نمونة موفق تربیتی تحسین می‏کند.

محمّد قلم خوبی دارد و بسیاری از متون دوستان را ویرایش یا بازنویسی می‏کند. حتماً مقالات فراوان او را در باب مسائل بنیادین اندیشه اسلامی، در نشریات مختلف دیده‏ای. خوب به یاد دارم، اوایل، تقریباً هر شب، نیم ساعت برای نویسندگی وقت گذاشته بود و آثار ادبی قوی را مطالعه می‏کرد. شاید 90 درصد نوشته‏های خود را پس از نوشتن پاره می‏کرد؛ بسیار سخت‏گیر و مشکل‏پسند بود. آرام آرام قدرت نویسندگی در او بارور شد. استعارات و تشبیه‏های او به قدری گویا و صمیمی است که انسان را مجبور به مطالعه آثارش می‏کند.

مصطفی را که به یاد داری، اوایل طلبگی یک شخصیت بسیار بذله‏گو و شوخ‏طبع بود. در مجلسی که او حضور داشت، همه از خنده روده‏بر می‏شدند، قدرت تقلید صدا یا رفتار همه را دارد، به راحتی می‏تواند هزار نفر آدم را دور خود جمع کند و ساعت‏ها بخنداند. البته از همان اول در کار تحصیل و طلبگی بسیار جدّی بود. بعدها به این نتیجه رسید که از این توانایی فقط باید در حدّ ضرورت و برای انجام رسالت بزرگ طلبگی استفاده کند. می‏گفت: من دلقک نیستم که از من انتظار ادا و اطوار داشته باشید. با شوخی و طنز و متلک هم نمی‏توان تأثیرات عمیق تربیتی ایجاد کرد.

المَزحُ فی الکلامِ کالمِلحِ فی الطّعامِ.

شوخی، به اندازه نمک غذا (پسندیده) است.

اگر کم باشد، نمی‏شود آن را خورد و اگر زیادتر از حدّ شود، آدم را خفه می‏کند. الآن در جمع خودمان خیلی کم شوخی می‏کند و می‏گوید: «این تواناییِ من مقدمة جذب مخاطب است، الآن که شما همه جذب من هستید، باید به ذی‏المقدمه برسیم و در مقدمه نمانیم! ».

در ورزشگاه‏ها، دبیرستان‏ها، پادگان‏ها، دانشگاه‏ها و مساجد برنامه دارد و بیش از 20 گروه مطالعاتی فعال در میان جوانان تشکیل داده است. حضور او در مراکز تجمع جوانان، هم لذّت‏بخش است و هم یاد خدا را در دل‏ها زنده می‏کند. تقریباً همة جوانان از معنویت او درس می‏گیرند.

محمود در فلسفه و عرفان نظری سر آمد دوستان ما است و هر گره کوری را با اشاره باز می‏کند. او مرجع علمی ما در مسائل کلامی و فلسفی است و با حوصله‏ای که دارد، به همة دوستان سرویس می‏دهد. بسیاری از پایان‏نامه‏ها و تحقیق‏ها با نظارت و راهنمایی او به نتیجه رسیده است. در ضمنِ کار حوزوی، مقالات و مجلات تخصصی را مرتب مطالعه می‏کند و در سمینارها و میزگردها شرکت فعال دارد. چندین مناظره و گفت و گوی آزاد از ایشان در شبکة چهار سیما پخش شده است. در کار خودش یک پهلوان است و گویا بر همة منابع تسلط دارد. الآن گروه‏های تخصصی فلسفه و عرفان نظری تشکیل داده و به قول خودش می‏خواهد، وجود خودش را تکثیر کند.

سیدرضا از ابتدای طلبگی تدریس علوم حوزوی را شروع کرد. ذوق خدادادی عجیبی در تدریس و مدیریت کلاس دارد. اکثر دروس را خصوصی یا در مدارس حوزه تدریس کرده است. او معتقد است که یک مدرس حوزوی حق ندارد، یک کتاب را بیش از 3 بار تدریس کند. خودش هر متن را حدّاکثر دوبار درس می‏گوید. بار اول برای هر ساعت تدریس، حدود 4 ساعت مطالعه و فکر می‏کند؛ بار دوم، فقط 45 دقیقه وقت می‏گذارد و می‏گوید: «اگر بار سوم درس بدهم، هم به خودم، هم به طلّاب و هم به اساتید دیگر خیانت کرده‏ام؛ به خودم خیانت کرده‏ام، زیرا رشد نمی‏کنم، به طلّاب خیانت کرده‏ام، چون درس برایم خسته‏کننده و تکراری است و حوصله توضیح و تفهیم کامل را ندارم یا مطلب برایم خیلی واضح است و اشکالات ابتدایی طلبه را درک یا تحمل نمی‏کنم. به اساتید دیگر خیانت کرده‏ام، زیرا جای کسان دیگری را که می‏خواهند تدریس این کتاب را تجربه کنند و توان خود را ارائه نمایند، اشغال کرده‏ام و به سیستم آموزشی حوزه خیانت کرده‏ام، زیرا آن را از بالندگی، پویش و تکامل باز داشته‏ام. »

محمّدجعفر که از ایام دبیرستان به احکام فقهی علاقه‏مند بود و رسالة مراجع تقلید را حفظ بود، در سال‏های اول حوزه، بهترین پاسخ‏گوی سؤال‏های شرعی طلبه‏ها بود. بعد هم عمدة فعالیت خود را بر فقه و اصول فقه متمرکز کرد. امروز، اگر نگویم مجتهد است، تا اجتهاد راه زیادی ندارد، لطف کار او این است که مسائل جدید فقهی را هم دنبال می‏کند و به نظریات نوین در علم اصول عنایت زیادی دارد و علاوه بر دروس رسمی حوزه، مجلات تخصصی فقه و اصول را مطالعه می‏کند. دانش حقوق جدید و علوم وابسته به فقه و اصول را به خوبی فراگرفته است و به عنوان یک محقق توانا چندین اثر در عرصه‏های نوپیدای فقه نگاشته است.

سید ضیاء علاوه بر تحصیل، امام جماعت یکی از مساجد است، کار او را فقط باید ببینی، مسجد را به یک کانون معرفت، معنویت و تربیت تبدیل کرده، یا اگر درست‏تر بخواهم بگویم، مسجد را به جایگاه اصلی خود باز گردانده. ده‏ها فعالیت تعلیمی، تربیتی، ورزشی و خدماتی، در آن‏جا بدون چشم‏داشت، انجام می‏گیرد که همة محله را تحت تأثیر قرار داده. برای فعالیت در مسجد، یک طرح جامع صد صفحه‏ای تنظیم کرده و آرام آرام آن را به جریان انداخته است. با همة جوانان و نوجوانان آشنایی و ارتباط دارد. مدارس محل را هر چند یک‏بار به مسجد دعوت می‏کند و یا خود به آن‏جا می‏رود.

صندوق قرض‏الحسنه مسجد بسیاری از نیازهای اقتصادی اهل محل را تأمین می‏کند. کلاس‏های مختلف دینی و غیردینی در مسجد دایر کرده است و از فضای مسجد حدّاکثر استفاده را می‏کند. مردم محل این قدر به او اعتماد دارند که همة مشکلات و مسائل خود را با او مطرح می‏کنند. تقریباً با زندگی شخصی همة اهل محل آشناست. بسیاری از دعواهای خانوادگی یا کاری افراد را با درایت حل کرده است. به عیادت اکثر مریض‏های محل می‏رود، به خانوادة شهدا رسیدگی می‏کند، از احوال افراد، زودتر از همة اهل محل آگاه است. بسیج آن مسجد فعال‏ترین بسیج شهر است؛ بچه‏های محل آگاه‏ترین بچه‏های شهر و آن محله سالم‏ترین محلة شهر. در مسجد برای جوانان، گروه‏های مطالعاتی و بحث تشکیل داده و برای هر گروه یک سرگروه معین کرده و خودش به بحث‏ها نظارت دارد.

آن مسجد محل تردد شخصیت‏های معنوی و علمی است که مرتب به آن‏جا دعوت می‏شوند و از وجودشان استفاده می‏شود. برنامة نهی از منکر را در مسجد و محل نهادینه کرده و با ملایمت، ولی قاطعانه جلوی ناهنجاری‏ها را می‏گیرد. در این 7 سالی که او امامت جماعت را در مسجد به عهده دارد، بیش از 20 طلبه تربیت کرده است، بقیه جوانان مسجد هم بچه‏های متعهد دانشگاه یا جاهای دیگر هستند. الآن بسیاری از مساجد دیگر، از فعالیت این مسجد الگو گرفته‏اند و برنامه‏های آن را اجرا می‏کنند.

من با دیدن این نیروهای پرشور و سربازان مخلص، آینده اسلام و حوزه‏های علمیه را بسیار امیدوارکننده می‏بینم. طلبه‏هایی که معنای طلبگی را دریافته‏اند و همّت خود را برای رضای امام زمان (عج) و انجام وظایف صنفی متمرکز کرده‏اند، طلبه‏هایی که با تحمل همة سختی‏ها و ناملایمات، با پشتکار و استقامت، در فهم و تبلیغ و تحقق دین و دفاع از ارزش‏های دینی و مبارزه با بدعت‏ها می‏کوشند و زمینه‌ساز ظهور حضرت مهدی (عج) می‏شوند، طلبه‏هایی که مشمول عنایات خاص خدا و امام عصر (عج) هستند: