دستگاه تنفسی
دستگاه تنفسی اكسیژن را از طریق ششها وارد خون میسازد. این دستگاه شامل بینی، گلو، نای (لوله هوایی) و ششها است. وقتی شما عمل دم را انجام میدهید، هوای تازه را به داخل میكشید. وقتی بازدم انجام میدهید، هوای باقیمانده را از ششها خارج میسازید. در كیسههای هوایی كه آلوئول (alveoli) نام دارند و در اعماق ریه واقع شدهاند، هوا در مجاورت بسیار نزدیك با خون عبوری از مویرگها قرار میگیرد این فرآیند به اكسیژن كه برای تنفس سلولی حیاتی است، اجازه میدهد كه از ریهها به خون منتقل شود. همچنین به محصول پسمانده (دیاكسیدكربن) اجازه میدهد كه از خون به ششها منتقل شده و از آنجا به هوا برود. اگر دیاکسیدکربن در خون باقی میماند برای آن مسمومكننده بود. به نفس كشیدن خودتان گوش دهید و ببینید كه چگونه حركات قفسه سینه هوا را به داخل مكیده و یا به خارج میفرستد.
درون قفسه سینه
هوا از طریق نای (لوله هوا) وارد ریهها شده و از آنها خارج میشود. انتهای بالایی نای به حلق (گلو) باز میشود. انتهای پایینی به دو نایژه اصلی (لولههای هوا) تقسیم شده و هر یك به یكی از ریهها وارد میگردند. نایژه در ریه مجددا تقسیم شده و كوچك و كوچكتر میشود. تا جایی كه به نازكی یك تار مو گردد. سرانجام، نایژهها (كه اكنون نایژكها انتهایی نام دارند) وارد كیسههای حباب مانند میكروسكوپی به نام آلوئول میشوند. تقریبا 300 میلیون آلوئول در هر ریه وجود دارد. هر آلوئول توسط مویرگها احاطه میشود. اكسیژن (موجود در هوای داخل آلوئول) فاصله كمی را تا خون (داخل مویرگها) طی كرده و خون آنرا به تمام بدن حمل مینماید.