عوارض آلودگی صوتی در محیط کار
هر روز تعدادی از سلول های شنوایی در اثر مواجهه با صدای زیاد در محیط كار از بین می روند.
هرگاه کارگر یا کارمندی احساس کند که افت شنوایی پیدا کرده، دیگر خیلی دیر شده است، زیرا سنگینی گوش یا ناشنوایی حاصل از سر و صدا غیرقابل جبران است.
خسارات ناشی از صدا تنها به گوش محدود نمی شود، بلکه کل بدن را در بر می گیرد.
محیطی که آلودگی صوتی دارد، واکنش هایی ایجاد می کند که بیانگر به خطر افتادن سلامت جسمی است:
* سردردهای مزمن، ناراحتی های معده، خستگی مفرط و غیرعادی، کاهش مقاومت بدن در مقابل آسیب ها و آسیب پذیری بسیار شدید در مقابل بیماری های قلبی عروقی.
* در محیط پر صدا، جنین زن باردار نیز آسیب می بیند و بعدها، در مدرسه، افت تحصیلی پیدا می کند.
* صدای محیط کار به بهداشت روانی نیز آسیب می رساند. بی صبری، تحریک پذیری، استرس، عدم تمرکز و دشواری در برقراری ارتباط در محیط کار نیز از عوارض آلودگی صوتی است.
* آلودگی صوتی می تواند امنیت کارگران و کارمندان را به طور جدی به خطر اندازد، زیرا نمی گذارد که آن ها صدای مشکوک دستگاه ها، فریاد کمک خواهی همکاران و حتی صدای آژیر خطر کارخانه را بشنوند و به موقع اقدامات لازم را به عمل آورند. در این نوع محیط‌ها است که خسارات مالی و جانی جبران ناپذیر به وجود می آید. همچنین صدای زیاد از حد، تمرکز را کاهش داده و کیفیت کار را به نحو چشمگیری پایین می آورد.
* صدای محیط کار حتی می تواند زندگی خانوادگی و روابط اجتماعی کارکنان را به طور ریشه ای مختل سازد. کسانی که در محیط های پُرصدا کار می کنند، به هنگام بازگشت به خانه آن قدر خسته اند که اصلا حوصله ندارند از خانه خارج شوند، به دید و بازدید بروند و حتی حاضر نمی شوند به پارک های شهر سر بزنند و چند ساعتی گردش کنند.
این نوع زندگی به مرور زمان، هم برای خود فرد و هم برای اطرافیان او خسته کننده می‌شود. این افراد در نهایت تصمیم می‌گیرند که روابط خود را با همسر، فامیل ها و دوستان قطع کنند، زیرا در ایجاد ارتباط دچار اشکال می شوند. کسانی که سنگینی گوش پیدا می‌کنند یا واقعا کر می شوند، هماهنگی زندگی زناشویی و خانوادگی را از دست می دهند. اینجا است که آسیب های روانی خودنمایی می کند. فرد اعتماد به نفس و عزت نفس خود را در خطر می بیند. احساس می کند که به تدریج ارزش خود را از دست می دهد و در نتیجه به انزوا و خودداری از ملاقات با دیگران روی می آورد. علت اصلی انزوا و خودداری از ملاقات با دیگران این است که مجبور نشود ناشنوایی خود را به اطلاع دیگران برساند و درباره آن، که اصلا خوشایند نیست، سخن بگوید.
گاهی دیده می‌شود که کارگران، به هنگام کار در محیط های پر صدا، محافظ هایی روی گوش‌های خود می گذارند.
مطالعات نشان می دهد که این نوع دوراندیشی‌ها خیلی چاره ساز نیست، زیرا کافی است که چند روزی یا چند مدتی در استفاده از آن سهل انگاری شود و در نتیجه همه زحمات قبلی به هدر رود.
به علاوه کسانی که از این نوع گوشی ها استفاده می کنند، با خطرات زیادی رو به رو هستند، زیرا صداهای مفید مثل صدای آژیر خطر کارخانه و صداهای کمک خواهی همکاران خود را نمی شنوند.
درجه سنگینی گوش بر اثر صدا، به دو عامل بستگی دارد:
عامل اول شدت صدا است که آن را برحسب دسی بل اندازه می گیریم.
عامل دوم، تعداد سال های کار در محیط پر صدا است.
بدیهی است که هر چقدر شدت سر و صدا بیشتر و تعداد سال های کار در محیط های پر صدا نیز بیشتر باشد، خسارات وارده به گوش به همان اندازه شدیدتر خواهد بود.
کارکنانی که در معرض یک صدای ناگهانی با شدت 95 دسی بل قرار می گیرند، نسبت به زمانی که در معرض یک صدای ناگهانی با شدت 55 دسی بل قرار می گیرند، بیشتر آمادگی پیدا می کنند که رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهند.
*مطالب مرتبط:
