نترس حرام نیست ،حرم است!
اکنون که به آستانه ماه رجب رسیده ای این واژه را زیاد می شنوی که این ماه ،ماه حرام است.شاید این سوال برایت پیش آمده باشدچگونه یک ماه حرام می گردد؟این نوشتار در صدد ارائه پاسخی متین از کتاب الهی برای شمه کاربران و خوانندگان گرامی می باشد.
إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی كِتَابِ اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِینَ كَآفَّةً كَمَا یُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ (توبه،36)
در حقیقت شمار ماههادر نزد خداوند دوازده ماه است كه در كتاب خدا (جهان هستى كه كتاب تكوینى است) از روزى كه آسمانها و این زمین را آفریده ثابت و محقق است (و از كیفیت تنظیم كره زمین و ماه در منظومه شمسى نشأت یافته)، چهار ماه از آنها حرام است این دستور آیینى است استوار و پایدار، پس در این ماهها بر خود ستم مكنید. و با همه مشركان بجنگید همانگونه كه آنها با همه شما مىجنگند، و بدانید كه خدا با پرهیزگاران است.
این چهار ماه از زمان حضرت ابراهیم(علیه السلام)برای مراسم حج حرام گشت.معنای حرام بودن ،تحریمجنگ وخونریزی به خاطر امنیت جان حاجیان و عمره گذاران در طول سفر عبادی آنها بوده است.(1)
در روایتی از "زراره"نقل می کند :امام محمد باقر (علیه السلام) در مسجدالحرام در حالیکه رو به قبله و بسوی کعبه نشسته بودند فرمودند:آگاه باشید که نگاه کردن به کعبه عبادت است و خداوند هی جایگاهی از زمین را نیافریده که محبوبتر و گرامیتر از آن باشد.خداوند به خاطر آن ماههای حرامش را از ابتدای آفرینش آسمانها و زمین در کتابش حرام کرده که یه ماه آن پشت سر هم و یک ماه به تنهایی برای عمره گذاران حرام شده است.(2)
اما ماه های حرام جدای از احکام خاص آن از جنبه اخلاقی و عرفانی از اهمیت شایانی برخوردار است.در روایات معصومین بیان شده است که در این ماه کار های خیر و نیک دوبرابر ارزش و پاداش دارد. در واقع این ماه های تحریم غیر خداو ورود به حریم حرم امن الهی است.این اذن ورود را خداوند بزرگ برای یکایک ما صادر کرده است.پس همگی با نام پاک خدا و مهراه با میزبانی گرامی به این ضیافت در آییدکه رمز ورودمان این دعاست:
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا
و بگو: پروردگارا، مرا (در انجام هر كارى) با حق و راستى وارد كن و با حقّ و راستى بیرون آر، و براى من از جانب خود تسلّطى یارى شده از تو و یارىدهنده (بر كارهایم) قرار ده
نکته:میزبان شما در این ضیافت مطابق با تفسیر المیزان،"سلطان نصیر=امام زمان (علیه السلام) است.
گروه دین و اندیشه تبیان_زضاسلطانی
(1)اطیب البیان،ج6،ص216
(2)تفسیر عیاشی،ج2،ص232