آلوچه دل شکسته دارد

هرکه پا دارد و به پا کفشی

می‌تواند قدم قدم برود

لیک باید به خانة دگران

کم بیاید همیشه کم برود

به یقین داخل حرم رفته

هرکه تا داخل حرم برود

بی گمان رفته تا فشم یک‌بار

هرکه یک‌بار تا فشم برود

ابروی هویج دسته دارد

آلوچه دل شکسته دارد

فریاد خیار اگرچه شور است

نزدیک تهِ خیار دور است

وقتی که الاغ توی کاسه ست

دریاچه غروب صبح ماسه ست

ماهیچه که آخرش چه دارد

در کوچة شب کلوچه دارد

پیراهن کفش خر چروک است

پیژامة چرخ اسب دوک است

حمام خزینه لیف برف است

پروانة لُنگ مرده حرف است

من خندة قطرة قطارم

از آتش هسته، غنچه دارم

دیوانة گوش بی طنابم

الغرض این سبک خیلی جالب است

ورنه فردوسی کی آن را طالب است؟

در خراسانی، ادب یک محور است

دلبر اینجا غالباً یک دختر است

هر زمان ممدوح‌شان خر می‌شود

جیب هاشان کیسة زر می‌شود

اول پاییز خز می‌آورند

بادهای خوب‌وز می‌آورند

عارفان پیش از نماز یومیه

باده می‌نوشند تا این ناحیه

چون شرابش نیست از جنس سن ایچ

خواهشاً در نوع جنس آن مپیچ

وصل اینجا اتفاقی نادر است

گر بیفتد در خیال شاعر است

وقتی از معشوق می‌گیرند کام