جنگ تحمیلی و دفاع مقدس

شكست طرحهای براندازی نظام جمهوری اسلامی ، هیئت حاكمه امریكا را در سال 1359 به سمت تجربه راه حل نظامی تمام عیار سوق می داد . شرایط آن روز جهان مانع از اقدام یكجانبه امریكا می گردید . انتخاب عراق به عنوان آغاز گر جنگ ، انتخابی بسیار حساب شده بود . این كشور متحد شوروی و بلوك شرق شناخته می شد و بطور طبیعی آنها  را در حمایت از صدام در كنار امریكا و اروپا قرار می داد .همچنین عراق در صورت لزوم می توانست تا مدتها با ثروت ملی خود ، جنگ علیه ایران را اداره كند . روحیه قدرت طلبی صدام  وخصومتهای مرزی دو كشور در گذشته شرایطی ایده آل برای امریكا پدید می آورد تا به صدام برای تجاوز به ایران چراغ سبز نشان دهد .

به هر حال ارتش عراق در روز 31 شهریور 1359 تجاوز گسترده نظامی خویش را علیه ایران آغاز كرد . ماشین جنگی صدام كه از مدتها قبل به كمك دولت فرانسه و كارتلهای اسلحه سازی آمریكایی و انگلیسی و تجهیزات نظامی روسی آماده این تجاوز شده بود به سرعت كیلومترها در خاك ایران پیشروی كرد و مناطقی وسیع از پنج استان ایران را اشغال كرد . ایران در مقابل عمل انجام شده قرار گرفته بود و دو راه بیشتر نداشت : یا تصمیم به مقاومت در جنگی نابرابر ؛ با اشاره به اینكه ارتش ایران بعد از حوادث انقلاب دوران اولیه بازسازی خود را می گذراند و سپاه پاسداران انقلاب هم كه به فرمان امام خمینی (س) تشكیل شده بود ، در آغاز راه بود و نیرو و تجهیزات و تجربه كافی نداشت و یا تسلیم شدن در برابر خواستهای آمریكا و در نهایت دست كشیدن از انقلاب و اسلام . امام بی درنگ فرمان مقاومت صادر كرد و در اولین تحلیلهایش طی سخنانی آمریكا را عامل اصلی جنگ و حامی و تحریك كننده صدام خواند و به مردم اطمینان داد اگر به دفع تجاوز دشمن به عنوان یك تكلیف شرعی بپاخیزند ، شكست دشمن قطعی است .

چرا جنگ ادامه یافت ؟

نیروهای عراقی قبل از رسیدن به هدفهای تعیین شده با دفاع مردم ایران مواجه شدند . واقعیتهای محاسبه نشده و تلخ برای آمریكا كم كم هویدا شد . دور تازه ای از فشارهای سیاسی بر ایران با سردمداری كاخ سفید آغاز شد . آنها به جای محكوم كردن این تجاوز آشكار جمهوری اسلامی را تحت فشار گذاشتند كه آتش بس  پیشنهادی را بپذیرد . ایران برای سد پیشروی دشمن در سخت ترین شرایط دفاع می كرد و چندین هزار كیلومتر مربع از خاك ایران هنوز در اشغال دشمن بود . ضمن اینكه صدام در هیچ یك از پیشنهادات نه تنها تضمینی برای عقب نشینی به مرزها نداده بود بلكه رسماً مدعی بود كه مناطق وسیع اشغال شده و مناطق دیگر كه هنوز به اشغال درنیامده اند می بایست به خاك عراق ملحق شوند !

. واقعیت اینست كه كشورهایی كه دم از آتش بس می زدند . خواستار صلح نبودند ، بلكه شعار صلح طلبی را به عنوان اهرمی برای منزوی ساختن ایران بكار می بردند . آنها اگر در ادعاهایشان صادق بودند كافی بود به جای تحریم تسلیحاتی و اقتصادی و نفتی جمهوری اسلامی ایران ، كمكهای خود را به صدام متوقف می كردند . امام خمینی (س) عزم خویش و ملت را برای ادامه دفاع تا عقب نشینی متجاوز به مرزهای شناخته شده و جبران خسارت وارده اعلام می داشت . پس از عزل بنی صدرو حاكمیت خط امام بر اركان اجرایی كشور سلسله عملیات آزادسازی مناطق اشغال شده بوسیله سپاه اسلام شتاب گرفت . در سومین سال جنگ . پس از عملیات بیت المقدس كه در سوم خرداد 1361 منجر به آزادسازی بندر مهم و استراتژیك خرمشهر از دست قوای متجاوز عراقی گردید ، رهبری و ملت ایران چاره ای جز ادامه دفاع مقدس خود نداشتند ؛ هنوز قسمتهایی از خاك ایران  در اشغال قوای متجاوز بود و صدام با دلگرمی از حمایتهای بی دریغ دولتهای بزرگ جهان به تقویت مجدد و حمله نظامی می اندیشید ، نه صلح و توقف یكجانبه جنگ از سوی ایران . كشور را در برابر هجومهای بعدی عراق بی دفاع می ساخت . آمریكا تنها راه باقیمانده را بین المللی كردن بحران جنگ می دانست ، بر همین اساس جنگ موسوم به جنگ نفتكشها ، آغاز شد . ناوهای جنگی فرانسه ، انگلیس ، آمریكا و روسیه به آبهای خلیج فارس وارد شدند . مأموریت نیروهای اعزامی ، جلوگیری از صدور نفت ایران و توقف و بازرسی كشتیهای تجاری و جلوگیری از صدور كالاهای اساسی به جمهوری اسلامی بود و این مسائل همه به خاطر آن بود كه اینك در ماه های آخر جنگ هشت ساله ، سپاه اسلام در موضعی كاملاً برتر قرار گرفته بود و دشمن را در اكثر مناطق اشغال شده به پشت مرزهایش فراری داده بود . آمریكا در آخرین اقدام تجاوز كارانه اش هواپیمای مسافر بری ایران را كه حامل 290 مسافر بود ( 12/4/1367 ) بر فراز خلیج فارس سرنگون و كلیه مسافرین آن را قتل عام كرد . صدام نیز كارنامه جرایمش را با بمباران شیمیایی شهر عراقی حلبچه به پایان رسانید . قطعنامه 598 شورای امنیت از تصویب گذشت این قطعنامه قسمت عمده نقطه نظرات و شرایط قبلی ایران برای ترك نبرد را كه از آغاز دفاع خویش بر آنها اصرار می ورزید ولی سازمانهای بین المللی به امید پیروزی صدام زیر بار نمی رفتند ، پذیرفته بود . در پیام امام خمینی (س) معروف به پیام قبول قطعنامه ( 29/4/1367 ) كارنامه جنگ تحمیلی و ابعاد آن به روشنی بازگویی شده و خطوط آینده نظام در همه زمینه ها و از آن جمله مواجهه با ابرقدرتها و پایداری بر اهداف انقلاب ترسیم شده است . بدین ترتیب جنگ تحمیلی 8 ساله به پایان رسید و جمهوری اسلامی حضور خود را به عنوان یك قدرت با ثبات و غیر قابل شكست در پهنه بین المللی به اثبات رسانید و پیام خویش را ابلاغ نمود .

منبع: موسسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی