حبیبه خدا
منم كه عصمت الله و، به ساق عرش زیورم حبیبه خدا منم، حباب نور داورم
رضاى من رضاى او، ولاى من ولاى او كه من ولیة الله و، ز هر بدى مطهرم
على است نفس احمد و حقیقت محمدى منم كه بضعة النبى و، با على برابرم
به تخت اقتدارشان، نشستهام كنارشان به تاج افتخارشان، یگانه است گوهرم
بجز محمد و على، كه نور ما بود یكى ز انبیاء و اولیاء، خدا نموده برترم
نبى چو گفت بر ملا: اگر نبود مرتضى ز اولین و آخرین، هر كسى نبود همسرم
على، شهاب ثاقب و منم فروغ زُهر وى با اوج عصمت و حیا، به هر زمان منورم
نهال عشق ایزدى، بهار حسن سرمدى شكوفه محمدى، عطاى رب و كوثرم
حسین با حسن مرا، دو گوشوار زینتند على است طوق گردنم، محمد است افسرم
محمد و على و من، چو اصل و ام خلقتیم منم كه باب خویش را، درین مقام مادرم
فدك چه جلوهاى كند، به پیشگاه دولتم كه مالكیت جنان، به كف بود چو حیدرم
علیه غاصب فدك، از آن قیام كردهام كه راه پر جهاد حق، نشان دهم به دخترم
"حسان" بود مودت رسول و آل مصطفى امید برزخ من و، پناه روز محشرم
چایچیان "حسان"
تنظیم گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی .
