دل های بزرگ ، کارهای بزرگ

موفقیت دل بزرگ می‏خواهد، اندازه قلب شما چقدر است؟

ما در فرهنگ و ادبیات خودمان صفت‏های متعددی برای « دل » داریم. حتما کلماتی مثل دریا دل و شیردل و همین‏طور بزدل را شنیده‏اید. بعضی دوست دارند در این مواقع دل را جرات و شجاعت ترجمه کنند ، اما اگر کمی دقت کنیم می‏فهمیم که «دل» چیزی فراتر از همه اینهاست و در واقع دقیقا اندازه « دل » هر انسانی رابطه مستقیم با میزان موفقیت او در زندگی دارد.

کسی که دلش کوچک است اگر شکستی بزرگ در زندگی ببیند طاقت نمی‏آورد و فورا می‏شکند. یا به سیگار و مواد مخدر پناه می‏برد و یا برای جلب ترحم و فرار از سرزنش دیگران واکنش‏های غیرعادی از خود نشان می‏دهد و یا خود را از بین می‏برد. اما او که دلش بزرگ است و قلبی وسیع دارد ، حتی هنگام وقوع مصیبت‏های بزرگ هم  آرام و آسوده زندگی را سپری می‏کند.اما حقیقت چیز دیگری است. علت نشکستن و خرد نشدن این افراد، دل بزرگ و اقیانوسی آنهاست که حتی امواج بزرگ را هم در خود جای می‏دهد.

«زندگی همیشه مساله‏ای برای حل کردن دارد اینکه یک مساله چقدر بزرگ است و یافتن راه حل برای آن چقدر سخت است، فقط به خود مساله بستگی ندارد بلکه به ما ارتباط دارد. هر چه دل ما آرام‏تر و پرجرات‏تر باشد ، پیچیدگی و بزرگی مسایل زندگی برای ما کم‏اهمیت‏تر است. اما اگر دلی کوچک و کم‏ظرفیت داشته باشیم ، حتی کوچکترین و بی‏ارزش‏ترین مسایل و مشکلات زندگی می‏تواند برای ما به یک مانع بزرگ و غیرقابل عبور تبدیل شود. بنابر این باید همیشه مواظب دل خود باشیم که مبادا کوچک و شکننده شود، و به جای نگرانی در مورد مسایل و مصائب سخت زندگی بیشتر به احوال دل خود برسیم!»

جالب اینجاست که خیلی‏ها از رابطه بین پیشرفت و موفقیت افراد با اندازه دل و جرات آنها به خوبی آگاهند و به همین خاطر وقتی می‏خواهند مانع پیشرفت کسی شوند به شکل‏های مختلف سعی می‏کنند پیام‏های دلهره‏آوری به سمت آنها بفرستند و وقتی هم می‏خواهند کسی را برای پیشرفت بیشتر تشویق کنند با انواع وعده‏ها سعی می‏کنند دل و جرات آنها را برای مقابله با مشکلات زندگی افزایش دهند.

اما هیچ‏کس به طور واضح به رابطه مستقیم دل و جرات و موفقیت اشاره‏‏ای نمی‏کند. دلیل این امر هم بسیار واضح است. چرا که اگر این رابطه لو برود ، آنگاه کلید موفقیت و پیروزی در هر جنبه زندگی در دستان همه انسان‏ها قرار خواهد گرفت و این یعنی اینکه میدان رقابت فشرده‏تر و واقعی‏تر می‏شود و افراد ضعیف و ناتوان به کناری خواهند رفت.

سوالی که اینجا مطرح می‏شود این است که چه کار کنیم تا دلی بزرگ و دریایی پیدا کنیم. طوری که اگر حتی بزرگترین کشتی‏ها هم در آن غرق شود باز هم تکان نخورد و آرامش و تلاش فرد دست‏خوش تغییر نشود؟

جواب این سوال را باید در دریاچه‏های روی کره زمین جست‏وجو کرد. خوب به سرنوشت دریاچه‏هایی که به دریا و آب‏های آزاد وصل نیستند دقت کنید. آنها هر روز خشک‏تر و شورتر شده و بعد از مدتی به کویری خشک تبدیل می‏شوند. برای اینکه یک دریاچه، همیشه زنده و سرحال بماند باید به طور مستقیم یا غیرمستقیم به یک منبع آب تمام نشدنی و به زبان ساده‏تر به یک اقیانوس بزرگ وصل باشد.

هر چه میزان داشته‏ها و وابستگی‏های انسان بیشتر باشد ، ترس و دلهره او برای از دست دادنشان بیشتر است و در نتیجه جرات و جسارت او برای بی‏پروایی و ورود به حوزه‏های ناشناخته و جدید کمتر است. اما اگر انسان به یک دریای بزرگ و بی‏نهایت متکی و امیدوار باشد که حتی هنگام از دست دادن همه چیز باز با تکیه بر این دریای تمام ناشدنی مطمئن باشد که می‏تواند سرپا بایستد ، بدیهی است که چنین انسانی جسارت و شجاعتی فوق‏العاده خواهد داشت و می‏تواند با پی‏پروایی در هر تلاش پر مخاطره‏ای حضور یابد و سهم خود را از موفقیت به دست آورد در حقیقت دل این شخص بزرگ می‏شود چون آن را به دریایی بزرگ تر وصل کرده است. دریایی که موج‏های بزرگ را به راحتی در خود حل می‏کند و آنقدر عظیم و بیکران است که صخره‏های کوچک جرات عرض اندام در مقابل او را نخواهند داشت.

بعضی گمان می‏کنند که پول می‏تواند نقش این دریای بزرگ را ایفا کند. آنها به هر قیمتی که هست تلاش می‏کنند تا پول بیشتری را ذخیره کنند و این ذخیره‏سازی و نگهداری را حتی تا زمان مرگ خود نیز ادامه می‏دهند. آنها پول را نگه می‏دارند نه برای اینکه خرج کنند و زندگی خوبی داشته باشند بلکه برعکس آن را روی هم تلنبار می‏کنند و حتی برای جمع کردن بیشتر آن از شکم خود و عزیزانشان هم می‏زنند ، فقط برای اینکه می‏ترسند و دلشان کوچک است و می‏خواهند با تکیه بر پول و ثروت دلی بزرگ‏تر پیدا کنند و اطمینان و خاطرجمعی و در نتیجه آرامش بیشتری از این مسیر عایدشان شود. اما نکته کلیدی اینجاست که پول شاید بتواند به طور مصنوعی دل انسان را بزرگ کند و به او جرات و جسارت کاذب بدهد، اما در عین حال خودش به عنوان یک ریسمان پاره شدنی، ترس و دلهره بیشتری را ایجاد می‏کند و ناآرامی بیشتری را در زندگی به وجود می‏آورد.

گروهی دیگر تصور می‏کنند که علم و دانش می‏تواند نقش این دریای بزرگ را برایشان به عهده گیرد. آنها درس می‏خوانند و مدارج عالی علمی را طی می‏کنند. این افراد هر چه جلوتر می‏روند با دنیایی از نادانستنی و تازه‏های علمی روبه رو می‏شوند که هرگز تمام شدنی نیستند. بسیاری از این دانش طلبان واقعی در مقابل عظمت و پایان ناپذیری علم سر تعظیم فرود می‏آورند و ایمان و باورشان به خالق کاینات چند صد برابر می‏شود و به دلی آرام و آسوده دست می‏یابند. اما کم نیستند کسانی که فکر می‏کنند فقط با داشتن یک مدرک عالی تحصیلی می‏توانند از همه موانع و سدها بی‏هیچ دردسری عبور کنند. آنها به هر جلسه‏ای وارد می‏شوند بلافاصله مدرک و رتبه علمی خود را به حاضران یادآور می‏شوند. اگر کسانی که در آن جمع حضور دارند از لحاظ علمی در جایگاه پایین‏تر باشند، او را صرفاً به خاطر مدرکی که دارد به عنوان رییس و بزرگتر انتخاب می‏کنند و اگر برعکس بقیه حاضران هم اهل علم و دانش باشند آنگاه ناآرامی و اضطراب و دلشوره شروع می‏شود. شخص صاحب مدرک باید هر روز تلاش کند با توسل به اصطلاحات علمی و تخصصی رشته خود، بقیه را به تعظیم و تکریم وادار کند و همیشه ترس این را داشته باشد که یک دانشمند واقعی از راه برسد و علم و دانش او را زیر سوال ببرد. می‏بینیم علم و مدرکی که قرار بود مایه آرامش و پردلی و پرجراتی فرد شود به عامل ترس و ناامنی و اضطراب فرد تبدیل می‏شود.

همین مثال در مورد قدرت و پست و مقام نیز صادق است. جنگ قدرت برای رسیدن به پست‏ها و مقام‏های عالی‏تر فقط برای این است که بتوان در منصب و جایگاهی قرار گرفت که دل و جرات بیشتری برای حرف زدن و عمل کردن به دست آورد. این تصور که هر چه یک انسان جایگاه بالاتری داشته باشد اعتراضات رقبا کمتر در زندگی او اثر خواهند گذاشت و در نتیجه فرد در انجام اعمال خود آزادتر خواهد بود ،  باعث می‏شود تا همه برای شکار مقام‏های عالی‏تر هجوم ببرند و مسابقه‏ای پراضطراب و غالبا ناجوانمردانه شروع شود. اما وقتی فرد به مقامی دست می‏یابد تازه می‏فهمد به چه دردسری دچار شده است و از این به بعد باید شب و روز تلاش کند تا مانع از دست رفتن این مقام شود. مقام و جایگاهی که قرار بود مایه ی آرامش و جرات و جسارت فرد شود از ترس خرابکاری باعث بی‏حرکتی و ملاحظه‏ کاری فرد می‏شود و جرات و جسارت را از او می‏گیرد.

فقط تکیه بر خالق هستی و باور کامل و بی‏قید و شرط او و امید کامل داشتن به همراهی کاینات حتی در سخت‏ترین شرایط زندگی می‏تواند دلی به بزرگی دریا و به وسعت آسمان را به انسان عطا کند. در حقیقت وجه اشتراک همه موفق‏های بزرگ عالم نیز همین است. آنها همگی در یک نقطه، کاملا با یکدیگر اشتراک دارند و آن اعتقاد و باور کامل خالق کاینات است. این اعتقاد و باور است که به آنها دلی بزرگ و دریایی عطا می‏کند. دلی که فقط یکی از فواید آن موفقیت و کامیابی تضمیمی در تمام امور زندگی است.

منبع : موفقیت

تنظیم برای تبیان :داوودی

مقالات مرتبط :

نه، نه؛ خود واقعی را ببینید

زیر چتر خودباوری

نیرو مند ترین انرژی برای زندگی

غرغر کردن ممنوع!

افسرده های پول دوست

شما هم تسلیم قفس نشوید!