هر کجا ایدون و ایدر شد زیاد

سبک ترکستان فرا یادم می آد

هیچ تمساحی شبیه کبک نیست

مَرمَرا یک بیت از این سبک نیست

در خراسانی ادب، یک محور است

دلبر اینجا غالباً یک دختر است

چون به گندم اعتنا کم می شود

شعرها هم شعر آدم می شود

گاه توصیف بهار است و خزان

گاه شرح بوی جوی مولیان

چون جهانش جز فسون و باد نیست

می توان با دلبرانش شاد زیست

شعرها بسیار صاف و ساده اند

دلنشین چون لقمه ای آماده اند

بیت ها از علم و عرفان، خالی است

عاشقی مفهوم فارغ بالی است

در خراسان به زاهد کار نیست

چون که زاهد آدمی نمدار نیست

مست ها اینجا کمی قُد می شوند

خانه ها میخانه سر خود می شوند

عاشق اینجا هست دائم در وصال

عشقبازی می کند در طول سال

گونه در این سبک برگ یاس نیست

عقل موجود است اگر احساس نیست

شاعر اَر وصف طبیعت می کند

با درختان ساده صحبت می کند

دیر جوش و زود باور می شود

در تخیل معتدل تر می شود

واژه هایی مثل پور و گیو و دخت

می کند این سبک را گاهی زُمُخت

شاعران با اغنیا بُر می خورند

باده می ریزند و شُرشُر می خورند

در بیابان، در خیابان، در حیاط

شاد و شنگولند و سرشار از نشاط

دائماً انگور بازی می کنند

دسته جمعی باده سازی می کنند

هر زمان ممدوحشان خَر می شود

جیبهایشان کیسه زر می شود

اول پاییز خَز می آورند

بادهای خوب وَز می آورند

در قصاید عالی اند و بیستند

با غزل چندان موافق نیستند

هر زمان در تنگنا کف می کنند

واژه ها را هی مخفف می کنند

وزن وقتی اندکی بد می شود

هی ممدّد، هی مشّدد می شود

روز و شب با خود تکلم می کنند

شعر می گویند و هی گم می کنند

از قضا دور است شاعر وز قد ر

اختیار از خویش دارد هر نفر

شاعر این سبک مردی طوسی است

او حکیم خوش سخن فردوسی است

شعر تا آهنگ عرفانی گرفت

روی از سبک خراسانی گرفت

بعد ازین معشوق، ساقی می شود

نوبت سبک عراقی می شود