می خواهیم از شکست نشکند
روح بشر با یاد خداوند بزرگ، آرام و قرار می‌گیرد. ایمان به خداوند یکی از محکم‌ترین پایه‌های سعادت بشر و سرچشمه نیرومندی و قدرت روح است. ایمان به خداوند مایه آرامش خاطر و اطمینان روان است. ایمان انسان را امیدوار می‌سازد و دلش به خداوند و رحمت او مطمئن می‌شود. قانون زندگی، قانون اعتماد و ایمان است. آرامش زندگی جز در سایه ایمان میسر نمی‌شود. افراد با ایمان هرگز در برابر مصایب و آلام زندگی متزلزل و گرفتار ضعف نمی‌گردند. کلید نجات از رنج روانی و اضطراب، ایمان است. ایمان باعث آرامش دل و قدرت روح می‌گردد و بهترین پناهگاه برای نگهداری انسان است. بی‌ایمانی و عدم توکل به خدا، زیربنای استرس‌ها و فشارهای روحی و روانی است.
بی‌ایمانی موجب پریشانی روح و پریشانی روح موجب بد رفتاری‌ها است. روان‌پزشکان همین مسئله را با تحقیق، بررسی و تجربه بیان کرده‌اند و می‌گویند که ایمان محکم به دین، نگرانی، تشویش، هیجان، ترس و عواملی را که موجب ناخوشی است از میان می‌برد. ایمان، آرام بخش دل‌های ملتهب و برطرف کننده غم، اندوه و ناراحتی است. انسان‌های با ایمان به همه چیز راضی هستند و در پنهان نگرانی ندارند.
ارضای نیازهای زیستی و تامین امنیت روانی کودکان و دانش آموزان در خانه و مدرسه بیشترین اهمیت را دارد، زیرا باعث شادابی کودکان می‌شود. کودک باید شاد، امیدوار و دارای اعتماد به نفس باشد و از شکست، شکسته نشود. این کودک باید شکست را پایه موفقیت‌های بعدی خود بداند. خصوصیات نامبرده شده در نتیجه وجود ایمان بوجود می‌آیند.
ایمان به خداوند سرچشمه نیرومندی و قدرت روح است. انسان با نیروی ایمان هرگز در شداید، خود را نمی‌بازد و بر مشکلات فایق می‌آید. اما باید دقت شود که بوجود آوردن ایمان، ظرافت می‌خواهد. مربی بوجود آورنده ایمان ابتدا خود باید ایمان داشته باشد و در پرتو آن آرامش کسب کند. مربی باید دارای شخصیتی خوب بوده و از کودک و نوجوان، به اندازه توانایی‌ها و وضعیت روانی آنان انتظار داشته باشد و بداند که موفقیت در توانستن‌ها است نه در نتوانم‌ها.
در اینجا به ذکر چند مصداق از رفتار پیغمبر اسلام (ص) در خصوص نحوه چگونگی ایجاد ایمان می‌پردازیم. پیغمبر اکرم (ص) به عنوان یک انسان برجسته و والا و دارای آرامش و بزرگ، در نزد کودکان شناخته شده است. ایشان بین خود و بچه‌ها ایجاد رابطه می‌کند و برای این کار به کودک و نوجوان سلام می‌کند و در این مورد فرموده است: «من تا آخر عمر سلام کردن به کودکان را قطع نمی‌کنم زیرا سلام کردن به کودکان دو اثر روانی دارد. یکی آنکه در سلام کننده تواضع ایجاد می‌کند و دوم، در سلام شونده ایجاد شخصیت می‌کند» منظور از تربیت رابطه حسنه و نیکو است. بدون ایجاد رابطه، کاری از پیش نمی‌رود.
ایمان نیز با زور و قدرت ایجاد نمی‌گردد. ایمان یعنی به یک فکر مجذوب شدن ، و پذیرفتن آن. با زور و دو چهرگی نمی‌توان ایمان را به وجود آورد. اگر می‌خواهیم بچه‌ای را تشویق به نماز خواندن کنیم، بهترین راه آن است که خود وضو بگیریم و در صف نمازگزاران بایستیم.
بدین طریق کودک حرکات را می‌بیند و آن را تکرار می کند. اگر چه بچه را با زور و شلاق وادار به نماز خواندن کنیم ولی خود این کار را انجام ندهیم، بچه نیز آن را انجام نمی‌دهد . کودک و نوجوان به مد‌ل‌های خوب نیاز دارند. عظمت زندگی در علم نیست بلکه در ایمان و عمل صالح است. خاصیت علومی که می‌آموزیم، ارایه طریق است، نه طی طریق. داشتن فکر و اندیشه خوب کافی نیست بلکه نکته مهم به کارگیری صحیح آن است.
بی‌ایمانی و عدم توکل به خدا زیربنای فشارهای روحی و روانی است. ایمان به خدا بذر نور را در دل‌ها می‌افشاند و استرس و اضطراب را زایل می‌سازد.
ماهنامه کودک
تنظیم: کهتری
مقالات مرتبط
تربیت و آموزش دینی كودكان ( قسمت پنجم )
روش هایی برای مذهبی بار آوردن كودكان
