بعد فالی بگیر با حافظ
بعد از آن هم بگو: خداحافظ!
گر که تعدادشان در آن حد نیست
دو سه تا سکه هم بدی، بد نیست
....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1388/02/16
انقراض نسل دایناسورها
| گوش کن ای مدیر بعد از این |
| نور چشمان من حسام‌الدین |
| به ریاست اگر شدی منصوب |
| می‌شوی بین مردمان محبوب |
| بعد از آن می‌شود به ناچاری |
| سیل تبریک و تهنیت جاری |
| می‌شود در جریده‌ها اعلان |
| بغل کل من علیها فان! |
| حضرت مستطاب بالای |
| یا برادر جناب آقای! |
| چه شکوهی چه قد و بالایی |
| چه سری چه دمی عجب پایی |
| انتخاب شما ربوبی بود |
| چقدر انتخاب خوبی بود |
| دلمان شد به نحو بایسته |
| شاد از این انتخاب شایسته |
| تا شود خاطر شما ارضاء |
| مخلصان شصت و هشت تا امضا |
| آگهی از سر تواضع نیست |
| عرض تبریک بی‌توجه نیست |
| رفته‌ای زیر بار منت‌شان |
| در بیا فوری از خجالت‌شان |
| بعد از آن فکر راه و چاه بکن |
| توی پرونده‌ها نگاه کن |
| مانده حتما هنوز چند عدد |
| پیرمرد فهیم کار بلد |
| بحث حیثیت است و بی‌تردید |
| باید از کار کشته‌ها ترسید |
| می‌شوند این گروه وقت خطر |
| دایه‌ی مهربان‌تر از مادر |
| یا طلب‌کار حق آب و گل‌اند |
| یا رفیق مدیر منفصل‌اند |
| سرکشی می‌کنند و استدلال |
| می‌رود قدرت تو زیر سئوال |
| باید از ابتدا به آسانی |
| ریشه‌ی فتنه را بخشکانی |
| پس بپا کن بپاس خدمت‌ها |
| جشن تجلیل پیشکسوت‌ها |
| باطنی هم نشد، تظاهر کن |
| از همه یک به یک تشکر کن |
| بعد فالی بگیر با حافظ |
| بعد از آن هم بگو: خداحافظ! |
| گر که تعدادشان در آن حد نیست |
| دو سه تا سکه هم بدی، بد نیست |
| می‌شود با همین تظاهر‌ها |
| منقرض نسل دایناسورها |
| می‌شود با سرور و با خنده |
| کلک پیرمردها کنده |
| در محیط اداره مثل خروس |
| تا توانی عجول باشو عبوس |
| گر کسی وقت خواهد از دفتر |
| منشی‌ات با زبان معجزه گر |
| باید آن شخص را جواب کند |
| نکند آدمش حساب کند |
| بی صدا کن موبایل را از رینگ |
| باش نو ریسپانس تو پیجینگ |
| بهر کار اداری‌‌ات بگذار |
| ساعت پنج و شیش صبح، قرار |
| تا بگویند: عبرت آموز است |
| چقدر این مدیر دلسوز است |
| ساعت کاری‌اش ندارد سقف |
| کرده خود را برای مردم وقف |
| این چنین وانمود کن که به چوب |
| کرده‌اندت به این سمت منسوب |
| به تو با التماس یا تحمیل |
| داده‌اند آن خرابه را تحویل |
| یا بگو: توی این پریشانی |
| من شدم گوسفند قربانی |
| تا شود خالصانه باورشان |
| که تو منت گذاشتی سرشان |
| وقت صحبت بکن به حد وفور |
| انگلیسی برای‌شان بلغور |
| حرف لاتین اگر که پیش نبرد |
| عربی هم به درد خواهد خورد |
| می‌کنند استفاده اهل تمیز |
| اصطلاحات فلسفی یک‌ریز |
| کلمات قلمبه در گفتار |
دو سه تا محض احتیاط، بیار |
| این تنعم برای من کافی است |
| که دلم پاک و نیتم صافی است |
| پسرم! ای بسا به کسب سمت |
| از تو گردد دریغ این نعمت |
| بعضا از این و آن شنیده شده |
| یا بسا بوده است و دیده شده |
| که مدیری به عشوه یا ترفند |
| شده سرمایه‌دار و دولت‌مند |
| با کمی چشم‌پوشی از قانون |
| برده نزدیک چند صد میلیون |
| با پس‌انداز کارمند فقیر |
| کرده ویلای خویش را تعمیر |
| بعد از آن دم به انتقاد زده |
| به سر کارمند، داد زده |
| که چرا با مداد بیت‌المال |
| روی کاغذ کشیده عکس بلال |
| آبرو برده از فقیر کذا |
| که چرا برده از اداره غذا |
| وای اگر دل شکسته‌ای گاهی |
| کشد از دل شکستگی، آهی |
| پسرم گاه می‌شود که بشر |
| می‌رود از فرشته بالاتر |
| هم چنین می‌شود که از انسان |
| به خدا شکوه می‌برد شیطان |
| از خدا گر نباشد اصلا ترس |
| آدمی می‌دهد به شیطان درس |
| من ندیدم به وقت ظلم و ستم |
| از خدا بی‌خبرتر از آدم |
| آن سئوال و جواب و آن سر پل |
| رود از یاد آدمی بالکل |
| وضع دیروز و بخت خاموشش |
| همچنین می‌شود فراموشش |
| دل آدم که سرد و سخت شود |
| دیگر آدم سیاه‌بخت شود |
| در نهایت سلوک و سیری نیست |
| پشت آدم دعای خیری نیست |
| پیش ما نام نیک و نان و تره |
خوش‌تر از لعنت و کباب بره |
| پس حساب و کتاب با خود تو |
| پسرم!انتخاب با خود تو |
ابوالفضل زرویی نصرآباد
تنظیم : بخش ادبیات تبیان
