تبیان، دستیار زندگی
گفتن عبارت صدق الله العلی العظیم در ضمن دو روایت تاکید شده است...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گفتن "صدق الله العظیم" اشکال ندارد

پذیرش دانش‌پژوه مرکز آموزش تخصصی تفسیر و علوم قرآن

عبارتی كه برای تأیید كلام الهی، در پایان قرائت قرآن، گفته می شود «صدق الله العلی العظیم»[1] است.

طبق آنچه در «قاموس قرآن» در عبارت آمده است: واژه «علی» هشت بار[2] و «عظیم» شش مرتبه[3] وصف خدای متعال در قرآن آمده است؛ كه در دو مورد:

«و هو العلی العظیم[4] و او (خدا) بلند مرتبه و با عظمت است با هم آمده‌اند».

گفتن آن عبارت در پایان قرائت قرآن، در ضمن دو روایت تأیید شده است؛ كه از هر كدام، قسمتی كه مربوط به بحث است خلاصه‌وار ذكر می‌شود:

1. از ابن عباس نقل شده كه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به امام علی ـ علیه السلام ـ دستور دادند تا به كفار، یهودیان و مسیحیان، برای دعوت به اسلام نامه بنویسد؛ وقتی نامه به دست یهودیان رسید، عبدالله بن سلام تصمیم گرفت به خدمت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ برسد و سؤالات مشكلی از تورات، بپرسد، و در صورت شنیدن پاسخ صحیح مسلمان شود؛ وقتی به حضور حضرت رسید، یكی از پرسش‌های او چنین بود: «به من خبر بده آغاز و پایان قرآن به چیست؟ حضرت پاسخ دادند: «یابن سلام! ابتداؤه بسم الله الرحمن الرحیم و ختمه صدق الله العلی العظیم: ابن سلام! آغاز قرآن (بسم الله الرحمن الرحیم) و پایان آن (صدق الله العلی العظیم) است.»[5]

2. امام صادق ـ علیه السلام ـ به ام داود سفارش كرد، نیمه ماه رجب بعد از بجا آوردن نماز مخصوص و خواندن سوره‌هایی از قرآن، رو به قبله بگوید: «بسم الله الرحمن الرحیم صدق الله العلی العظیم لا اله الا هو الحی القیوم ذوالجلال و الاكرام...»[6].

 اما دو نکته:

1. کلمه "العلی" در این عبارت هیچ ارتباطی با "علی" نام امام اول شیعیان ندارد چه "العلی" صفت و به معنای بلند مرتبه است و "علی" اسم خاص" است بنابراین نیاوردن آن در عبارت یاد شده به هیچ روی نباید به معنای عنادورزی با مذهب تشیع تلقی گردد.

2.فراموش كردن كلمه «العلی» در پایان قرائت قرآن اشكالی ندارد. امّا بهتر است هیچگاه فراموش نشود.

خداوند توفیق تلاوت قرآن و عمل به دستورات حیات‎بخش آن را به همة ما عطا فرماید. ان شاء الله.


پی نوشت ها:

[1] . راست گفت خدای بلند مرتبه و با عظمت.

[2] . ر.ك: قرشی، سید علی اكبر، قاموس قرآن، تهران، دارالكتب الاسلامیه، چاپ هشتم، 1361، ج5، ص38.

[3] . ر.ك: همان، ص 18.

[4] . بقره/255 و شوری/4.

[5] . ر.ك: مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، موسسة التاریخ العربی،‌ چاپ اول، 1412، ج 56ـ57، ص 37.

[6] . ر.ك: همان، ج 95ـ96، ص 230ـ231.

با تصرف از اندیشه قم

فراوری: گروه دین و اندیشه تبیان: شکوری