پرستاری از عزیزان عمر را طولانی می‌کند
مطالب زیادی در مورد استرس و فشار "پرستاری از نزدیکان" گفته شده است، اما یک بررسی جدید حاکی از آن است که ممکن است مراقبت از عزیزان هنگام افزایش سن آنها، اثر دیگری هم داشته باشد.
به گزارش هلث‌دی نیوز، استفانی براون، استادیار طب داخلی در دانشگاه میشیگان در این باره گفت: "ما دریافتیم افرادی که به طور میانگین 14 ساعت در هفته را صرف مراقبت از نزدیکان خود می کنند، بیشتر عمر می کنند و خطر مرگ آنها حدود 50 درصد کاهش می‌یابد."
او افزود که حتی پس از اینکه داده‌ها برای در نظر گرفتن عواملی مانند سن و بیماری‌های قبلی، کنترل شدند، "حدود 36 درصد خطر مرگ این افراد (پرستاران) در دوره زمانی هفت ساله کاهش یافته بود."
این بررسی شامل 1688 زوج می‌شد که به طور مستقل زندگی می‌کردند، نه با کمک افراد دیگر یا در آسایشگاه. همه شرکت‌‌کنندگان در این بررسی بالای 70 سال، سن داشتند.
پژوهشگران، اطلاعات بهداشتی و جمعیت‌شناختی این افراد را به همراه اطلاعات مربوط به اینکه چه اندازه هر همسر به دیگری در فعالیت‌های طبیعی روزمره مانند لباس پوشیدن، رسیدن به حساب‌های مالی و مصرف داروها کمک می‌کند، جمع‌آوری کردند.
هشتاد و یک درصد این زوج‌ها کمکی از یکدیگر برای انجام وظایف روزانه دریافت نمی‌کردند، در حالیکه 9 درصد آنها گفته بودند که کمتر از 14 ساعت در هفته از همسران‌شان کمک دریافت می‌کنند. ده درصد آنها هم گزارش کرده بودند که بیش از 14 ساعت در هفته از همسران‌شان کمک دریافت می‌کنند.
در طول این بررسی هفت‌ساله، 27 درصد داوطلبان فوت کردند.
هنگامی که پژوهشگران، داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردند و آنها را برای عواملی مانند سن، جنس، نژاد، سطح تحصیل و دارایی خالص کنترل کردند، دریافتند که افرادی که بیش از 14 ساعت در هفته از همسران‌شان مراقبت می‌کردند، در مقایسه با آنهایی که از همسرشان مراقبت نمی‌کردند، به طور قابل‌توجهی کمتر در معرض خطر مرگ بودند.
براون گفت: "سایر بررسی‌ها در مورد اثرات مضر پرستاری از همسر بر سلامت فرد هشدار داده‌اند، اما بررسی ما بیانگر آن است که عمل واقعی پرستاری، زیانبار نیست."
دکتر گری کندی، رئیس بخش روانپزشکی سالمندان در مرکز پزشکی مونته‌‌فوره در شهر نیویورک در این باره گفت: "این بررسی نشان می‌دهد که سختی پرستاری از نزدیکان ممکن است گاهی به راحتی تحمل شود."
اما او گفت که این نتایج (تحمل سختی پرستاری) ممکن است بسته به نوع مراقبتی که برای همسر فراهم می‌شود، متفاوت باشد. مراقبت از فردی که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر است و هنوز به خوبی کار می‌کند و اغلب اوقات رفتاری عادی دارد، بسیار متفاوت با فردی است که در مراحل میانی این بیماری است و رفتار پرخاشگرانه‌ای دارد و ممکن است شب‌ها نخوابد.
براون اعتقاد دارد که کاهش خطر مرگ در این افراد ناشی از منافع بدنی پرستاری است تا منافع روانی آن. این پژوهشگران می‌گویند تنظیم استرس ممکن است نقشی در این فایده داشته باشد.
او توضیح می‌دهد که کمک به دیگران همراه با آزادشدن هورمون "اکسی‌توسین" در بدن است که ممکن است به محافظت بدن در مقابل اثرات استرس کمک کند.
کندی می‌گوید: طولانی‌شدن عمر افرادی که از نزدیکان‌شان پرستاری می‌کنند، ممکن است به هر دو علت عوامل جسمی و روانی باشد.
او توضیح می‌دهد: "در بچه موش‌هایی که به طور زودرس متولد می‌‌شوند، ضربان قلب حتی قبل از آنکه درجه حرارت بدن‌شان کاهش پیدا کند، افت می‌کند. بنابراین این کاهش ضربان قلب مربوط به سردشدن بدن یا مشکل کالری نیست، بلکه جدا شدن از مادر، ضربان قلب را تغییر می‌دهد. تعامل‌های اجتماعی دارای تاثیرات زیست‌شناختی هستند."
به علاوه او می‌گوید: داشتن شریک زندگی ای که باید از او مراقبت کرد به زندگی سامان می‌دهد و آن را هدفمند می‌کند.
*مطالب مرتبط:
گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب در مورد پرستاران
بخش تغذیه و سلامت تبیان
