تبیان، دستیار زندگی
جامعه ای که زنان، به خود آرایی و نمایش تحریک آمیز خود می پردازند، پیروی از هوا و هوس و گرایش به شهوات در آن افزایش می یابد و ارزش های دینی و معنوی – که تنها عامل انسانیت و بالندگی فضایل اخلاقی و در نتیجه عشق واقعی است – از بین رفته و یا کم رنگ می شود و ب
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خودنمایی و تخریب عشق

نقش تخریبی خودنمایی بر عشق واقعی و مقام معشوق بودن زن

زن

پایه و رکن عشق راستین میان زوجین، صفات پسندیده و اخلاق انسانی و ارزش های معنوی است که در محیط پاک و سالم و به دور از هوس ها و شهوات نامشروع و در فضایی سرشار از معنویت، عفت و حیا رشد می کند ، چرا که سلامت و امنیت روانی افراد در چنین محیطی تضمین شده و موجبات تعالی فکری و شکوفا شدن استعدادهای اخلاقی و معنوی فراهم می گردد.

بنابراین اساس جامعه ای که زنان، به خود آرایی و نمایش تحریک آمیز خود می پردازند ، پیروی از هوا و هوس و گرایش به شهوات در آن افزایش می یابد و ارزش های دینی و معنوی – که تنها عامل انسانیت و بالندگی فضایل اخلاقی و در نتیجه عشق واقعی است – از بین رفته و یا کم رنگ می شود و به این ترتیب، فضایل پسندیده در افراد جامعه و خود زنان و همسران حال یا آینده آنان رشد نکرده، بلکه صفات ناشایست در آنها افزایش می یابد؛ در نتیجه با تزلزل پایه عشق و محبت، محبوبیت اجتماعی و مقام معشوق بودن زنان در خانواده سقوط می کند و به عنوان بازیچه و وسیله ی ارضای شهوات برای مردان در می آیند، مگر زنان عفیف و با حجاب که از همسران عفیف، غیور و مؤمن برخوردارند.

پس این گونه زنان، بزرگ ترین ضربه و آسیب را به شخصیت و محبوبیت خود و هم صنف های خویش وارد می کنند که از پی آمدهای ناگوار آن ایجاد زمینه برای آزار و ستم از سوی مردان و بی توجهی یا کم توجهی به شخصیت و حقوق آنها و اختلاف، ناراحتی و اضطراب فراوان در محیط خانواده است و چه بسا پیوند خانوادگی به طلاق و جدایی می انجامد.

خدای جمیل از محبوبیت و عزت بی نهایت برخوردار است و هر محبوبیت و عزت راستین جلوه ای از او و هدیه ای از جانب اوست، تنها راه رسیدن به محبوبیت حقیقی و عزت ماندگار این است که از چنین منبعی دریافت شود و هر راهی غیر از آن سرابی بیش نیست.

مَن کان یرید العزّة فلله العزّة جمیعاً؛ هر کس بزرگی و ارجمندی بخواهد ، پس [بداند که] بزرگی و ارجمندی همه از آن خداست [و به هر کس در اثر ارتباط با او لایق شود ، عطا می کند].(فاطر-10)

و کسی که محبوب خداوند باشد، محبوب مردم نیز خواهد بود:

إنّ الّذین آمنوا و عملوا الصّالحات سیجعل لهم الرّحمن وُدّا؛ کسانی که ایمان آوردند و کارهای نیک و شایسته کردند، خدای رحمان برای آنان محبت و دوستی [دردل ها] خواهد نهاد.(مریم-96)

حضرت علی علیه السلام – سخن گوی قرآن کریم – می فرماید:

من اراد الغنی بلا مالٍ والعزُّ لا عشیرةٍ و الطّاعةُ بلا سلطانٍ فلیخرج مِن ذُلِّ معصیة الله الی عِزِّ طاعةِ الله؛ کسی که می خواهد بدون مال و ثروت غنی و بی نیاز شود، بدون قوم و خویشاوند عزیز و محبوب گردد و بدون سلطه و قدرت مورد اطاعت قرار گیرد، باید از ذلت وخواری نافرمانی خداوند خارج شود، به عزت اطاعت و پیروی از خواسته های او روی آورد.

بنابراین برای شناخت حق و باطل ، هر چیزی دو معیار کلی است: نخست آن که اطاعت خداوند متعال محسوب شده و عامل نزدیکی و رسیدن به او باشد و دیگر این که موافق فطرت و روح ملکوتی و در جهت شکوفایی استعدادهای والای آدمی باشد. در چنین حالتی آن چیز، حق و عزت بخش و محبوبیت افزاست. و اگر با دستور شریعت و خواسته فطرت هماهنگ نباشد، بلکه موافق خواسته های شهوانی بوده و باعث معصیت، خشم و غضب خدای سبحان و موجب دوری از او گردد، باطل و ذلت آور است.

زن

از مظاهر  پیروی از شیطان جهت به دست آوردن محبوبیت کاذب همانا جلوه گری، خودنمایی و ترویج عملی فرهنگ برهنگی توسط عده ای از زنان است. رعایت نکردن پوشش کامل اسلامی و پیروی زنان از مدها و مدل هایی که با انگیزه های شیطانی و حیوانی و با نام های ظاهرپسند هم چون نشانه ی متمدن و اجتماعی بودن و روشنفکری و کلاس بالا بودن توسط شیاطین زمان ترویج می شود ، همگی مخالف حکم صریح خداوند است که بر لزوم عفت و پوشش کامل و پرهیز از لباس های جلب توجه کننده ی مردان تأکید می فرماید و لذا گناهی عظیم محسوب می شود و حقیقتی جز ذلت و حقارت برای زن و مرد ندارد و هرگز مایه عزت و محبوبیت راستین برای فرد نمی باشد، مگر نزد اهل هوی و هوس و بی خبران، اما همین نیز پایدار نیست و به زودی دیگر شهوت پرستان نیز از او سرخورده می گردند و او – خودنما – می ماند و انبوهی از حقارت ها و حسرت ها.

احساس حقارت عده ای از زنان، در اثر نداشتن نشانه های مقبول زیبایی ویژه ی زنان، و خودآرایی و استفاده از مدهای ناهنجار برای جبران حقارت و به دست آوردن مقبولیت اجتماعی مشکل دیگری است.

زنانی که به علت نداشتن زیبایی کافی احساس حقارت می کنند، باید دریابند که درد با درد درمان نمی شود؛ یعنی احساس حقارت را با بیماری خودنمایی نمی توان مداوا کرد. یگانه راه درمان، بازگشت به خویشتن و آراسته شدن به زیبایی های روحی و اخلاقی است که کاستی های بدنی و زشتی های ظاهری را تحت الشعاع قرار داده و آنها را می پوشاند و جبران می نماید و خدایی که صاحب قلب هاست بدین وسیله او را عزت و محبوبیت حقیقی می بخشد.

امام علی علیه السلام در ضمن حدیثی به یکی از نمونه های خودنمایی زنان و مردان و ضعف معرفتی و دینی آنان اشاره نموده می فرماید:

علیکم بالصّفیقِ مِن الثِّیابِ فإنَّ من رقَّ ثوبهُ رقَّ دینه؛ بر شما باد به لباس ضخیم پس کسی که لباس نازک و بدن نما بپوشد دینش ضعیف است.(وسایل الشیعه- جلد3 صفحه357)

در مقالات بعدی به تاثیر بر بند و باری بر بالارفتن نا هنجاری ها و جرم های اجتماعی و فردی و متلاشی شدن خانواده ها می پردازیم.

منبع: آسیب شناسی شخصیت ومحبوبیت زن - با تلخیص

تنظیم برای تبیان : داوودی

مقالات مرتبط :

اسلام به زن ظلم کرده است!!

فلسفه ی خودآرایی و حجاب

الگویی نه تنها برای زنان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.