جلوگیری از شب ادراری کودک

1 - از كودكتان بخواهید پیش از خواب، دستشویی برود و در طول شب نیز برای تخلیه ادرار، او را بیدار كنید. این یكی از مهم ‌ترین راه‌های جلوگیری از شب ادراری است.

2 - در طول روز مراقب كودك باشید كه ادرار خود را برای ساعات طولانی نگه ندارد و در ساعت مشخصی به دستشویی برود.

3 - او را ترغیب به خوردن مایعات در طول روز كنید. چون هر چه مایعات بیشتری وارد مثانه شود، حجم مثانه بیشتر می ‌شود.

4 - از مصرف زیاد مایعات در شب توسط کودک جلوگیری کنید. مراقب باشید كه کودک تقریبا 2 ساعت پیش از خواب از مایعات زیاد استفاده نكند.

5 - از دادن نوشیدنی ‌های حاوی كافئین مانند چای، قهوه و نوشابه پیش از خواب به كودك تان خودداری كنید.

6 - تشك كودك را با پوششی پلاستیكی بپوشانید تا مانع از خیس شدن آن شود.

7 - از تشك‌های هشداردهنده استفاده كنید. این تشك‌ ها با اولین قطره ادرار، زنگ زده و كودك را با خبر می ‌كند.

8 - هرگز كودك تان را به خاطر این كار، سرزنش و تنبیه نكنید. بلكه او را به خاطر شب ‌هایی كه رختخواب خود را خیس نمی ‌كند، تشویق كنید.

9 - دسترسی كودك به دستشویی را آسان كنید و در صورت مسافت زیاد اتاق كودك تا دستشویی، از توالت ‌های قابل حمل در اتاق او استفاده كنید.

در بعضی از موارد برخی داروهای تجویزی می ‌تواند مفید باشد. این گونه داروها میزان ادرار شبانه را كم كرده و نتایج درمانی سریعی دارند، ولی باید تحت نظر پزشك مصرف شود. در مواردی هم استفاده از تشك ‌های هشداردهنده به همراه دارو‌‌درمانی، بسیار مفید واقع می ‌شود.

در كودكانی هم كه دچار بی ‌اختیاری ادرار ثانویه هستند، پزشك ابتدا علت بیماری را تشخیص می ‌دهد و سپس اقدام به تجویز دارو می ‌كند. برخی از داروها هم وجود دارند كه هم روی مغز و هم روی مجاری ادراری و مثانه تاثیر می گذارند.

با مصرف كوتاه‌ مدت این داروها، موفقیت تا حدود 70 ‌‌درصد است، ولی در بیشتر موارد با قطع دارو، بیماری مجددا عود می‌ كند. برخی از داروها هم هستند كه فعالیت و اسپاسم‌ های عضلانی مثانه را كنترل می‌ كنند و به این وسیله مانع از شب‌ادراری می ‌شوند.

تمرین دادن کودک:

اما با وجود تمام راه‌هایی كه اشاره شد، مناسب ‌ترین روش، تحت كنترل درآوردن سیستم ادراری از طریق تمرین كردن است.

* به كودك خود بیاموزید زمانی كه در طول روز احساس دفع ادرار می ‌كند، به جای رفتن به دستشویی، به رختخواب رفته و خود را به خواب بزند و برای خود زمانی را تداعی كند كه در طول شب مثانه پُر شده و سعی دارد او را بیدار كند.

* در روش دیگر به كودك تان كمك كنید تا بیاموزد شب‌ها خود را از خواب بیدار كند و او را ترغیب كنید كه این تمرین را چندین بار در رختخواب انجام دهد. با چشمان بسته در رختخواب دراز بكشد و تصور كند نیمه ‌های شب می باشد و مثانه‌اش پُر است و تحت فشار قرار دارد و سعی دارد او را بیدار كند. سپس از جا بلند شده و برای تخلیه مثانه به دستشویی برود. باید به كودك تان یاد دهید كه در نیمه‌ های شب هم، همین کار را انجام دهد.

* اما چنان چه این روش ‌ها كارآمد نبود، می ‌توانید خودتان اقدام به بیداری كودك تان در شب كنید.

سعی كنید با علامتی این كار را انجام دهید مانند روشن كردن چراغ، صدا زدن اسمش، تكان دادن او یا زنگ زدن ساعت.

* چنان چه كودك تان دیر بیدار می ‌شود، این كار را 20 دقیقه ادامه دهید. اگر پس از تكرار این روش در 7 شب متوالی، كودك تان در پاسخ به آن علامت سریع بیدار شد، نشان می دهد یا بهبود یافته است، یا آمادگی هشدار مثانه برای بیدار شدن را پیدا كرده است.

مطمئن باشید ادامه انجام این كارها، سرانجام به بهبودی كودك تان منجر می شود. پس امیدتان را از دست ندهید و پا به پای كودك تان او را همراهی كنید. فقط كمی صبر داشته باشید.

ندا اظهری – جام جم