تبیان، دستیار زندگی
تگو با دختری که سرعت ،طبیعت و ورزش رو دوست داره با شروع شدن فصل پاییز و به دنبال آن زمستان علاقمندان ورزشهای زمستانی در ایران بعد از چندین ماه انتظار منتظر دیدن اولین برف زمستانی هستند تا تلافی این چندین ماه رو در بیارن . پیس...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گفتگو با زهرا ساوه شمشکی عضو تیم ملی اسکی بانوان

گفتگو با دختری که سرعت ،طبیعت و ورزش رو دوست داره


با شروع شدن فصل پاییز و به دنبال آن زمستان علاقمندان ورزشهای زمستانی در ایران بعد از چندین ماه انتظار منتظر دیدن اولین برف زمستانی هستند تا تلافی این چندین ماه رو در بیارن .

پیست های شمشک و دیزین در تهران و چند پیست کوچک در شهرهای کوهستانی ایران ، میزبان دختران و پسران اسکی باز هستند .

در میان این جمعیتی که بعضی هاشون برای اسکی کردن آمده اند و بعضی هاشون فقط برای تفریح کردن، اسکی بازان دختری رو می بینیم که با حرکات زیبای نمایشی چشمها روبه خود خیره کرده اند  .

زهرا ساوه شمشکی از قهرمانان اسکی زنان و عضو تیم ملی بانوان ایران می باشد که از 4 سالگی اسکی می کنه و همانطور که از اسمش پیداست از اهالی شمشک هست که تمام علاقمندان اسکی ایران با نام شمشک آشنا هستند، و به قول خود شمشکی ها، اسکی در خون آنها می باشد ..

زهرا از خودت برامون بگو ...

اسم من زهرا ساوه شمشکی هست. من از پنج سالگی اسکی کردن رو شروع کردم و نه سال داشتم که اولین مسابقات خودم رو در دیزین انجام دادم. این مسابقات اولین دوره ای هم بود که بعد از انقلاب  اسلامی برای دختران برگزار میشد. توی اون مسابقات اول شدم. الان هم که ۲۵ سال دارم ، همین طور به ورزش اسکی ادامه میدم.

زهرا ، داستان شمشک و شمشکی ها چیه که دست از ورزش اسکی بر نمی دارن ؟

توی زمستون در شمشک برف زیادی میاد و تنها منطقه ای هم هست که به تهران خیلی نزدیکه. از زمان قدیم ، قبل از انقلاب اسلامی ، اولین بار آلمانی ها اینجا اومدن و شمشک رو دیدن و با توجه به اینکه توی کشور خودشون هم ورزش اسکی رواج داشت ، تصمیم گرفتند در شمشک پیست اسکی درست کنند .

البته قبل از اون پیست آبعلی بود ، منتهی اونجا دستگاه های بالابر نداشت. مردم شمشک هم با برف بزرگ شدند و به نظر من این ورزش توی خونشون هست. به طور کلی اگر شما حساب کنید ، بچه هایی که از تهران میان ، مدت زمان زیادی طی می شد تا اسکی کردن رو یاد بگیرند. اما بچه های شمشک خیلی سریع این ورزش رو یاد می گیرن.

خانواده کلهر ها هم که اسکی باز زیاد دارند در شمشک زندگی می کنند ؟

نه اونها توی دیزین زندگی می کنند. دیزین هم از شمشک تقریباً ۱۵ کیلومتر فاصله داره. پیست دیزین بعد از پیست شمشک راه اندازی شد .

اون هم توسط خارجی ها راه اندازی شد ؟

نه اون پیست کار خود ایرانی ها هست. البته خارجی ها هم در ساختش کمک کردند .

زهرا برای ما در خصوص ورزش اسکی بیشتر توضیح بده و اینکه استقبال این ورزش بین خانم ها در ایران چطور بوده ؟

من فکر می کنم به خاطر هیجانی که در ورزش اسکی هست ، سرعت اون و هم اینکه در هوای آزاد انجام میشه ، خیلی طرفدار داره. ورزش اسکی چون در کوه انجام میشه و با طبیعت سر و کار داره ، به نظر من ورزشی هست که خیلی میتونه مفرح هم باشه. من آدم های مسنی رو هم می بینم که هنوز به این ورزش ادامه میدن. البته خیلی ها هم هستند که به خاطر دست و پا شکستگی ، وقتی پا به سن می گذارند ، کم کم از این ورزش هم دوری می کنند .

پدر و مادرت هم اسکی باز بودند ؟

مادرم هیچ وقت اسکی نکرده. ولی پدرم چرا .

چرا مادرت هیچ وقت اسکی نکرده ؟

اوایلی که اسکی توی شمشک اومده بود ، بیشتر خارجی ها و تهرانی های سطح بالا برای اسکی کردن اینجا میومدن. برای افراد بومی فکر می کنم اون موقع در شأن دخترها نمی دونستند که اسکی کنند. البته الان خیلی اسکی باز زیاد شده و یک ورزش کلاس بالا هم حساب میشه. به خاطر وسائل گرونی که داره که بیشتر قشر مرفه به سمتش میان.

هزینه اسکی کردن چقدر هست ؟

هزینه بالایی داره. هزینه وسائلش هست که گرون هست چون از خارج به ایران میاد. هزینه رفت و برگشتنش و مربی هم هست که در کل هزینه بالایی میشه .

زهرا، چه فرقی بین یک دختر اسکی باز با دخترهای دیگه وجود داره ؟

شاید اون دختری که اسکی می کنه ، هیجان رو بیشتر از دخترهای دیگه دوست داره. سرعت رو بیشتر دوست داره اما بقیه دخترها اینجور نیستند.

تو در سه ماه زمستون فقط اسکی می کنی. در ماه های دیگه سال چه کاری انجام میدی ؟

کوه نوردی می کنم ، دومیدانی کار می کنم و استخر میرم .

از تیم ملی اسکی زنان ایران برامون بگو ...

تیم ملی از بعد از انقلاب اسلامی تشکیل شد. البته قرار بود قبل از اون هم تشکیل بشه اما خانمی که قرار بود با آقایون به مسابقات خارجی اعزام بشه ، پایش شکست و نتونست بره. اولین مسابقاتی که ما در سال ۱۳۶۸ دادیم ، اولین دوره ای بود که تیم ملی زنان ایران تشکیل شد .

البته از روزهای اول به صورت تیم نبود ، ولی هر سال که مسابقات رو برگزار کردند ، پایه ریزی برای تشکیل تیم بهتر شد. من هم هر سال از همون موقع در مسابقات شرکت کردم .

الآن چند وقت هست که در تیم ملی هستی ؟

15 سال .

آیا از طرف تیم ملی به مسابقات خارجی هم رفتید ؟

بله. دختر ها دو بار به خارج اعزام شدند. یک بار به چین و یک بار هم به کره. من در سال ۱۹۹۹ با تیم ملی به کره جنوبی برای مسابقات آسیایی اعزام شدم .

در اون مسابقه چیکار کردی ؟

مسابقات در سه رشته بود. من در دو رشته اون شرکت کردم چون مربی ام صلاح نمیدید که در رشته اول که سرعت بود شرکت کنم. ولی در رشته بعدی من نهم شدم. اون سال برای ما یک مربی اتریشی آورده بودند که خیلی با ما کار کرد. ما یک ماه تمرین فشرده توی دیزین داشتیم که به همراه آقایون بودیم. بعد از اون بود که به کره اعزام شدیم .

زمانی که به مسابقات خارجی رفته بودید ، فاصله اسکی خودتون با زنان خارجی چقدر بود ؟

خیلی بود ... خیلی ... انقدری که من اصلاً تصورش رو نداشتم. مربی ما همیشه میگفت که وقتی اونجا رفتیم ، خودتون را با بقیه مقایسه نکنین .

علت این فرق چیه ؟ چرا این فرق و فاصله زیاد هست ؟

اولین علتش اینه که توی کشور ما برف تنها سه ماه در سال میباره. شاید جاهای دیگه برف باشه اما توی پیست هایی مثل شمشک و دیزین فقط سه ماه برف میباره. ما در تابستان هیچ جایی برای تمرین نمیریم در صورتی که تیم های خارجی تمام مدت سال برنامه ریزی دارند .

بعدشم اینکه اسکی یک ورزش زورخونه ای نیست که من برم یک جای ثابت و اونجا انجام بدم. این ورزش به چیزهای دیگه هم بستگی داره ، به وسائل خوب و تکنیک روز. ولی متاسفانه توی ایران این امکانات رو نداریم. ما مربی خوب نداریم. مربی های خوب داریم ، منتها این مربی ها چون خودشون به کشورهای دیگه اعزام نمیشن و دوره های جدید رو نمی بینند ، تا یک سطحی ما رو بالا می برند و از اون بیشتر دیگه ما بالا نمیریم .

برای پیشرفت ، ما حتماً باید مربی خارجی داشته باشیم و تکنیک و وسائل روز رو استفاده کنیم و اینکه تمام مدت سال برای ما برنامه ریزی بشه .

زهرا ، به عنوان یک اسکی باز زن ایرونی ، برای بهتر شدن این رشته ورزشی ، چه پیشنهادی داری و چه مشکلاتی در حال حاضر وجود داره ؟

من اتفاقاً می خواستم انتقاد بکنم. اصلاً به ورزش اسکی توجهی نمیشه. مشکل اصلی بی توجهی مسئولین هست. چون اسکی یک ورزشی هست که در اون به خاطر فصل زمستون از نظر پوشش ما هیچ مشکلی نداریم .

آمادگی جسمانی یک دختر اسکی باز چطوری باید باشه ؟

خیلی بالا. مخصوصاً باید پاهای خیلی قوی داشته باشه

آیا مسابقات اسکی خارجی رو هم از تلویزیون دنبال می کنی ؟

من تمام مسابقات زمستانی رو نگاه می کنم .

وقتی این مسابقات رو می بینی ، چه احساسی داری ؟

وقتی مسابقات رو نگاه می کنم ، از طرفی افسوس می خورم ، از یک طرف هم "ای کاش" میگم! واقعاً فکر می کنم ما استعدادشو داریم ، اما این استعداد رو نمیشه ، نمی میره و هیچ جایی هم نمیره .

به هنر هم علاقه داری ؟

نقاشی رو خیلی دوست دارم .

به موسیقی چی ؟

به موسیقی هم همینطور. خیلی دوست دارم دف بزنم .