فلسفه حجاب
در کتاب «حریم عفاف»، نوشته آقای حسین رشیدی درباره فلسفه حجاب آمده است:
بدون شک در عصر ما که بعضی نام آن را عصر برهنگی و آزادی جنسی گذارده اند و افراد غربزده، بی بند و باری را جزئی از آزادی او می دانند ، سخن از حجاب گفتن برای این دسته ناخوشایند و گاه افسانه ای است متعلق به زمان های گذشته . ولی مفاسد بی حساب و مشکلات و گرفتاری های روز افزون که از این آزادی های بی قید وشرط به وجود آمده ، سبب شده که تدریجا گوش شنوایی برای این سخن پیداشود. مسئله این است که آیا (با نهایت معذرت) باید برای بهره کشی از طریق سمع و بصر و لمس – جز آمیزش جنسی – در اختیار همه مردان باشند و یا باید این امور مخصوص همسرانشان گردد.
اسلام می گوید کامیابیهای جنسی ، اعم از آمیزش و لذت گیری های سمعی و بصری و لمسی مخصوص به همسران است و غیر از آن گناه و مایه آلودگی و ناپاکی جامعه می باشد که جمله « ذلک أزکی لَهم » در آیه 30 سوره نور اشاره به آن است.
فلسفه حجاب امر مکتوم و پنهانی نیست زیرا:
1- برهنگی زنان که طبعا پیامدهایی همچون آرایش و عشوه گری و امثال آن را به همراه دارد؛ مردان مخصوصا جوانان را در یک حال تحریک دائم قرار می دهد؛ تحریکی که سبب کوبیدن اعصاب آن ها و ایجاد هیجان های بیمارگونه ی عصبی و گاه سرچشمه ی امراض روانی می گردد. مخصوصا توجه به این نکته که غریزه ی جنسی نیرومندترین و ریشه دارترین غریزه آدمی است و در طول تاریخ سرچشمه ی حوادث مرگبار و جنایات هولناکی شده تا آن جا که گفته اند : « هیچ حادثه مهمی را پیدا نمی کنید مگر این که پای زنی در آن در میان است .» آیا دامن زدن مستمر از طریق برهنگی به این غریزه و شعله ور ساختن آن بازی با آتش نیست ؟ آیا این کار عاقلانه است؟
2- آمارهای قطعی و مستند نشان می دهد که با افزایش برهنگی در جهان، طلاق و از هم گسیختگی زندگی زناشویی در دنیا به طور مداوم بالا رفته است، زیرا در« بازار آزاد برهنگی » که عملا زنان به صورت کالای مشترکی « لااقل در مرحله غیرآمیزش جنسی» درآمده اند قداست پیمان زناشویی مفهومی نمی تواند داشته باشد.
3- گسترش دامنه ی فحشا و افزایش فرزندان نامشروع از دردناک ترین پیامدهای بی حجابی است ودلایل آن در جوامع غربی کاملا نمایان است.
4- مسئله «ابتذال زن» و «سقوط شخصیت او» در این میان نیز حائز اهمیّت فراوان است، هنگامی که جامعه زن را با اندام برهنه بخواهد طبیعی است روز به روز تقاضای آرایش بیشتر و خودنمایی افزون تر از او دارد و هنگامی که زن را از طریق جاذبه جنسی اش وسیله تبلیغ کالاها و دکور اطاق های انتظار و عاملی برای جلب جهان گردان وسیّاحان و مانند اینها قرار بدهد، در چنین جامعه ای شخصیّت زن تا سرحدّ یک عروسک یا یک کالای بی ارزش سقوط می کند و ارزش های والای انسانی او به کلّی به دست فراموشی سپره می شود و تنها افتخاراو جوانی و زیبایی و خود نمایی اش می شود و به این ترتیب مبدّل به وسیله ای خواهد شد برای اشباع هوس های سرکش یک مشت آلوده ی فریبکار وانسان نما های دیو صفت، در چنین جامعه ای چگونه یک زن می تواند با ویژگی های اخلاقی اش، علم و آگاهی و دانایی اش جلوه کند و حایز مقام والایی گردد.
از کتاب «حریم عفاف »
