اقیانوس

چنین است گویی:

که با جامی خالی،

بر ساحلی صخره ای،

پیش روی امواج

ایستاده ام

واپاش ساحل کوب موج ها

صخره ی زیر پایم را می شوید

و من هر بار

که موج در می رسد

جام بر کف،

خم می شوم

به بوی سهمی

کز کاکل موج بر می گیرم

اما از آن پیش

موج در خود واشکسته است

و من،

عزمی دوباره را

چون پرچمی،

بر صخره واپس می ایستم

دگر باره چون موجی پیش می رسد

جام را چون داسی قوس می دهم

تا از سر خوشه ی آب

دسته ای واچینم

اما، باز

جام خالی است

و دریا در موج

و فاصله،

به درازای یک دست

و به دوری یک تاریخ!

شتک خیزاب امواج،

تنها

یک دو قطره

بر دیواره ی شفاف جام می چکاند

و عطارد، در جام من است

نهج البلاغه را می بندم.

شاعر: موسوی گرمارودی

تنظیم برای تبیان: خرازی

*********************************

مطالب مرتبط

شبیه آسمان

کبوتر

سکون

در قلب من ستاره ای است

آهوی گمشده

تو آمدی از آسمان

پاییز یک شعر است