و آب سینه سپر كرده بر عناصر دیگر
كه روی شانه ی خیسش قدم نهاده بیایی
و جمعه هاست جدل می كنند یكسره باهم
ز راه چشم ز دل از كدام جاده بیایی
...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : پنج شنبه 1388/01/13
چقدر بی تو جهان مثل جمعه بازار است
1.
چقدر بی تو جهان مثل جمعه بازار است
| شروع می شود این شعر بی تو با جمعه |
| و ایستاده زمان بین این دو تا جمعه |
| چقدر بی تو جهان مثل جمعه بازار است |
| و گفته اند که می آیی از قضا جمعه |
| مورخ چه زمانی یک/ یک/ یک بود |
| که انتظار پدید آمده الی جمعه |
| و جمعه روز جهانی توست در تقویم |
| خدا بیاورد آن روز را بیا جمعه |
| که ما برای تو تعطیل کرده ایم آقا |
| کجاست آخر این روز ها، کجا؟ جمعه |
| امام جمعه دنیا ترا خدا دیگر |
| بیا تمام کن این انتظار را جمعه |
مریم آریان
2.
غروب جمعه شد و ...
| غروب جمعه شد و باد ایستاده بیایی |
| كه فرش پای تو باشد اگر پیاده بیایی |
| و آب سینه سپر كرده بر عناصر دیگر |
| كه روی شانه ی خیسش قدم نهاده بیایی |
| و جمعه هاست جدل می كنند یكسره باهم |
| ز راه چشم ز دل از كدام جاده بیایی |
| بخوانمت به همین واژه های الكن و خیسم |
| ببینمت به همین لحن صاف و ساده بیایی |
| غروب جمعه شد و كفش هام جفت شدند |
| دلم تپید كه شاید اجازه داده بیایی |
علی كریمی كلایه
3.
همیشه منتظر سیل اشک ها جمعه ست
| همیشه منتظر سیل اشک ها جمعه ست |
| که انعکاس تو در چشم های ما جمعه ست |
| همیشه گریه در آغوش جمعه می شکفد |
| که عمر هربغضی ناگزیر تا جمعه ست |
| همیشه آری هر گوشه ی غریب زمین |
| دلیل گریه ی هر وقت و هر کجا جمعه ست |
| خودت بگو بین چند شنبه های جهان |
| کسی که داغ تو دارد فقط چرا جمعه ست؟ |
| دلم گرفته ازین شنبه های تکراری |
| که بغض من سر و کارش همیشه با جمعه ست |
| دلم گرفته برای تو و نمی دانم |
| که این غروب ،غروب سه شنبه یا جمعه ست... |
سودابه مهیجی
4.
«دوازده»
| من حقّم است هشت گرفتم چرا که من |
| یک جمله هم نساخته ام با دوازده |
| با چند نمره باشد اگر رد نمی شوی |
| یک ، دو ، سه ، ... ، هفت ، هشت، نَه آقا دوازده |
| بی تو تمامِ اهل قیامت رفوزه اند |
| ای نمره ی قبولی ِ دنیا، دوازده |
000
| ثانیه های کـُند توسل می آورند |
یا "صاحب الزمان خدا" یا "دوازده" |
| حالا که ساعت تو و چشم خدا یکی است |
| آقا چقدر مانده زمان تا دوازده |
| امروز اگر نشد ولی یکروز می شود |
| ساعت به وقت شرعی زهرا (س) دوازده |
علی اكبر لطیفیان
5.
غزل احتمالی
| باران لحظه های پر از خشکـسالـیَم! |
| احساس آبیِ غزلِ احتمالـیَم! |
| در این اتاق یک_دو_سه متری م ، دلخوشم |
| با رنگ آسمانی ِ گلهای قالـیَم |
| تا کی صدای آمدنت طول می کشد؟ |
| پیغمبر قبیله! امام اهالـیَم! |
| دنبال ارتفاع ِ خودم آمدم، اگر |
| اطراف گیوه های تو در این حوالـیَم |
| ای رمز جدول همه ی "جمعه نامه ها " |
| تنها جواب آئنه های سوالیم! |
| یک روز هم اذان ترا پخش می کنند |
| از پشت بام حنجره های بلالـیَم |
| تو لهجه ی زبان خدائی و من ولی |
| از پایه ریزهای زبانهای لالـیَم |
| حالا کنار چشم تو لُکنت گرفته ام |
| من دوستدالَمت، آیا دوست دالـیَم!؟ |
علی اكبر لطیفیان
6.
دلم گرفته و هر سوی خانه‌ام ابریست
| دلم گرفته و هر سوی خانه‌ام ابریست |
| دلم گرفته و گریه دوای دردم نیست |
| حریف نی لبك و سوز دل نمی‌گردم |
| ولی درون دلم بذر صبر پروردم |
| خداست شاهد این حرف و عشق می‌داند |
| كه روز جمعه نگاهم به جاده می‌ماند |
| به آتشی كه دلم را همیشه سوزانده است |
| دوای درد عدالت كنار در مانده‌ست |
| دری است فاصله من و یك سبد رویا |
| دری است فاصله من و یوسف زهرا |
| دلم گرفته، دقایق هنوز در راهند |
| و عاشقان شقایق هنوز در راهند |
| دلم گرفته، كسی نیست، جاده بی‌رنگ است |
| دلم گرفته و این قلب ساده بی‌رنگ است |
| همیشه مانده‌ام اینجا، همیشه می‌مانم |
| عبور می‌كند آیا كسی؟ نمی‌دانم! |
رضا سیرجانی
7.
صبح بى تو رنگ بعد از ظهر یك آدینه دارد
| صبح بى تو رنگ بعد از ظهر یك آدینه دارد |
| بى تو حتى مهربانى حالتى از كینه دارد |
| بى تو مى گویند تعطیل است كار عشقبازى |
| عشق اما كى خبر از شنبه و آدینه دارد |
| جغد بر ویرانه مى خواند به انكار تو اما |
| خاك این ویرانه ها بویى از آن گنجینه دارد |
| خواستم از رنجش دورى بگویم یادم آمد |
| عشق با آزار خویشاوندى دیرینه دارد |
| در هواى عاشقان پر مى كشد با بى قرارى |
| آن كبوتر چاهى زخمى كه او در سینه دارد |
| ناگهان قفل بزرگ تیرگى را مى گشاید |
| آن كه در دستش كلید شهر پر آیینه دارد |
قیصر امین پور
تهیه و تنظیم : بخش ادبیات تبیان
