مشورت با دیگری کن که من عدویِ تواَم ، حکایت در ستایش خرد و خردمندان...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1388/01/05
مشورت با دیگری کن که...
مشورت با دیگری کن که من عدویِ تواَم
حکایت در ستایش خرد و خردمندان
مشورت می کرد شخصی با کســـی |
کـــــــــــز تردّد وارَهَد وز محبَســـــــی |
گفت: ای خوش نام، غیــــــر من بجُو |
ماجرای مشــــــــورت با او بگــــــــــــو |
من عدوَّم مر تو را، با من مپیــــــــــچ |
نَبوَد از رأی عدو پیـــــــــروز هیـــــــــچ |
رَو کسی جوُ، که تو را هست دوست |
دوست بهر دوست، لاشک خیرجوُسـت |
من عدوّم، چـــــــــــــاره نبود کز منی |
کژ رَوَم، با تو نمایــــم دشــــــــــــمنـی |
حارِسی از گُرگ جُستن، شرط نیست |
جُســـتن از غیرِ محل، ناجُستنی ست |
من تو را بی هیچ شکّی دشـــــمنم |
من تو را کــــــی ره نمــــــــایم؟ رَه زنم |
هرکه باشد همنشین ِ د وســــــــتان |
هســـــــت در گُلخَن میان ِ بوســــــتان |
هرکه با دشمن نشـــــــــیند در زَمَن |
هســـت او در بوســــــــــتان در گوُلخَن |
دوســــــت را مآزار از مــــــــا و مَنَت |
تا نگـــــــردد دوست، خصم و دشمنت |
خیــــــــــر کن با خـــــــلق بهرِ ایزدت |
یا برای راحـــــــــــتِ جان ِ خـــــــــودت |
تا هماره دوســـــــــــت بینی در نظر |
در دلــــــــت نآید زکـــــین، ناخوش صُوَر |
چونکه کردی دشـــــمنی، پرهیز کن |
مشورت با یــــارِ مهـــــر انگیـــــــــز کن |
گفت: می دانم تو را ای بَوالحســــن |
که تویی دیرینه دشـــــــــــــمن دارِ من |
لیـــــــــک مردِ عاقــــلی و معـــنوی |
عقل ِ تو نگــــــــــذاردت کــــــه کژ روی |
طبع خواهتـــد تا کَشَد از خصم، کین |
عقل، بر نفــــــس اســــــت بندِ آهنین |
آید و منــــــــعش کـــــتند، وادارَدَش |
عقل، چون شِحنه سـت در نیک و بَدَش |
عقل ِ ایمانی، حریم قلب را از حرامیان نفسانی حفظ می کند
عقل ِ ایمانی چو شِحـنه عادل ســـت |
پاســـــــبان و حاکــــــمِ شهرِ دل ست |
همچو گُربه باشد او بیدار هـــــــوش |
دزد در ســــوراخ مــــــانَد همچو موش |
در هر آنجا که برآرَد موش، دســــــت |
نیســــت گُربه، یا که نقش گُربه است |
گُربه چه؟ شـــــــیرِ شـــــیرافکن بُوَد |
عـــــقلِ ایــمانــی که انـــــــدر تن بُوَد |
غُــــــــــــــرّهء او، حاکـــــــمِ درّندگان |
نعـــــــــرهء او، مـــــــــــانعِ چَرَندگان |
شهر، پُر دزدســـــــت و، پُر جامه کی |
خواه شِــــــــحنه باش گو و، خـواه نی |
برگرفته از کتاب مثنوی معنوی از مولانا به اهتمام کریم زمانی
تنظیم برای تبیان: پایدارجهت خرید کتاب مثنوی معنوی کلیک نمایید.
جهت خرید نرم افزار نفیر نی کلیک نمایید.
جهت خرید کتب ادبی کلیک نمایید.
جهت خرید کتب تاریخی کلیک نمایید.