پیشگویی که حتما رخ می دهد!؟
در آستانه ی سال جدید و دل مشغولی های مخصوص عید که به جای خود بسیار زیبا ست ، خالی از لطف نیست این مقاله را بخوانید و راجع به آن فکر کنید، شاید برای سال جدید با خود قرار ومدارهایی داشته باشید...
***
هیچ چیز به اندازه «مرگ»، براى آینده انسان، قطعى نیست!
شگفت اینكه از هیچ چیز هم به اندازه مرگ، «غافل» نیستیم.
دو موش سیاه و سفید ، یعنى شب و روز، پیوسته در حال جویدنریسمانى هستند كه ما از آن، در چاهى آویزان شدهایم كه به «گور» منتهىمىشود.
این ریسمان، «عمر» ماست. و... شب و روز، پیوسته در حال كاستن و فرسودن آنند.
«جوانى»، بهارى زودگذر است. عمرها خیلى زود مىگذرد ، به سرعتابرهاى آسمان!
درست است كه باید به زندگى «امیدوار» باشیم و هر كس به «امید» زنده است، ولى غفلت از این آینده حتمى و قطعى هم كار خردمنداننیست. وقتى مرگ فرا برسد ، نه از پزشك كارى ساخته است، نه دارو ودرمان و طلسم و جادو و جنبل كارساز است و نه مهلتى براى تدارك وجبران.
«اى كه دستت مىرسد! كارى بكن پیش از آن كز تو نیاید هیچ كار!».
و این «كار»، مىتواند خدمتبه مردم و میهن باشد، یا تلاش روز و نیایش شب، یا فعالیت عملى و آموزشى، یا روشنگرى اجتماعى، یاخودسازى اخلاقى، یا ذخیرهسازى «عمل صالح» براى روز نیاز.
به فرموده مولای مان علىعلیه السلام:
« مجهز و آماده و گوش به زنگ باشید! نداى كوچ ، در دادهاند ،
این قدر به دنیا دل نبندید و توشه آخرت برگیرید،
گردنههایى سخت و منازلى هولناك در پیش دارید،
مرگ در چند قدمى شماست، با چنگالى آماده!
وابستگىهاى دنیایى را قطع كنید و رهتوشه تقوا بردارید». (1)
مرگ، دریچه ورود به دنیایى بزرگتر و شكستن حصار تنگ و محدوددنیاست. پس از آن، نه فرصتبازگشتى است، نه مهلت عملى! آخرت و بهشت، خانهاى است كه آن را با دو دست « ایمان» و « عمل» مىسازى ودر آن ساكن مىشوى.
هر كار و گام و تلاش تو، بخشى از «آینده»ات را مىسازد.
تو ، یا معمار بهشتخویشتنى، یا هیزمكش دوزخ خویش.
مرگ، لحظه «مهر خوردن» به پرونده اعمال است... پس نباید از آنغافل بود!
وقتى حادثه در كمین است، «غفلت» گناه بزرگى است. خطر و حادثه درچند قدمى است. حادثهاى حتمى و تردیدناپذیر! دیر یا زود ، بخواهیم یانخواهیم، بگریزیم یا بمانیم، گریبان ما را خواهد گرفت.
مهم آن است كه غافلگیر نشویم و آمادگى برخورد و رویارویى با آن راداشته باشیم.
بناستبىخبر و ناگهانى ما را به مسافرت دور و دراز و برگشتناپذیرببرند. در این سفر، عبور از گذرگاه هاى خطرناك و گردنههاى سخت و پاسگاههاى تفتیش و بازرسى در پیش است. هیچ ایستگاه و مهمانسرا وبازار و قهوهخانه و پارك و چشمهاى هم در سر راه نیست. هر كس بایدآذوقه و رهتوشه و وسایل سفر و استراحتخود را با خود بردارد.
آیا آماده سفرید؟!
از سختىهاى این راه طولانى و دشوار، كسى خبر داده است كه آنسوى «دیوار مرگ» را هم مىدید و از دوره برزخ و قیامتخبر داشت، یعنىحضرت علىعلیه السلام كه مىفرمود: اگر پردهها كنار رود ، بر یقین من چیزىافزوده نخواهد شد. همین امام بزرگ، هر شب پس از نماز عشا، در كوفه ومیان مردم چنین ندا سر مىداد تا همه مسجدیان بشنوند:
«اى مردم!... آماده و مجهز باشید! نداى كوچ سردادهاند. این همه به دنیاچسبیدن براى چیست؟ با بهترین رهتوشهها آماده كوچ باشید. راهتانبه سوى معاد و گذرتان بر «صراط» است. هراسى بزرگ و منزلگاههایىمخوف بر سر راه است كه حتما باید از آنها بگذرید...» (2)
امام علىعلیه السلام فرمان «آماده باش» داده است. كجایند سربازان و پیروانآن امام؟
از پیامبر خداصلى الله علیه وآله پرسیدند: هوشمندترین و زیركترین مؤمنانكیست؟ فرمود:
«آن كه بیشتر به یاد مرگ باشد و براى آن آمادهتر باشد». (3)
آنچه ما را از «مرگ» مىترساند ، خرابى خانه آخرت است. آنچه سببچنگزدن و چسبیدن به این «دنیا»ست، احساس «تهیدستى» در «روزمحاسبه» است.
وقتى راوى، از امام سؤال مىكند كه «چرا از مرگ مىترسم؟» حضرتپاسخ مىدهد:
«چون براى آن دنیا چیزى نفرستادهاى و خانه آخرت خالى است و هیچكس دوست ندارد از خانه آباد، به ویرانه كوچ كند!».
وقتى آخرت، بازتاب اعمال دنیاست و مردم در قیامت، محصول زراعتدنیا را «برداشت» مىكنند، ترس كسانى كه در «فصل كشت»، چیزى براىآن روز نكاشته و بذرى نیفشاندهاند، طبیعى است!
عدهاى مشتاق هجرت از این خاكدان به سراى جاویدند.
عدهاى را هم كشان كشان و به زور، مىبرند.
انبیا آمدهاند تا شوق رفتن و جذبه كوچ به آن خانه و منزل را در دلهاپدید آورند ، رفتنى عاشقانه و امیدوار، نه ترسان و به زور!
اگر «آن جهانى» باشى و براى «آن جهان» كار كرده باشى و بدانى كه« نعیم مقیم» و «خلد برین» چشم به راه توست، بىصبرانه در انتظار آن« لحظه موعود » خواهى بود ، آنگونه كه علىعلیه السلام مشتاق رفتن بود وحسینعلیه السلام هر چه به آن لحظه نزدیكتر مىشد، چهرهاش شادابتر وبرافروختهتر مىشد.
«جان عزم رحیل كرد ، گفتم كه مرو! گفتا: چه كنم؟ خانه فرو مىریزد!».
و... خدا نكند كه زیر آوار جاذبههاى ناپایدار دنیا «مدفون» شویم.
پی نوشت :
1- تجهزوا رحمكم الله فقد نودى فیكم بالرحیل... (نهجالبلاغه، فیض الاسلام،خطبه 195).
2- بحارالانوار، ج 68 ، ص 263.
3- همان، ص 267.
منبع : برگرفته از كتاب " گامی در مسیر " – جواد محدثی
تنظیم برای تبیان : ندا داوودی
مقالات مرتبط :
