پسرها یا دخترها؟
به نظر شما کی قوی‌تر است؟
واقعاً که ما پسرها خیلی قوی هستیم؟
چند بار دست‌خوش این احساس شده‌اید؟ اینکه قوی هستیم چون مردیم. چیزهای سنگین را بلند می‌کنیم، دعوا می‌کنیم یا وسط خیابان شلوغ تک‌چرخ می‌زنیم و...
خوب شاید اینها نشانه‌ی قوی بودن باشد، اما آن روی سکّه را هم دیده‌اید؟ می‌دانید تحقیقات روان‌شناسان نشان داده است که پسرها، چهار برابر دخترهای نوجوان از نظر احساسات و عواطف صدمه‌ی بیشتری می‌بینند. از لحاظ جسمانی، در مقابل عواملی که ما را مریض می‌کنند، از دختران ضعیف‌تریم. در مدرسه نیز آمارها نشان می‌دهد نمرات پسرها در دروس از نمره‌ی دخترها پایین‌تر است... .
شروع سنّ بلوغ و تغییرات جسمانی با خود مسائلی را به همراه می‌آورد که همه طبیعی‌اند. وقتی بر سر زور بازو، قدرت‌نمایی می‌کنید یا سعی می‌کنید رفتار بزرگترها را مورد تقلید قرار بدهید یا احساس بد شما به این مسئله که از ریخت و قیافه‌ی خوبی نسبت به سال‌های پیش برخوردار نیستید، همه عادی و زود گذرند
فکر می‌کنم کافی باشد، می‌ترسم اگر ادامه بدهم، جدّی جدّی وحشت کنید. در ضمن شما هم در آینده مرد می‌شوید. آن وقت دیگران روی شما، به قول معروف، حساب باز می‌کنند چون قرار است مسئولیت‌های زندگی را بر دوش توانای شما بگذارند. حالا چرا اینها را گفتم؟ برای اینکه بارها و بارها پسرهای نوجوان را دیده‌ام که در وصف مرد بودن خود، علاوه بر سربه سر گذاشتن با ناپسرها دست به اذیّت و آزار هم می‌زنند.
ما پسرها باید بعضی چیزها را یادمان باشد. در برخی جنبه‌ها از توانایی‌های بیشتری نسبت به دخترها برخورداریم. امّا این همه‌ی حقیقت نیست. خدای مهربان در همه‌ی انسان‌ها توانایی‌های مخصوص قرار داده که باید به آنها احترام بگذاریم و توجّه کنیم.
تحقیقات روان‌شناسان نشان داده است که پسرها، چهار برابر دخترهای نوجوان از نظر احساسات و عواطف صدمه‌ی بیشتری می‌بینند
دست آخر اینکه شروع سنّ بلوغ و تغییرات جسمانی با خود مسائلی را به همراه می‌آورد که همه طبیعی‌اند. وقتی بر
سر زور بازو، قدرت‌نمایی می‌کنید یا سعی می‌کنید رفتار بزرگترها را مورد تقلید قرار بدهید یا احساس بد شما به این مسئله که از ریخت و قیافه‌ی خوبی نسبت به سال‌های پیش برخوردار نیستید، همه عادی و زود گذرند. اگر باور ندارید، پسرهای بزرگ‌تر را ببینید که با فاصله گرفتن از سنّ بلوغ آرامش بیشتری پیدا کرده‌اند. آنها مشکلات فعلی شما را هم ندارند.
حالا به جای این افکار درهم و بر هم باید نگاهی به خودمان بیندازیم. ببینیم به چه درد می‌خوریم. تا موقعی که واقعاً یک مرد درست و حسابی شدیم، برای خودمان کسی باشیم. آن وقت، دیگران می‌توانند روی ما حساب باز کنند.
نوشته: علیرضا غلامی
تنظیم برای تبیان: خرازی
***************************
مطالب مرتبط
