هر سال با بهار

(قسمت ششم)

هرسال با فرارسیدن نوروز، پس از پشت سر گذاشتن سالی پر تلاش و وقایعی تلخ و شیرین، مقام معظم رهبری در پیامی ضمن تبریک عید نوروز، نکات مهم سالی که گذشت را بیان می کنند و همینطور به تبیین راهبردها و سیاست های لازم که باید در سال آتی پیش روی مردم و مسئولین قرار گیرد می پردازند .

رهنمودهای رهبری با توجه به دقت نظر و دید جامع و کامل و همینطور ذهن آینده نگر ایشان، راهی است به سوی پیشرفت و ارتقای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ..... که ملت ما با در نظر گرفتن و تامل و  تدبر در این بیانات می تواند خود را از گزند حوادث مصون دارد و برنامه خود را با توجه به اصول و خط مشی های بیان شده تنظیم نماید.

همانطور که اشاره شد برای پاسداری و پاسداشت فرهنگ مقدس جمهوری اسلامی ایران و دست یابی به قله های پیشرفت و موفقیت در نظر داریم طی مطالبی به بیان پیام های نوروزی مقام معظم رهبری از سال 1369 تاکنون بپردازیم تا انشاالله ضمن سیراب نمودن عطش ذهنی و  روحی خود از  سخنان ولی امر مسلمین که معیاری ناب و بدون خدشه و برخاسته از منبع عظیم ولایت است و تفکر در این بیانات، آنان را راهگشای خود قرار دهیم.

پیام نوروزى  به مناسبت آغاز سال 1374

نکات کلیدی:

- اشاره آمیخته شدن عید با غم غم فقدان فرزند عزیز امام راحل رضوان‏اللَّه تعالى علیهما و طلب رحمت و فضل و صبر از خداوند برای خانواده‏هاى وابسته به بیت محترم امام بزرگوار

- تشکر از ملت ایران ، که حضور خود را در صحنه، در مناسبت های مختلف با قوّت و قدرت نشان داد.

- حضور میلیونى مردم در خیابانها و در معرض دید ملتهاى عالم و ناظران جهانى، چهار مفهوم را به همه نشان داد: 1- موضعگیرى سیاسى ملت را 2- عواطف سرشار و وفاى فراوان مردم به اسلام و انقلاب و رهبر و خدمتگزاران ملت را 3- نشاط روحى ملت را 4- امید اجتماعى و خوش بینی به آینده

- حضور پرعظمت شما در صحنه‏هایى كه حضورتان لازم و ضرورى است، نشان دهنده و نمایشگر قدرت و تصرّف الهى است.

-  خنثى كردن نقشه‏هاى دشمن به وسیله تدبیر و اراده الهى است.

-  سال گذشته در صحنه جهانى، ملت ایران سرافراز شد. تهمتهاى دشمنان، بسیارى باطل شد .

- در صحنه داخلى؛ مسؤولان كشور و دولتمردان توانستند كارهاى باارزشى را انجام دهند.

- دو سرفصل وجدان کاری و نظم اجتماعی که سال پیش مطرح شد مى‏توانست و مى‏تواند حركت ملت ایران به سمت پیروزى و سازندگى ایران اسلامىِ آباد و آزاد را تسریع و تسهیل كند.

- یك توصیه این است كه آن دو شعار را زنده نگه داریم.

- این مسائلى كه مربوط به اخلاق و آداب و عادات انسانى و اجتماعى است، مسائل فصلى و زودگذر نیست،. قرنها كار كرده‏اند تا این كه یك ملت را به یك موضع خوب یا بد رسانده‏اند.

- توصیه دوم كه آن هم براى جامعه ما بسیار مهم است، «انضباط اقتصادى و مالى» است. انضباط اقتصادى و مالى یعنى مقابله با ریخت و پاش، زیاده روى و اسراف.

- من از مسؤولین امور مى‏خواهم جّداً در زمینه مصرف اموال عمومى، در جاهایى كه اولوّیت ندارد - ولو ممكن است مورد نیاز هم باشد، اما نیاز درجه یك نیست - خوددارى كنند.

- در پایان این صحبتِ آغاز سال نو، مایلم به بعضى از ملتهاى همسایه‏مان هم كه نسبت به عید نوروز اهمیت قائلند توصیه كنم از فجایع بزرگى كه در بعضى از ملتها رخ مى‏دهد بكاهند و جلوِ خونریزیها را بگیرند.

متن کامل پیام:

بسم‏اللَّه‏الرحمن الرحیم‏

یا مقلّب القلوب و الابصار. یا مدبّراللیل والنّهار. یا محوّل الحول و الاحوال. حوّل حالنا الى احسن الحال.

عید نوروز و حلول سال جدید را به همه هم‏میهنان عزیز و ملت عظیم‏الشّأن و بزرگوارمان، بخصوص به مردان و زنان مؤمن و فداكارى كه در راه سربلندى این كشور و این ملت و پیروزى این انقلاب تلاش ویژه‏اى را انجام داده‏اند و رنج ویژه‏اى را متحمّل شده‏اند و خانواده‏هاى معظم شهیدان، جانبازان و آزادگان و خانواده‏هاى آنها و خانواده‏هاى مفقودان و اسراى مظلوم و عزیزمان تبریك عرض مى‏كنم.

همچنین این عید را به ملتهاى دیگرى كه براى عید نوروز احترامى قائل هستند و ارزش مى‏گذارند - مثل ملت جمهورى آذربایجان، ملت افغانستان و ملتهاى جمهوریهاى آسیاى میانه و دیگران - و نیز ایرانیانى كه در سراسر دنیا هستند، تبریك عرض مى‏كنم.

امسال عید ما با غم بزرگى آمیخته شد و سایه غم فقدان فرزند عزیز امام راحل رضوان‏اللَّه تعالى علیهما در چهره عید و چهره بهار و سال جدید سنگینى مى‏كند و مشاهده مى‏شود. امیدواریم كه خداوند این ملت رابه خاطر این رنجها و بخصوص آن خانواده بزرگوار و بخصوص مادر رنج كشیده و همسر محترم و فرزندان عزیز ایشان و بقیّه خانواده ایشان - خواهران و دیگران - و خانواده‏هاى وابسته به بیت محترم امام بزرگوار را در این رنج بزرگ مشمول رحمت و فضل و صبر و كمك خود قرار دهد.

من در همین آغاز صحبت لازم است كه از ملت بزرگ ایران صمیمانه تشكّر كنم. در این حادثه غم انگیز، ملت همدردى بزرگى را نشان داد و نسبت به امام بزرگوار خود، یك بار دیگر پس از صدها بار، عرض اخلاص و ارادتِ وفادارانه‏اى را ابراز نمود. در سالى كه گذشت، در چندین قضیه، ملت عزیز ایران به همین ترتیب، حضور خود را در صحنه، با قوّت و قدرت نشان داد. چه در فقدانهایى كه داشتیم و عزیزانى را از دست دادیم و چه در مناسبتهاى مهم اجتماعى در طول سال 1373 - مثل راهپیماییهاى روز 22 بهمن و روز قدس و بقیّه مناسبتها و همچنین در حوادث تلخى كه با فقدانهاى بزرگ پیش آمد - ملت با حضور عظیم خود یك منش عظیم انقلابى و اسلامى را در معرض دید همه مردم جهان قرار داد. حضور میلیونى مردم در حوادثى كه به آنها اشاره كردم،در خیابانها و در معرض دید ملتهاى عالم و ناظران جهانى، چهار مفهوم را به همه نشان داد. اوّلاً موضعگیرى سیاسى ملت را؛ ثانیاً عواطف سرشار و وفاى فراوان مردم به اسلام و انقلاب و رهبر عظیم‏الشّأن و دلسوزان و خدمتگزاران این ملت را؛ ثالثاً نشاط روحى ملت را - ملتى كه در صحنه است و در همه حوادث مهم جامعه حضور خود را نشان مى‏دهد - و رابعاً و این كه این ملت یك ملت امیدوار و خوش بین به آینده است.

این چهار مفهوم؛ یعنى موضعگیرى سیاسى، وفاى عاطفى و نشاط روحى و امید اجتماعى، جمعبندى همه اجتماعات عظیمى است كه ملت ما در سال گذشته، بخصوص در ماههاى اخیر - در ماه رمضان، در همین حادثه تلخ ، در شهادت سرداران نیروى هوایى، در رحلت مرجع بزرگوار آیةاللَّه العظمى اراكى و حوادث گوناگون دیگر - از خود بروز داد. من مى‏خواهم به مردم عزیزمان عرض كنم كه این حضور پرعظمت شما در صحنه‏هایى كه حضورتان لازم و ضرورى است، نشان دهنده و نمایشگر قدرت و تصرّف الهى است. این همان معناى «یا مقلّب القلوب و الابصار» و «یا مدبّر اللیل و النّهار» است. خدا، گرداننده دلها و هدایت كننده جانها و روحهاست. این همه تبلیغات علیه ایران و ایرانى و نظام اسلامى و همه جریانها و حوادث زندگى در این كشور به وسیله سردمداران و تبلیغاتچیهاى بزرگ جهانى انجام مى‏شود. رسانه‏هایى كه در اختیار استكبار و صهیونیسم هستند به‏طور دائم این ملت را بمباران تبلیغاتى مى‏كنند. در عین حال وقتى ملاحظه مى‏كنید و مى‏بینید آحاد این ملت این گونه در مقابل تبلیغات دشمن، سرافراز، مستقیم، قائم به نفس و پرنشاط در صحنه حضور پیدا مى‏كند؛ متوجه مى‏شوید كه این دست خداست و تصرّف پروردگار در دلها و جانهاست و این خنثى كردن نقشه‏هاى دشمن به وسیله تدبیر و اراده الهى است. این نقش عظیم و حیاتى را كه نقش اصلى در عالم وجود است، باید در همه مراحلِ زندگى‏مان در نظر داشته باشیم. آحاد ملت؛ مسؤولین كشور و كسانى كه براى خودشان در این جامعه و كشور و روى این كره خاكى، شأن انسانى صحیح و شأن اسلامى حقیقى قائلند، باید به این اراده الهى و این تصرّف الهى در دلها و جانها ایمان داشته باشند و بدانند كه كارها با قدرت و اراده الهى پیش مى‏رود و در این رهگذر، ملت و شخصى موفّق است كه رابطه خودش را با خداى متعال روز به روز بهتر كند و عبودیّت را در مقابل پروردگار، روز به روز بیشتر و روشن تر و شفّافتر نماید.

سال گذشته براى كشور ما سال بسیار پرتلاش و پرموفقیّتى بود. در زمینهّ سیاسى - چه در سطح جهانى و چه در رابطه با قضایاى ویژه‏اى كه براى ملت ایران مطرح است - حضور ملت ایران حضورى مقتدر بود و مسؤولان سیاست خارجى و ارتباطات بین‏المللى كشور به اتّكاء همین اعتماد و پشتیبانى ملت، حقّاً و انصافاً كارهاى بزرگى را انجام دادند. در صحنه جهانى، ملت ایران سرافراز شد. تهمتهاى دشمنان، بسیارى باطل شد و دشمنان ملت ایران و دشمنان جمهورى اسلامى و دشمنان تمامیت ارضى كشور، به اشكال مختلف ناكام شدند. در صحنه داخلى؛ یعنى صحنه سازندگى و نوآورى و پایه گذارى یك نظام صحیح زندگى در كشور از لحاظ اقتصادى و بناى پایه‏هاى اساسى اقتصاد آینده هم، حقّاً و انصافاً كارهاى بزرگى انجام گرفت و مسؤولان كشور و دولتمردان توانستند كارهاى باارزشى را انجام دهند. امیدواریم كه این كارها ادامه پیدا كند و ملت ایران رابطه صمیمانه خود را با مسؤولان بیشتر و وحدت و هماهنگى و همدلى خود را در صحنه‏هاى سازندگى، زندگى، ابتكار و فعالیت روز به روز افزونتر كند و ان‏شاءاللَّه روند سازندگى كشور به پیش برود.

من در نوروز سال 73 دو توصیه به ملت و دولت كردم و به عنوان دو شعار، دو سر فصل را عنوان نمودم كه یكى از آنها «وجدان كارى» و دیگرى «انضباط اجتماعى» بود. برحسب جمعبندى خود من، این دو سرفصل مى‏توانست و مى‏تواند حركت ملت ایران به سمت پیروزى و سازندگى ایران اسلامىِ آباد و آزاد را تسریع و تسهیل كند. البته مسؤولین كشور و سردمداران امور گوناگون اقتصادى و اجتماعى و نیز مسؤولین امور فرهنگى و اداره كنندگان رسانه‏ها و دیگران، نسبت به این دو موضوع قلم فرسایى كردند، سخنها گفتند و تأیید كردند. همچنین با خود ما، در گفتارهاى شفاهى، در گزارشهاى گوناگون و در سخنرانیها و نوشتارها اعلام كردند كه این دو سرفصل حقیقتاً مهم است و كارهایى هم در این جهت انجام گرفت.

من امسال - یعنى در طلیعه سال 74 - مى‏خواهم عرض كنم كه ما در صورتى توانسته‏ایم این دو سرفصل را با موفقیّت انجام دهیم و این دو شعار را تحقّق بخشیم كه آثار آن را در خارج مشاهده كنیم. اگر در كشور، تولید در زمینه اقتصادى زیاد شده باشد؛ اگر كارهاى اجتماعى و ادارى و اقتصادى، روانتر و آسانتر شده باشد؛ اگر اجناس مورد استفاده مردم فراوانتر و در دسترس قرار گرفته باشدو اگر كارهایى از این قبیل انجام گرفته باشد، این نشانه آن است كه وجدان كارى در جامعه ما به طور كامل بیدار شده است. یعنى در این كشور انجام دهندگان میلیونها كار، داراى احساس وجدان كارى هستند و كار را یك عمل صالح، یك وظیفه حقیقى، یك عبادت ویك مسؤولیت اجتماعى و سیاسى تلقّى كرده‏اند و معناى وجدان كارى نیز همین نكاتى است كه عرض كردم. هر مقدار آن كارها انجام شده باشد، وجدان كارى پیشرفت كرده است. اگر در آن زمینه‏ها، كم پیش رفته باشیم، پیداست وجدان كارى مقدارى تحقّق پیدا كرده و بیدار شده است. اگر خداى ناكرده در این زمینه‏ها هیچ پیش نرفته باشیم - كه البته این طور نیست - در آن صورت دلیل این است كه وجدان كارى تحرّكى پیدا نكرده است. در سال گذشته اگر چه بحمداللَّه پیشرفتهایى در كارها داشتیم،ولى باید عرض كنم كافى نیست. در مورد انضباط اجتماعى، اگر تخلّفات اجتماعى و قانون شكنى كم شده باشد؛ اگر مردم با عادات و آداب صحیح اجتماعى حقیقتاً خو گرفته باشند؛ اگر جرم و جنایت كاهش چشمگیر یافته باشد، آن گاه ما احساس مى‏كنیم كه انضباط اجتماعى به معناى واقعى تحقّق پیدا كرده است. البته مقدارى پیشرفت داشتیم و تلاش شده است؛ اما نه آن مقدار كه مورد نظر این حقیر بود و براى جامعه ما لازم بود و هست.

من عرض مى‏كنم امسال هم مى‏خواهم دو توصیه بكنم. یك توصیه این است كه آن دو شعار را زنده نگه داریم. این مسائلى كه مربوط به اخلاق و آداب و عادات انسانى و اجتماعى است، مسائل فصلى و زودگذر نیست، مسائل یك سال و دو سال نیست. قرنها كار كرده‏اند تا این كه یك ملت را به یك موضع خوب یا بد رسانده‏اند؛ یك عادت اجتماعى یا یك مشت عادتهاى اجتماعى را در ملتى به وجود آورده‏اند یا در آن تزریق كرده‏اند.

اوّلاً سالها لازم است كه یك عادت زشت برطرف شود و یك عادت خوب در جان یك ملت ریشه دواند. این كارِ یك ماه و دو ماه و چند ماه و یك سال نیست. بنابراین عرض مى‏كنم آن دو شعار را كه عبارت بود از تلاش براى به وجود آمدن وجدان كارى و تلاش براى پدید آمدن انضباط اجتماعى در مردم، در داخل جامعه، در مسؤولین، در كارگزاران كشور و در هر كسى كه به كارى مشغول است، باید ادامه دهیم.

باید كسانى كه منادى و محافظ مسائل فرهنگى هستند، آن مسائل را ترویج كنند؛ مسائل را درست براى مردم بشكافند و تبیین نمایند. كسانى كه اهل برنامه‏ریزى هستند، براى دمیدن دو روحیه وجدان كارى و انضباط اجتماعى در مردم برنامه ریزى كنند. كسانى كه اهل كار و تلاشند این دو روحیه را در خودشان به وجود آورند. هر كسى این كار و تلاش را براى خود بكند. آن كسانى هم كه به مردم تذكر مى‏دهند و براى مردم تبلیغ مى‏كنند، در این باره براى مردم حرف بزنند. كارى كنیم كه كار و عمل سازنده؛ چه عمل فرهنگى و چه عمل اقتصادى و چه عمل اجتماعى و چه عمل سیاسى، براى كسى كه كننده آن است یك عمل مقدّس به حساب آید. از یك كارگر ساده بگیرید، تا یك مأمور ساده ادارى، تا یك مدیر عالیرتبه، تا یك صاحب صنعت مهم و بزرگ در كشور، تا یك مأمور عالیرتبه دولتى، تایك معلّم، تا یك دانشجو، تا یك مبلّغ و روحانى، همه و همه احساس كنند این كارى كه انجام مى‏دهند یك عبادت و یك عمل خیر و صالح است. همه باید كارشان را با جدّیت و به نیكى انجام دهند. از نبىّ‏اكرم صلوات اللَّه و سلامه علیه نقل شده است كه فرمود: «رَحِمَ‏اللَّهُ اِمْرَء عَمِلَ عَمَلاً فَاتْقَنَه(1)»؛ رحمت خدا بر انسانى كه كارى را انجام دهد و آن را نیكو و محكم و متقن و صحیح انجام دهد. از سرهم بندى وكار را به امان وحال خود رها كردن و به كار نپرداختن و بى‏اعتنایى به استحكام یك كار به شدّت پرهیز شود. این مربوط به وجدان كارى است. در مورد انضباط اجتماعى نیز همین است كه همه حد اجتماعى صحیحى را كه قانون معنى مى‏كند و مقرّرات و حدود الهى معیّن مى‏نماید، با دقّت رعایت كنند تا زندگى یك زندگى صحیح و سالمى باشد. این دو شعار را امسال حفظ كنید. گویندگان راجع به آن بگویند؛ نویسندگان درباره آن بنویسند؛ مسؤولین در خصوص آن برنامه‏ریزى كنند و آحاد جامعه خودشان را با این معیار بسنجند و پیشرفتهاى خودشان را ملاحظه كنند. این توصیه اوّل.

توصیه دوم كه آن هم براى جامعه ما بسیار مهم است، «انضباط اقتصادى و مالى» است. من این را از آحاد ملت و مسؤولین كشور و مأمورین دولت، امسال تقاضا دارم. انضباط اقتصادى و مالى یعنى مقابله با ریخت و پاش، زیاده روى و اسراف. ریخت و پاش مالى و زیاده روى در خرج كردن و زیاده روى در مصرف، به هیچ وجه صفت خوبى نیست. نه اسمش جود و سخاست و نه كرم و بزرگ منشى است. فقط اسمش «بى‏انضباطى اقتصادى و مالى» است. كسانى كه بى‏خود خرج مى‏كنند؛ زیادى خرج مى‏كنند و زیادى براى خودشان مصرف مى‏كنند و رعایت موجودى جامعه را از لحاظ امكانات اقتصادى نمى‏كنند، انسانهایى هستند كه از نظر من بى‏انضباط از لحاظ امكانات اقتصادى و مالى هستند. اگر چنین وضعیتى ادامه پیدا كند، این ملت كارش مشكل خواهد شد. به كسانى كه بى‏خود خرج مى‏كنند، اگر بگوییم شما چرا این قدر خرج كردید و چرا این میهمانى بى‏خود و بى‏جهت را با این همه ریخت و پاش ترتیب دادید؟ مى‏گویند داریم و مى‏كنیم! آیا این دلیل كافى است كه دارم و مى‏توانم خرج كنم؟ نه؛ این دلیل به هیچ وجه دلیل قانع كننده‏اى نیست. باید به قدر نیاز و حاجت، خرج و مصرف كرد. بخصوص كسانى كه اموال عمومى را مصرف مى‏كنند. آنها هم مانند كسانى كه اموال خودشان را بى‏حساب و كتاب خرج مى‏كنند، مخاطب این مطلبند و نباید زیادى مصرف كنند.بعضى افراد، پولدارند و درآمدى ان‏شاءاللَّه از راه حلال دارند - آنها كه از راه حرام كسب درآمد كنند كه وضعشان بدتر است - اینها هم اگر در خرج كردن و وضع زندگى و تجمّلات بیهوده و بى‏جا و اعیان منشى، ریخت و پاش و اسراف كنند، بى‏انضباطى مالى و اقتصادى انجام داده‏اند. این كارها اسمش ریخت‏وپاش است و ریخت‏وپاش امرى نكوهیده و ناپسند است. این كارها زندگى دیگران را از لحاظ روانى مختل مى‏كند. شما مثلاً مبالغ زیادى مواد خوراكى در فلان مهمانى معمولى مصرف مى‏كنید؛ در حالى كه لازم نیست و در كنار شما و در همسایگى شما در یك محلّ دورتر، ولو در اقصى‏ نقاط كشور، كسانى به این مواد غذایى براى ادامه زندگى خود و فرزندان و عزیزانشان نیاز مبرم دارند. آیا این كار در چنین شرایط كارِ درستى است؟ پس در اموال شخصى و مالى كه از راه حلال هم به دست آمده باشد، ریخت‏وپاش غلط و خلاف انضباط است. كسانى كه اموال دولتى را مصرف مى‏كنند، دیگر بیشتر. من از مسؤولین امور مى‏خواهم جّداً در زمینه مصرف اموال عمومى، در جاهایى كه اولوّیت ندارد - ولو ممكن است مورد نیاز هم باشد، اما نیاز درجه یك نیست - خوددارى كنند. آن جایى كه امر دایر است بین نیازِ با اولوّیت و نیاز بى‏اولوّیت، خوددارى كنید. آن جایى كه نیاز نیست و حاجت نیست، حتماً مصرف نشود. آن جایى كه حاجت هست، اما حاجت بالاترى نیز هست آن جا هم مصرف نشود و این امكان مالى در حاجت برتر و بالاتر مصرف گردد. این هم توصیه امسال من است و امیدوارم باز مسؤولین كشور نسبت به این قضیه اهتمام ورزند. به تعبیر دیگر مسؤولین فرهنگى، اهتمام فرهنگى و مسؤولین اقتصادى و ادارى و دولتى و اجرایى، اهتمامِ اجرایى ورزند.

در پایان این صحبتِ آغاز سال نو، مایلم به بعضى از ملتهاى همسایه‏مان هم كه نسبت به عید نوروز اهمیت قائلند توصیه كنم از فجایع بزرگى كه در بعضى از ملتها رخ مى‏دهد بكاهند و جلوِ خونریزیها را بگیرند. در این سال جدید متأسفانه مشاهده مى‏شود كه در بعضى از كشورهاى همسایه ما از جمله در افغانستان - كه حوادث این كشور براى ما حوادث به شدّت دردآور و ناراحت كننده‏اى است - خونریزیها و برادركشیهایى مى‏شود كه هیچ شعار صحیح و هدف درست و روشنى با آن نیست و بیشتر جنبه قدرت‏طلبى دارد. ملت افغانستان، مسؤولین آن كشور و سردمداران گروهها و احزاب بایستى حتماً به این نكته توّجه كنند. ملتها این رخدادهاى خونین را ممكن است در كوتاه‏مدّت به روى خود نیاورند و یا مجال اعتراض پیدا نكنند؛ اما در بلندمدّت و بخصوص در تاریخ، این گونه روشهاى نادرست به نامِ عاملانش ثبت خواهد شد و مایه روسیاهى آنها خواهد گردید. از خداى متعال با تضرّع و ابتهال مى‏خواهم كه این سال را بر مردم مبارك كند. ان‏شاءاللَّه سال 1374 بر شما ملت ایران سال شاد و نیكویى باشد؛ سال خیر و بركت و سال پیشرفتهاى گوناگون اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى باشد؛ سال پیروزیهاى بزرگ سیاسى باشد؛ سال ناكامى دشمنانتان در برابر شما و سال نیكبختى بزرگ سیاسى باشد. امیدواریم كه ان‏شاءاللَّه مشمول ادعیهُ زاكیّه حضرت بقیةاللَّه‏الاعظم حضرت ولىّ‏عصر ارواحنافداه باشید و خداوند فرج آن بزرگوار را نزدیك كند و ما را از یاران آن بزرگوار قرار دهد و روح امام راحل را از ما شاد كند و روح این عزیز تازه در گذشته ما را هم از این ملت و از عواطف این ملت پاداش نیكو عنایت فرماید.

والسّلام علیكم و رحمةاللَّه و بركاته‏

گروه جامعه و سیاست