مشکل اصلی من ترافیک شلوغه
پرسش ها؛ پاسخ ها
# قبلاً وقتى دعاى كمیل یا نماز مىخواندم حال عجیبى داشتم؛ ولى اكنون در من تأثیرى ندارد؛ چه كنم؟
یكى از دلایل اصلى كه من از عبادت بهره فراوان نمىبرم؛ نبود «حضور قلب» یا نبود «فراغت قلب» است. اگر بكوشیم در عبادت، خودمان را از اشتغالات افكار دنیایى، فارغ سازیم و دل را یكسره خالى و خالص براى مناجات با خدا كنیم؛ مطمئن باشید كه هیچگاه از انجام دادن این اعمال، دلسرد نشده و همواره لذت معنوى عمیقى برایمان حاصل مىگردد.
مشكل امثال من این است كه اندیشههاى پراكنده را براى وقت عبادت ذخیره مىكنیم؛ همین كه «تكبیرةالاحرام» نماز، یا «بسمالله» دعاى كمیل را مىگویم، در دكانى را باز می كنم یا كتاب مطالعه را در مقابل قرار داده و یا مشكلات زندگى را مدنظر می گیرم!!. دل و قلب را به امور دیگر مشغول مىدارم و از عمل به كلى غافل مىشوم! زمانى به خود مىآییم که به سلام نماز یا عبارتهاى پایانى دعاى كمیل رسیدهایم.
امام صادق علیه السلام مىفرماید:
«همانا من دوست مىدارم مرد مؤمنى را كه وقتى اقامه نماز مىكند، قلبش را به سوى خدا متوجه مىسازد و آن را مشغول امور دنیوى نمىكند. بندهاى نیست كه در نمازش با قلبش به سوى خدا توجه كند مگر آنكه خداوند به سوى او اقبال مىكند و قلوب مؤمنان را با محبّت به سوى او متوجه كند، بعد از دوستى خداوند با او»
بنابراین مشكل اساسى در عدم بهرهورى بایسته از عبادات و مناجات، عدم حضور دل و فكر انسان است. براى رفع این كاستى و مشكل، عمل به راه كارهاى زیر مفید است:
# اول:
قبل از عبادت؛ یعنى آن هنگام كه انسان مىخواهد عبادت را شروع كند، از خداوند با كمال تضرع، بخواهد وى را به «حضور» موفق كند كه اصل مسأله عنایت او است.
# دوم:
در مرحله انجام عبادت با فراهم کردن «حضور فكر»، به تحصیل «حضور دل» بپردازدیم؛ به این صورت كه تصمیم بگیریم «فكر» خویش را از همان وقت شروع به عبادت، از همه جا و همه چیز قطع كرده و به خداى متعال و معناى آنچه در محضر او مىگویم، متوجه سازیم.
در بین عبادات و دعا، هر وقت و هرجا، به هر بهانهاى و به هر علتى «فكر» خواست به این سو و آن سو برود، نگذارم و «فكر» خود را در حال حضور نگه دارم و به «حضور» ادامه دهد. البه بر این تصمیم در مقام عمل باید كاملاً ملتزم بوده و مجاهدت كنیم و خسته نشود. به هر صورت با «حضور فكرى»، «حضور دل» نیز محقق خواهد گشت و وقتى چنین شد، در عبادات و مناجات، تصمیم بگیریم از همان ابتدا، فكر و دل را متوجه خداوند متعال سازیم.
منبع: پرسمان دانشجویی؛ تنظیم برای تبیان: ملکی
