آن فقیه بزرگ(2)
محمد سال‌های پی‌در پی پای منبر آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله خمینی و علامه محمد حسین طباطبائی به شاگردی نشست. ثمره‌ی حضورش در درس فقه امام خمینی، تحریر چند جلد کتاب از آموزه‌های او بود.
استعداد، هوش، زیرکی و توانایی او موجب شد که خیلی زود و در سن 16 سالگی عهده‌دار تدریس شود. طمانینه، تسلط، نظم و وضوح بیان او هر روز بر شهرتش در تدریس می‌افزود. تا جایی که وقتی«کفایه‌الاصول» درس می‌داد، نزدیک به 700- 600 نفر پای درسش بودند. در سن 25 سالگی با تایید آیت‌الله بروجردی، به درجه‌ی اجتهاد رسید.
با شکل‌گیری نهضت بزرگ امام خمینی، محمدفاضل لنکرانی که از اون کودکی ارادتی خاص به ایشان داشت، چه به عنوان یکی از اعضای جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه و چه به عنوان یک فرد ایرانی و مسلمان، به فعالیت‌های انقلابی پرداخت.
بارها به خاطر این فعالیت‌ها در زندان ساواک بازداشت و شکنجه شد و نیز به مجازات حمایت از امام خمینی، به بندر لنگه تبعید و چهار ماه بعد به یزد فرستاده شد و دو سال و نیم از عمر خود را در این شهر کویری در تبعید به سر برد. او حضور اجباری در آنجا را غنیمت شمرد و ضمن مطالعه و تالیف، به روشنگری اذهان عمومی پرداخت و مردم یزد را با اهداف و آرمان‌های امام آشنا کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آیت‌الله محمدفاضل لنکرانی به عنوان یکی از اعضای نخستین مجلس خبرگان رهبری، از سوی مردم انتخاب شد. از یادگارهای ارزشمند آیت‌الله محمد فاضل لنکرانی تاسیس «مرکز فقهی ائمه اطهار» در سال 1376 بود که به منظور شناخت نیازهای فقهی و پاسخ‌گویی به آنها بنیان نهاده شد. آیت‌الله محمد فاضل لنکرانی روزهای پایانی زندگی‌اش را در بستر بیماری سپری کرد و روز شنبه بیست و ششم خرداد ماه سال 1386 به جهان باقی کوچید.
نوشته: بتول زرکنده
تنظیم برای تبیان: خرازی
****************************
مطالب مرتبط
