دست نیاز و ...
مناجات المتوسلین
دست از طلب ندارم تا كام من برآید |
| یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید |
"الهی لیس لی وسیلةٌ الیك الاّ عواطف رأفتك ولالی ذریعةٌ الیك الاّ عوارف رحمتك و شفاعة نبیك نبّی الرّحمة و منقذالامّة من الغمّه ..."
خدایا!
مرا به سوی تو وسیله ای جز رشته های رأفت تو نیست و سببی جز عرفان رحمت تو، نه.
خدایا!
مرا به سوی تو كدامین راه است جز كوچه باغ های مهر تو؟
مرا در گرداب سهمگین گناهانم كدامین ناجیست جز زورق شفاعت نبی تو؟ پیامبر مهرآجین لطافت گستر، كشتی نجات بخش امت، از ورطه هولناك غم های شكننده.
خدایا!
بی ماهتاب شفاعت رسول تو و جز در جاده پر و پیچ و تاب لطف تو چگونه گام به سوی تو می توان زد؟
"فاجعلهما لی سبباً الی نیل غفرانك وصیّر همالی وصلةً الی الفوز برضوانك وقد حلّ رجایی بحرم كرمك وحطّ طمعی بفناء جودك فحقّق فیك أملی واختم بالخیر عملی ..."
خدایا!
پایم فرسوده گناه و پشتم خسته بار معصیت است و ابر ظلمانی انانیت ماهتاب مهر تو را حجاب گشته است و شفاعت محمد(ص) را دشوار كرده است.
خدایا!
توفیق طاعت و بعد - دوری از- معصیت آنچنانم عطا كن كه تا قلّه شفاعت محمّد – صلواتك علیه و آله – صعود توانم كرد و تا گذرگاه نسیم غفران تو توانم رسید.
خدایا!
منِ مغروق در گرداب گناه به مأمن رضایتت جز با توان دست های بخشش تو نتوانم رسید.
خدایا!
زائران امید من بر گرد حرم تو طواف می كنند و رائدان اشتیاق من در جستجوی بستان لطف تو هستند.
خدایا!
پرندگان طمع من بر گرد آستان جود تو می گردند.
خدایا!
گلدان آرزوهای مرا به خشكی منشان و نردبان امید را از زیر پای دلم مكشان و تا پایان این راه بی پایان، مرا به خود وامگذار و دست بگیر.
"واجعلنی من صفوتك الذین احللتهم بحبوحة جنتك و بّواتهم دار كرامتك و اقررت اعینهم بالنظّر الیك یوم لقائك و اورثتهم منازل الصّدق فی جوارك."
خدایا!
مرا از خاصان ابرار و نیكان اخیار و برگزیدگان ابدالت قرار ده كه جز جنت عدن برایشان نپسندیدی و جز در بلندای "عند ملیك مقتدر" شان ننشاندی و صاعقه نگاهت را بر جانشان زدی و در زیر نم نم باران "الی ربها ناظره" طراوتشان بخشیدی و از میوه های "رضی الله" شان چشاندی و در زیر پایشان جوی های "رضوعنه" روان كردی و بر پشتی منزل صدق در نهانخانه كنارت اتكایشان دادی.
"یا من لایفد الوافدون علی اكرم منه ولا یجد القاصدون ارحم منه یا خیر من خلابه وحید و یا اعطف من اوی الیه طریدٌ الی سعة عفوك مددت یدی و بذیل كرمك اعلقت كفّی فلا تولنی الحرمان و لا تبلنی بالخیبة والخسران یا سمیع الدّعا یا ارحم الرّاحمین."
ای كریم ترین برای حاجتمندان و ای مهربانترین برای قاصدان، ای مونس ترین بی كسان و تنهایان و ای مأمن ترین برای آوارگان و ای گرمترین آغوش برای واماندگان و ای پرقدرت و مهرترین دست برای مستمندان!
من دست نیاز و واماندگی و حیرانی به دامان صمدیت و جبروت و سبحانی تو آویخته ام، دستم را به تازیانه حرمان میازار و به خنجر یأس كوتاه مكن.
ای تمامت وجود تو گوش شنیدن و ای تمامت آغوش تو گرمای اجابت كردن!
"سید مهدی شجاعی"
