دیگه دوستت ندارم
اغلب خانم های محترم وقتى از دستشوهرشان ناراحت شدند قهر می كنند ،صورتشان را در هم می كشند وحرف نمی زنند.در گوشهاىنشسته دست به هیچ كارى نمىزنند.غذا نمىخورند ، یواش یواش غرولند می كنند.
به عقیده ی آنها قهر و دعوا بهترین وسیلهاىاست كه می توان بدان متوسل شد و از شوهر انتقام گرفت، لیكن برنامه ی مذكور نه تنها شوهر را تنبیه نمی كند ، بلكه ممكن است عواقب بسیار بدى رادر برداشته باشد.
ممكن است شوهرت نیز مقابله به مثل نموده و قهركند ، در این صورت تا چند روز باید با حالت ناراحتى زندگى كنید ، تا بالاخره خسته شوید و به وساطت یكى از خویشان یا دوستان ، یا با یك بهانه دیگر با هم آشتى كنید.
اما این آخرین قهر و دعواىشما نیست ،بلكه طولى نمی كشد كه باز از دست شوهرت ناراحت می شوى وقهر و دعوا شروع می شود یعنى یك عمر را باید با حالت قهر و دعوا و كینه و كدورت زندگى نمایید، بدینوسیله هم خودتان را بدبختخواهید كرد هم فرزندان بیگناهتان را به بدبختى و سیه روزى خواهید انداخت.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی كه در مقابل بد اخلاقىهاى شوهرشبردبارى كند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد كرد.»
اكثر جوانانى كه از خانه و زندگى فرار می كنند و در دامهاىرنگارنگ فساد واقع می شوند از فرزندان همین خانوادهها هستند.
ممكن استشوهرت در مقابل قهرهاى تو عكس العمل شدیدترىنشان دهد.آنگاه تو ناچار شوى به عنوان قهر به خانه پدرت بروى و شكایت او را نزد آنها ببرى.
صددرصد بدان كه با دخالت آنها اختلافات شما شدیدتر و عمیقتر می گردد ، شاید هم ممكن است شوهرت از این قهر و دعواهاى متوالى به ستوه آید و جدایى را بر این زندگى ترجیح بدهد.
بنابراین قهر و دعوا نه تنها دردی را دوا نمی كند ، بلكه ممكن است صدها گرفتارى و دردسررا هم به وجود آورد.
خانم محترم!
از قهر و دعوا جدا اجتناب كن، اگر از شوهرت كینه ای داشتى قدرى صبر كن تا حواست جمع شود ، آنگاه با زبانخوش نه به عنوان اعتراض ، موضوع ناراحتى خودت را با شوهرت در میان بگذار.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: « هر گاه دو نفر مسلمان با هم قهر كنند و تا سه روز صلح نكنند ، از اسلام خارج خواهند شد و هر كدام از آنها كه در صلح پیش قدم شود ، درقیامت زودتر به بهشتخواهد رفت». (1)
می توان در اینجا به یك راهكار موثر اشاره كرد :
اگر عصبانى شد سكوت كن!
مرد در خارج منزل با صدها مشكل و گرفتارى مواجه می شود ، باافراد مختلف سر و كار پیدا می كند ، آنگاه با افكار پریشان و اعصاب خسته وارد منزل می گردد ، چنین شخصى اگر با كوچكترین حادثه ی ناگوارىبرخورد كند ، عصبانى می شود ، در آن حال ممكن است از خود بی خود شده به زن و فرزندانش توهین كند.
ساعتى بعد كدورت ها رفع شده ، زن و شوهر به حالت اول باز می گردند و باهمان مهر و صفاى سابق بلكه زیادتر به زندگى ادامه می دهند.
اما اگر خانم موقعیت حساس و خطرناك شوهرش را درك نكرد ودر مقابل عصبانیت او عكس العمل نشان داد وجوابش را داد ، در این صورت آتش خشم مرد شعلهور می گردد.كم كم زن و مرد مانند دو گرگ درنده به جان هم مىافتند.
آیا سكوت چند دقیقه ای مشكلتر است یا تن دادن به این نتائج وآثار تلخ؟!
مبادا خیال كنید ما در این مقاله می خواهیم از مرد دفاع كنیم و او رابىتقصیر معرفى نماییم.نه هرگز چنین قصدى نداریم.البته مرد هم تقصیردارد. نباید دق و دل دیگران را به سر خانواده بی گناهش خالى كند ، بلكه منظور این است:اكنون كه مرد نتوانسته اعصابش را كنترل كند و با جهت یا بىجهت عصبانى شدههمسرش باید با عقل و فراست موقعیتخطرناك او را درك كند و براىحفظ كانون مقدس زناشویى و جلوگیرى از خطرات احتمالى ، فداكارىنموده و سكوت اختیار كند.
معمولا خانم ها چنین فكر می كنند:
اگر در مقابل خشم شوهرم سكوت كنم ، احترام و وقعیتخودم را از دست می دهم و خوار و خفیفمی شوم.در صورتیكه قضیه كاملا بر عكس است.اگر مرد در حال عصبانیتهمسرش را مورد توهین و دشنام قرار داد و از او عكس العملى ندید ، بعدا بهطور حتم پشیمان خواهد شد.
همسرت ، سكوت تو را یك نوع فداكارى و ادبزندگى می شمارد و علاقهاش چند برابر خواهد شد.در حال عادى فكرمی كند كه با اینكه به همسرم توهین كردم و می توانست پاسخ دهد لیكنبردبارى نمود و سكوت اختیار كرد .معلوم می شود زن فهمیده و دانایى است ، به من و زندگى علاقهمند است. در این صورت یقینا از كردار خویش پشیمان خواهد شد. اگرهمسرش را مقصر بداند عفوش می كند و اگر بی خود عصبانى شده درمحكمه وجدان محكوم می گردد و عذرخواهى می نماید. پس چنین زنفداكارى نه تنها كوچك نمی شود بلكه شخصیت و بزرگى او براى شوهرشو دیگران به اثبات خواهد رسید.
پیغمبر اسلام فرمود:« هر زنی كه در مقابل بد اخلاقىهاى شوهرشبردبارى كند خدا ثواب آسیه را به وى عطا خواهد كرد.» (2)
رسول خدا فرمود:« عفو و بخشش، عزت و بزرگى صاحبش رازیادتر میكند.عفو داشته باشید تا خدا شما را عزیز گرداند» (3) .
پىنوشتها:
1- بحار ج 75 ص 186.
2- بحار ج 103 ص 247.
3- بحار ج 71 ص 419
منبع : برگرفته از كتاب "همسرداری" – نویسنده : ابراهیم امینی
با تغییر و تلخیص
تنظیم برای تبیان:داوودی
مقالات مرتبط :
